در سالگرد زندانی شدن هفت نفر از رهبران جامعه بهائیان ایران، نماینده جامعه جهانی بهایی از احتمال اعدام این افراد خبر داد.
فریبا کمال آبادی، جماالدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، مهوش ثابت، بهروز توکلی ووحید تیز فهم که همگی به جز یک نفر روز25 اردیبهشت 1387 در خانه هایشان در تهران دستگیر شدند و مهوش ثابت روز 15 اسفند 1386 در مشهد دستگیر شد، بر خلاف موازین بین المللی حقوق بشر در بلا تکلیفی نگهداری می شوند و هم اکنون خانواده های آنان از احتمال متهم شدن این افراد به عنوان مفسد فی الارض خبر داده اند که بر اساس قوانین جزایی جمهوری اسلامی ایران این اتهام می تواند مجازات اعدام داشته باشد.
دری نجف آبادی دادستان کل کشور یکسال پیش از باز داشت این 7 نفر ضمن نامه ای به غلامحسین محسنی اژه ای وزیر اطلاعات، ضمن اعلام ممنوعیت رسمی فعالیت بهاییان آن را فرقه ضاله توصیف کرد و گفت، تشکیلات فرقه ضاله بهاییت در تمامی رده ها غیر قانونی و غیر رسمی بوده و وابستگی آنها به اسراییل و ضدیت آنها با اسلام و نظام اسلامی محرز و خطر آنها برای امنیت ملی مستند است. 29 بهمن ماه 1387 حسن حداد، معائن دادستان تهران پس از آنکه 7 ماه از بازداشت این افراد می گذشت خبر از تکمیل پرونده های این افراد و ارسال به دادگاه انقلاب تهران داد و افزود که این افراد به جاسوسی برای اسراییل، توهین به مقدسات اسلامی و تبلیغ علیه جمهوری اسلامی هستند.
واقعیت این است که این افراد 1 سال را در زندان گذرانده اند و حقوق شهروندی و قضایی آنها در این مدت پایمال شده است و طی ماههای گذشته نیروی امنیتی جمهوری اسلامی با تعداد زیادی از بهاییان را در شهر های مختلف باز داشت و به زندان منتقل کرده اند. این بازداشت ها در شهر های مختلفی چون قائم شهر، ساری، سمنان، کیش صورت گرفته و بسیاری از قبرستان های آنها نیز در شهر های مختلف مورد حمله و تخریب قرار گرفته است به گونه ای که بسیاری از فعالان حقوق بشر از وضعیت جامعه بهاییان در ایران ابراز نگرانی کرده اند.
این فشارهای امنیتی، در شرایطی وارد می شوند که جامعه بهاییان، از دیرباز در معرض انواع و اقسام تبعیض های اجتماعی قرار داشته است، تبعیض هایی که دامنه آنها، حتی به محرومیت از حق تحصیل نیز رسیده است. به عنوان نمونه، جوانان بهایی به دلیل دیانت خود تحصیل محروم گشته اند و کسانی که از این سد عبور کردند و وارد دانشگاه شده اند پس از چندی به بهانه های مختلف اخراج شده اند. به گفته جامعه بین المللی بهایی نیمی از دانشجویانی که در پاییز سال گدشته در دانشگا ها ثبت نام کردند به طور تدریجی از سال 1385 تا 1386 اخراج شده اند و تعداد این افراد بالغ بر 128 نفر بوده است.
بر اساس ماده 26 اعلامیه جهانی حقوق بشر آموزش عالی باید با شرایط مساوی برای همه فراهم باشد و البته بر اساس اصل 12 قانون اساسی تنها ایرانیان زرتشتی و کلیمی و مسیحی اقلیت دینی شناخته می شوند و قوانین ایران بهاییت را به عنوان مذهب به رسمیت نمی شناسد.
فراموش نکنیم که ایران یکی از امضا کنندگان عهد نامه های ضد تبعیض نژادی است که ایران ملزم به رعایت آن است و طبق قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحدد در سال 2004 عدم روا داری مذهبی نوعی نژاد پرستی به شمار می رود.