لالی ویموث در مصاحبه ای با محمد البرادعی، مدیر آژانس اتمی، به بحث پیرامون پرونده هسته ای ایران پرداخته. البرادعی معتقد است که امکان برقراری یک گفتگوی واقعی میان تهران و غرب وجود دارد.
آیا شما این امکان را برای ایران به وجود آورده اید که محدودیت های خود را پشت سر بگذارد؟
این مسأله کاملاً یک سوء تفاهم در بیلان ماست. ما تمام سعی خود را در ایران کرده ایم تا به گذشته و حال این برنامه پی ببریم و مقامات ایرانی را به شفاف بودن تا حد ممکن سوق دهیم. ایده ای که ما از خود داریم، اینکه هر کاری می توانیم انجام دهیم، از هر مرزی می توانیم عبور کنیم و هر دری را می توانیم بگشاییم، اشتباه است. ما این قدرت را نداریم.
برنامه هسته ای ایران دو جنبه دارد: جنبه فنی و جنبه سیاسی. کار ما پرداختن به جنبه فنی است. جنبه سیاسی در واقع گفتمانی است که براساس آن می توان ایجاد اطمینان کرد. من از شش سال پیش تاکنون همواره گفته ام که سیاست برقراری اطمینان بین ایران و غرب، به ویژه ایالات متحده، شکست خورده. ما یک ذره هم پیشرفت نکرده ایم.
منظورتان چیست؟
بدون انجام مذاکره مستقیم امکان ایجاد اطمینان وجود ندارد. رییس جمهور اوباما برای یک مذاکره مستقیم بدون پیش شرط با ایران اعلام آمادگی کرده. اکنون وقت آن رسیده! نمی توان با سیاست باتوم و هویج با ایران رفتار کرد و این کشور را ناچیز شمرد. درحال حاضر مسأله مبارزه برای به دست آوردن قدرت در خاورمیانه مطرح است.
یعنی به دست آوردن قدرت از سوی ایران علیه غرب؟
خب، این مبارزه ای بین ایران و غرب است… ایران می خواهد به عنوان قدرتی در ایجاد ثبات در منطقه شناخته شود. دولتمردان جمهوری اسلامی فهمیده اند که دستیابی به فن آوری لازم برای به دست آوردن تسلیحات اتمی در یک زمان کوتاه امکان به دست آوردن قدرت، اعتبار و امنیت را به وجود می آورد. دولت قبلی امریکا ایران را جزو کشورهای محور شرارت دسته بندی کرد و با تخصیص مبلغ هنگفتی قصد داشت حکومت را در این کشور تغییر دهد. شما هم اگر جای آنها باشید، هر کاری می کردید تا امنیت خود را تضمین کنید.
آیا به نظر شما گفتگوی مستقیم با ایران نتیجه بخش خواهد بود؟
باید امتحان کرد. شاید شکست بخورد، ولی می دانم که اکثریت مردم و مقامات ایران، به ویژه جوانان، حاضرند روابط عادی با ایالات متحده داشته باشند. آنها می خواهند جزئی از جامعه بین الملل باشند. از مذاکره نکردن چه چیزی حاصل می شود؟ هیچ چیز.
شما با حمایت ایالات متحده به عنوان مدیر آژانس اتمی انتخاب شدید. با این حال، واشنگتن اکثراً با شما بدرفتاری کرده…
این مسأله به سومین انتخاب من مربوط می شود. جان بولتون، سفیر سابق ایالات متحده در سازمان ملل، اقداماتی انجام داد تا انتخاب مرا بلوکه کند، ولی نتوانستند هیچ کشوری را علیه من متقاعد نمایند. در نهایت، من مجدداً به اکثریت آراء و با حمایت ایالات متحده انتخاب شدم. شاید گاهی اختلافاتی با مدیران سازمان های بین المللی به وجود آید، ولی وظیفه ما تبعیت از اهداف سیاسی یک کشور بخصوص نیست. روزی که یک نهاد بین المللی، مانند آژانس اتمی، به عنوان سازمانی متعلق به یک کشور شناخته شود، آن نهاد دیگر مرده است.
از دید کارشناسان امر، شما از زمان ارائه گزارش شورای ملی اطلاعات امریکا در سال ۲۰۰۷ قاطعیت بیشتری نسبت به ایران پیدا کردید…
هیچ چیز عوض نشده. ما همیشه قاطع بوده ایم. چیزی که آنها نمی پسندند، آزادی بیان من است. به علاوه، من در نشست های خصوصی یا عمومی به آنها گفته ام که سیاست شان باید برای من ایجاد حمایت کند و اینکه سیاست فعلی شان نتیجه نمی دهد. می توان در رأس یک نهاد بین المللی یک تکنوکرات قرار داد، ولی تکنوکرات در نهایت راه به جایی ندارد.
منبع: نوول ابزرواتور، ۴ فوریه