مایکل تئودولو
خالد کساب محمید، وکیل فلسطینی قصد داشت منکرین هولوکاست را در گردهم آیی تهران به چالش بکشد. اما با وجود آن که قبلا از وی دعوت شده بود وزارت خارجه ایران ، از دادن ویزا به وی خودداری کرد.
خالد کساب حدس می زند شاید این اقدام به دلیل پاسپورت اسرائیلی وی بوده و یا به دلیل اینکه او مشخص کرده بود که چه می خواهد بگوید.
خالد کساب که در یک دانشگاه انگلیسی تحصیل کرده است به تایمز گفت: “من از این موضوع بسیار ناراحتم”. او به دنبال ملاقات شخصی با محمود احمدی نژاد بوده است تا به او بگوید انکار هولوکاست “امر وحشتناکی” است و ضربه بزرگی به نهضت فلسطین خواهد زد.
خالد در اسرائیل زندگی می کند و موسسه ای برای تحقیقات و آموزش هولوکاست تاسیس کرده است. اولین موزه هولوکاست در دنیای عرب در شهر ناصربه. وی معتقد است “مطالعه، تحلیل و شناسایی” هولوکاست توسط اعراب، برای برقراری صلحی پایدار میان فلسطین و اسرائیل ضروری است. اما وی با اشاره به اتفاقاتی که در تهران می افتد معتقدست “صرفا احمق خواندن آنهایی که هولوکاست را انکار می کنند کافی نیست. باید آنها را متقاعد کنیم که هولوکاست واقعا اتفاق افتاده است.”
حضور کساب در گرد هم آیی تهران می توانست به این ادعای مسئولین ایرانی که گردهم آیی تهران ضد یهودی و نونازی نیست اعتبار بدهد.
چهره هایی مانند فردریک توبن، از منکرین هولوکاست متولد آلمان و مقیم استرالیا به راحتی ویزا گرفتند. گویا خانم میشل رنوف، مدل متولد استرالیا نیز در راه تهران است. او را 3 سال پیش به دلیل دعوت از دیوید آیروینگ، مورخ انگلیسی دست راستی برای سخنرانی، از کلوب اصلاحات اخراج کردند. گویا نام آیروینگ در اولین فهرست مدعوین کنفرانس تهران، که ژانویه پارسال توسط آقای احمدی نژاد پیشنهاد شد، وجود داشته است.
آیروینگ یک ماه بعد در اتریش به دلیل انکار وجود اتاق های گاز در آشویتس به سه سال حبس محکوم شد.
بنا به اعتراف منوچهرمتکی، معاون وزارت خارجه ایران، کنفرانس تهران در مورد اینکه “آیا اتاق های گاز واقعا توسط نازی ها مورد استفاده قرار گرفته شده” تحقیق خواهد کرد.
تهران ادعا می کند 67 “روشنفکر و محقق” از 30 کشور، از جمله انگستان، آلمان، و فرانسه در اینکنفرانس شرکت می کنند ولی از انتشار نام آن ها خودداری کرده است. ایران با برگزاری این کنفرانس سعی دارد بگوید این تمرینی برای آزادی بحث در مورد هولوکاست است: چیزی که بنا بر ادعای ایران در غرب ممنوع و در بعضی کشور ها انکار آن جرم محسوب می شود.
منبع: تایمز لندن، 11 دسامبر