“موری” را در زیرزمین یک کلیسا در برلین ملاقات کردم. یک پناهنده ۲۸ ساله که زمانی در ایران یک کسب‌وکار کوچک داشت. پنج سال پیش به دین مسیح روی آورده و به شرط این‌که فقط اسم کوچکش عنوان شود حاضر به حرف زدن شد. در سال ۲۰۱۱ در حالیکه به سمت یک جلسه انجیل‌خانی مخفیانه می‌رفت، توانست بگریزد ولی سپاه پاسداران ایران به کلیسای انجیلی زیرزمینی آن‌ها حمله کرد و تمام دوستانش زندانی شدند و او ظنین است که آن‌ها کشته شده باشند.
او می‌گوید: “وقتی در ایران مسیحی باشید نمی‌توانید حرف بزنید. باید ساکت بمانید و درباره حقیقتی که می‌دانید و به آن اعتقاد دارید حرفی نزنید. چیزی به نام زندگی راحت در ایران وجود ندارد.”
البته ایران با مسیحیت بیگانه نیست. کمی پس از مرگ عیسی مسیح این دین به ایران رسید و از آن زمان رشد و افول زیادی داشته است. واشنگتن در حالیکه مشغول مذاکرات هسته‌ای با تهران است نباید بدرفتاری با مسیحیان در ایران را فراموش کند.
مسیحیان کمتر از یک درصد جمعیت ۸۰ میلیونی ایران را تشکیل می‌دهد. تخمین زدن تعداد آن‌ها دشوار است: بنا به گزارش کمپین بین‌المللی حقوق بشر برای ایران، شاید حدود نیم میلیون نفر مسیحی در این کشور زندگی کنند. تحقیقات پایگاه‌داده مسیحیان جهان نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۰ حدود ۲۷۰ هزار مسیحی در ایران زندگی می‌کرده‌اند. بیشتر آن‌ها ارمنی و آسوری‌هایی هستند که مراسم مذهب ارتودوکس خود را به جای می آورند. مذاهب دیگر که بیشتر تغییرکیش یافتگان از اسلام به پروتستانیسم انجیلی هستند، مورد تعقیب و آزار و اذیت قرار می‌گیرند و حتی با خطر مرگ مواجه می‌شوند.
این پایگاه داده در سال ۲۰۱۰ حدود ۶۶ هزار نفر پروتستان را در ایران سرشماری کرده است. «درهای باز»، یک سازمان ردیابی تعقیب مسیحیان، تخمین می‌زند که حدود ۳۷۰ هزار نومسیحی با پیشینه اسلام در ایران زندگی کنند. در دهه گذشته شبکه‌های تلویزیونی که اغلب مهاجران ایرانی آن‌ها را می‌گردانند به ترویج دین مسیح پرداخته‌اند. سیستم حاکم ایران، این رویکرد را دخالت خارجی با هدف تضعیف رژیم می‌داند. طبق قانون شرع، ارتداد از اسلام نه تنها گناه بلکه یک جرم است.
در سال ۲۰۰۴ حمید پورمند، رهبر جماعت ربانی، شاخه ایرانی شورای انجیلی، با بیش از ۸۰ عضو به جرم ارتداد بازداشت شد و پیش از آزادی سال‌ها زندان را تحمل کرد. گزارش سال گذشته احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق بشر در ایران می‌گوید، مسیحیان به دلایل مبهم امنیت ملی مورد تعقیب قرار می‌گیرند و از سال ۲۰۱۰ بیش از ۳۰۰ نفر از آنان بازداشت شده‌اند.
موری یکی از خوش‌شانس‌ها بوده است. در سال ۲۰۱۱ یک گذرنامه جعلی گرفت، ۷۰۰۰ یورو به یک قاچاقچی پول داد و به جمع پناهندگان پیوست. بنا بر آمار سازمان پناهندگان ایرانی در برلین، تعداد کسانی که به آلمان پناهنده شده‌اند در سال‌های اخیر افزایش یافته و از ۸۱۵ نفر در سال ۲۰۰۸ به ۴۳۴۸ نفر در سال ۲۰۱۲ رسیده است که احتمالا امسال نیز افزایش خواهد یافت. ایرانی‌هایی که در شرایط اردوگاه زندگی می‌کنند در مدارسی به سر می‌برند که به محل زندگی تبدیل شده و با دقت از هم دور نگه داشته می‌شوند تا در مورد پرونده یا زندگی خود در ایران با یکدیگر حرف نزنند. بسیاری بیم آن دارند که دولت ایران جاسوس‌هایی را میان آن‌ها فرستاده باشد.
پرزیدنت حسن روحانی که اغلب در غرب به عنوان معتدل و با ذهن اصلاح‌طلب شناخته می‌شود، خواستار توقف دخالت در زندگی خصوصی مردم شده است. در دسامبر گذشته او برای مسیحیان جهان، خصوصا مسیحیان ایران پیام تبریک فرستاد. اما بسیاری از مسیحیان در زندان باقی مانده‌اند. ایران به عنوان امضاءکننده معاهده بین‌المللی حقوق بشر، اگر بخواهد روابط با غرب را عادی‌سازی کند، باید مسئول رفتار خود با شهروندانش باشد.
منبع: نیویورک‌تایمز - 14 مارس
