ساخت مجموعه های نود شبی چندین سال است که درسیما آغازشده، و اولین کسی که به ساختن چنین مجموعه هایی پرداخت، مهران مدیری بود. اما پس از چندی با جا افتادن این شیوه مجموعه سازی در میان مردم، افراد بیشماری از جمله مهدی مظلومی، جواد رضویان، مجید صالحی، مهران غفوریان و… به ساختن این گونه مجموعه ها روی آوردند. ولی با وجود نو بودن این گونه برنامه سازی مخاطبان درچند سال گذشته با مجموعه هایی یکدست وجذاب به لحاظ ساختاری ومحتوایی مواجه شده اند. آخرین حلقه این زنجیر مجموعه طنز چارخونه نوشته و کار سروش صحت است که هم اکنون از شبکه سوم سیما در حال پخش است.
چارخونه
نویسنده : سروش صحت، علیرضا بذر افشان. کارگردان : سروش صحت. تهیه کننده : محسن چگینی.
مدیرتولید: حمید میهن دوست. فیلمبردار: زین الدین علامه، بابک بذر افشان. نورپرداز: محسن اورنگ. طراح گریم : علی ساعدی. تدوین : حسین ضیایی. دستیار کارگردان : رضا حیدری. موسیقی : حمید رضا صدری. خواننده : جواد رضویان، رضا شفیعی جم. مدیر تدارکات : ولی ا… حسینی. منشی صحنه : سحراسدی. بازیگران : حمید لولایی، رضا شفیعی جم، جواد رضویان، فلامک جنیدی، مریم امیر جلالی، بهنوش بختیاری، اردلان شجاع کاوه، ساعد هدایت، رضا سعیدی، حسین عسگری.
راه بن بست
ماراتن طنز نود شبی و تب آن در جامعه، چندین سال است که درتلویزیون به راه افتاده و هر بازیگر و کارگردانی که تجربه هرچند کوتاهی درعرصه طنزداشته باشد. گرایشی به ساخت این دست ازمجموعه ها داشته است. طنز، مقوله بسیار پیچیده و حساسی می باشد که آشنایی داشتن به اصول وضوابط آن ازنکاتی کلیدی است که هر بازیگر و کارگردانی که در این عرصه قدم برمی دارد باید ازآنها آگاه باشد. بیشترین ضربه ای که یک مجموعه طنزنود شبی می تواند بخورد افتادن درورطه تکراروچسبیدن به کلیشه های ساختاری – محتوایی می باشد. درواقع علاوه براین اینکه این نوع مجموعه ها باید دارای یک فیلمنامه منسجم ومستحکم باشد باید ازگروهی حرفه ای چه درجلوی دوربین وچه درپشت دوربین برخوردارباشد که همگی ازخلاقیت بسیاربالایی برخوردارباشند، که اثربه ورطه تکرارنیفتد.
سروش صحت از آن دسته افرادی ست که کارخود با بازیگری ونویسندگی دراین عرصه آغازکرد و سپس به کارگردانی روی آورد. اگربخواهیم ازمیان سه عرصه یاد شده یکی را برای او برگزینیم، مطمئنا آن گزینه عرصه نویسندگی است. صحت درنوشتن مجموعه های طنزتبحرخاصی دارد. اما در مجموعه “چارخونه” که صحت علاوه بر نویسندگی مجموعه در مقام کارگردان ظاهر شده، چندان به موفقیت قابل توجهی دست نیافته است. که این عدم موفقیت معلول علت هایی ست. فضای داستانی مجموعه در یک آپارتمان چهار طبقه روی می دهد که روایتگر زندگی منصور جمالی “حمید لولایی” و همسرش شکوه “مریم امیرجلالی” می باشد که به همراه دو دختر و دامادهایشان در این ساختمان زندگی می کنند. و در هر قسمت اتفاقات متفاوتی حول محوریت این خانواده روی می دهد. مجموعه بسیارخوب و گیرا آغاز می گردد، شخصیت ها به خوبی بسط و گسترش می یابند و رابطه بین آنان به درستی و با لحظات جذاب به تصویرکشیده می شود. اما درادامه نویسنده دچارنوعی تکرارمی شود، دیالوگ های تکراری – تکیه کلامهای بی معنا – داستانهای بی محتوا – وارد کردن شخصیت ها و تیپ های مستعمل از سوی نویسنده در داستان و… همه ازنقاط ضعف نویسندگی کاربه شمار می رود. البته نویسنده تمام سعی و تلاش خود را برای رهایی از این تکرار می کند و او این کار را با اضافه کردن شخصیت های جدید به مجموعه تا حدی کاهش می دهد که شخصیت رفتگر”جواد رضویان” از این دست می باشد اما این تمهید دیری نمی پاید و دوباره مجموعه به همان حالت اولیه بازمی گردد.
در بخش کارگردانی با دکوپاژی خطی و یکنواخت رودررو هستیم. پلان های معرفی مجموعه بسیارخوب دکوپاژ شده است اما در ادامه روند داستانی ما با تکرارهمان نماها چه به لحاظ زوایه دوربین وچه به لحاظ میزانسن مواجه هستیم. با نگاهی گذرا به فهرست بازیگران مجموعه به این نتیجه ساده باید برسیم که با حضورجمعی که همگی سابقه طولانی درزمینه طنزدارند ما با اثری ارزنده روبرو هستیم، اما متاسفانه دربخش بازیگری مخاطب با کلیشه هایی دربازی بازیگران مواجه می شود که طی یکی دوسال گذشته همان جنس بازی را از این بازیگران در مجموعه های طنز دیگر دیده است. شاید تنها فردی که چهره ای متفاوت و جذاب از خود ارائه می دهد، اردلان شجاع کاوه باشد. شجاع کاوه به خوبی تسلط خود را بربازی موقعیت های کمیک به نمایش می گذارد. استفاده بجا ومناسب ازفیزیک، میمیک و گزینش لحن و تنالیته متناسب با شخصیت از ویژگی های بارز بازی اوست. درمجموع صحت قدم درجاده وراهی گذاشته است که تجربه نه چندان موفقی درکارنامه کاری اوبه حساب می آید.