آزادی سارا توسلی و سعید نورمحمدی همزمان با بازداشت یک فعال سیاسی به اتهام همکاری با رسانه های خارجی مهم ترین اخبار روز گذشته زندانیان سیاسی و مطبوعاتی بود. یک روز پیشتر خانواده های این زندانیان در دیدار با سید محمد خاتمی از اظهارات و ادعاهای محمد جواد لاریجانی در ژنو به شدت انتقاد کرده بودند.
سارا توسلی، فرزند محمد توسلی، رییس دفتر سیاسی نهضت آزادی ایران و همسر فرید طاهری عضو شورای مرکزی نهضت آزادی که هم اکنون در زندان می باشد روز گذشته از اوین آزاد شد. او روز ۱۳ دی ماه به همراه ۴ عضو دیگر نهضت آزادی بازداشت شده بود.
مسعود نورمحمدی برادر سعید نورمحمدی نیمه شب شنبه ۱ اسفند پس از ۳۱ روز بازداشت در زندان اوین با قید کفالت آزاد شد.
وی که ۱۶ روز در سلول انفرادی بوده است به بهانه یک پیام کوتاه در محل کار خود بازداشت شده بود.
بازداشت به اتهام ارتباط با رسانه های خارجی
محمد استکی، از فعالان سیاسی شهر اصفهان پس از احضار به اداره اطلاعات این شهر بازداشت شد. اتهام این فعال سیاسی، اقدام علیه امنیت ملی از طریق ارتباط با رسانه های خارجی عنوان شده است.
ماموران اداره اطلاعات اصفهان پس تفتیش منزل استکی، لپ تاپ، کامپیوتر و برخی دیگر از وسایل وی را با خود بردند.
اتهام اقدام علیه امنیت ملی در حالی عنوان شده که وی در ملاقاتی کوتاه با اعضای خانواده خود هرگونه ارتباط با رسانه های خارجی را تکذیب کرده است.
یک منبع آگاه به وب سایت کلمه گفته است: “این فعال سیاسی برای اعتراف به جرایم مورد نظر وزارت اطلاعات تحت فشار قرار دارد.”
وی که در ماه های گذشته چند بار به اداره اطلاعات اصفهان احضار شده و مورد بازجویی قرار گرفته بود در ستادهای مردمی میرحسین موسوی در اصفهان فعالیت داشت.
اگرچه ارتباط با رسانه های خارجی بر اساس قوانین موضوعه کشور جرم تلقی نمی شود اما مشخص نیست انتساب این اتهام به برخی فعالان سیاسی و اخیراً محمد استکی با چه هدفی انجام می شود.
بی خبری از حشمت الله طبرزدی
با گذشت ۵۵ روز از بازداشت مهندس حشمت اله طبرزدی دبیر کل جبهه دمکراتیک ایران، هنوز اطلاع دقیقی از محل نگهداری و وضعیت او در دست نیست.
کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی به نقل از خانواده حشمت طبرزدی گزارش داده که او از زمان دستگیری در روز دوشنبه هفتم دی ماه تا به امروز تنها دو بار تماس تلفنی برقرار کرده اما اشاره ای به محل بازداشت خود نکرده است. همچنین مراجعه مکرر خانواده و محمد اولیایی فرد، وکیل مدافع، به دادگاه انقلاب نیز نتیجه ای نداشته است. دادگاه انقلاب در پاسخ به مراجعات خانواده تنها گفته است که برای او قرار بازداشت دو ماهه صادر شده و پس از آن نیز روشن نیست چه اتفاقی خواهد افتاد. حشمت طبرزدی که در چند سال گذشته نقش برجسته ای در سازماندهی اعتراضات مردمی داشته، در یک سال اخیر به دلیل تلاش های گسترده برای ایجاد همبستگی در میان نیروهای سیاسی و حقوق بشری سکولار، از سوی ماموران امنیتی به شدت تحت فشار قرار گرفته بود و بالاخره پس از چندین بار تهدید دستگیر شد.
ادامه بازجویی از مهسا جزینی
بازجویی‌های مهسا جزینی، روزنامه‌نگار و فعال حوزه زنان همچنان ادامه دارد.
روز گذشته، جمعی از همکلاسی‌ها و فارغ‌التحصیلان دانشگاه علامه طباطبایی با حضور در منزل مهسا جزنیی، با مادر او دیدار کردند و جویای آخرین وضعیت دوست و همکلاسی خود در دانشگاه علامه شدند.
براساس گزارش سایت پارلمان نیوز، مهسا جزینی پس از فوت پدرش به همراه مادر خود به تنهایی در اصفهان زندگی می‌کرد، او که فارغ التحصیل رشته روزنامه‌نگاری از دانشگاه علامه طباطبایی است سابقه همکاری در برخی از نشریات و مطبوعات از جمله روزنامه ایران شعبه اصفهان را در کارنامه کاری خود دارد.
وی از تاریخ ۱۸ بهمن ماه در بازداشت بسر می‌برد. مادر این روزنامه‌نگار با بیان اینکه وقتی مهسا را برای بازجویی می‌بردند موفق به ملاقات او شدم، گفته: “مهسا گفته بازجویی‌هایش تمام نشده و هنوز ادامه دارد.”
وی تاکید کرده: “مهسا دربند عمومی و به همراه ۸ زن زندانی که مجرم مالی هستند نگهداری می‌شود.” مهسا در این ملاقات کوتاه به مادر خود گفته است که بازجویش قول آزادی او تا دو هفته دیگر را داده است.
مادر مهسا جزینی تاکید کرده: “هنوز از اتهامات مهسا خبر نداریم و دلیلی برای بازداشت مهسا به ما اعلام نشده است.”
وی ابراز امیدواری کرده که دخترش هرچه سریعتر آزاد شود.
فرانسه خواستار آزادی کلوتیلد رایس شد
فرانسه بار دیگر خواستار رفع کلیه اتهامات و آزادی بی قید و شرط یکی از اتباع خود در ایران شد.
نخست وزیر فرانسه روز شنبه از دولت ایران خواست ضمن لغو اتهام های کلوتیلد رایس که در ناآرامی های پس از انتخابات در این کشور بازداشت شده، به او اجازه خروج دهد.
رایس که بیست و چهار سال سن دارد، به خاطر گرفتن عکس از اعتراض های خیابانی و ارسال آن برای دوستانش در خارج از ایران به حمایت از معترضان متهم شده است.
رایس در ماه ژوئیه پس از شش ماه تحقیق و تدریس در اصفهان، هنگام خروج از ایران بازداشت شد و از حاضران در محاکمات دسته جمعی معترضان به نتیجه انتخابات بود.
رایس با دریافت وثیقه آزاد شده و به او دستور داده شده تا هنگام صدور حکمش در سفارت فرانسه در تهران بماند.
اعتراض خانواده های زندانیان به ادعاهای لاریجانی
پس از ادعای محمد جواد لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه درحاشیه اجلاس شورای حقوق بشر ژنو مبنی بر اینکه “در ایران هیچکس به خاطر اعتراض در ایران زندانی نیست”، خانواد ه های روزنامه نگاران زندانی به دیدار رئیس جمهور سابق ایران رفتند و به شدت از این ادعا انتقاد کردند.
ادعای لاریجانی در حالی مطرح شده است که بعد از کودتای انتخاباتی 22 خرداد هزاران نفر از مردم معترض به این کودتا به همراه فعالان سیاسی، مطبوعاتی و دانشجویی ایران بازداشت شدند و این بازداشت ها همچنان ادامه دارد.
ژیلا بنی یعقوب یکی از روزنامه نگارانی است که بعد از انتخابات بازداشت و سپس با قرار وثیقه آزاد شد. همسر او، بهمن احمدی امویی همچنان در بازداشت به سر می برد و او در دیدار با سید محمد خاتمی گفته است: “آقای لاریجانی گفته اند که روزنامه نگاران به خاطر تخریب اموال عمومی در زندان هستند نه به خاطر فعالیت های روزنامه نگاری در حالیکه اتهاماتی که همسرم بر اساس آن محکوم شده، مطبوعاتی است و این کاملا در پرونده قضایی او مستند است. مصداق مهمترین اتهام او که منجر به صدور پنج سال حکم زندان برای او شده، مربوط به مسئولیتش در سایت خرداد نو است، آیا فعالیت در یک سایت فعالیت رسانه ای نیست و تخریب اموال عمومی است”.
براساس گزارش وبلاگ “تا آزادی روزنامه نگاران” مهدیه محمدی، همسر احمد زید آبادی نیز گفته است که آقای زید آبادی “هیچ جرمی جز فعالیت های روزنامه نگاری و نوشتن مقالات انتقادی در چارچوب قانون اساسی نداشته که اکنون در زندان رجایی شهر به سر می برد.”
خانم محمدی با اعتراض به حکم سنگینی که به آقای زید آبادی داده شده پرسیده است: “آیا با روزنامه نگاران مستقل در هر دوره ای باید چنین برخوردهایی شود”؟
سپهرناز ابوذرپناهی، همسر سعید لیلاز از دیگر روزنامه نگاران زندانی نیز در این جلسه نسبت به حکم سنگین صادر شده برای همسرش اظهار نگرانی کرده و گفته است: “ سعید وظایفش را به عنوان یک روزنامه نگار منتقد همواره در چارچوب قانون اساسی انجام داده است و همواره دلسوز نظام جمهوری اسلامی و ایران بوده و من نمی دانم چگونه به او حکم نه سال زندان داده اند. اگر انتقاد می کرد به خاطر اصلاح امور جامعه بود.او سالهای زیادی نیز به عنوان یک مدیر در این کشور خدمت کرده است اما حتی برای نوشتن لایحه دفاعیه اش در زندان قلم و کاغذ در اختیارش قرار ندادند و به همین دلیل نتوانست از خودش آنطور که لازم بود دفاع کند.”
همسر لیلاز گفته: “همسرم همچنان از امکانات رفاهی در زندان بی بهره است و هنوز حتی حاضر نمی شوند یک خودکار بیک در اختیارش بگذارند، کتاب و سایر امکانات که بماند.”
دختر حمزه کرمی با اشاره به اینکه پدرش مدیر وب سایت جمهوریت بوده، گفته است: “ما همچنان در شوک صدور حکم شانزده سال زندان و شش میلیارد تومان جریمه نقدی برای پدر خود هستیم. چیزی که هرگز در مغز ما نمی گنجد.”
خانم کرمی اضافه کرده: “پدرم سی سال برای نظام جمهوری اسلامی خدمت کرده است. حتی این هشت ماه گذشته که در زندان بوده، حقش نبوده چه برسد به اینکه اکنون به شانزده سال زندان محکوم شده است. ما نگران سلامت پدرمان هستیم.او اکنون در بند ۲۴۰ زندانی است و حتی از امکان هواخوری بی بهره است.”
پدر فواد شمس نیز در پاسخ به اظهارات محمد جواد لاریجانی گفته: “پسر من نمونه روزنامه نگاری است که تنها جرمش وبلاگ نویسی است و نمی دانم چطور آقای لاریجانی به راحتی زندانی بودن این همه روزنامه نگار را به خاطر حرفه شان منکر می شود.”
آقای شمس با ارائه گزارشی از وضعیت فرزند روزنامه نگارش افزوده: “بارجوها به فرزندم می گویند تو جرمی مرتکب نشده ای اما اگر آزادت کنیم ممکن است مرتکب جرم شوی.”
وی با بیان اینکه به فرزندش افتخار می کند، ادامه داده: “فرزند من یک انسان آزاد است و اگر ازاده نبود اصلا الان در زندان نبود. انسان هایی که این روزها در زندان اند، به خاطر آزادگی شان به زندان افتاده اند.”
فرزندان کیوان صمیمی، دیگر روزنامه نگار در بند نیز خواستار توجه ویژه مسوولان به وضعیت روزنامه نگاران زندانی شده و گفته اند: “روحیه پدر ما در زندان بسیار عالی و مقاوم است و بارها گفته که هیچ مشکلی برای تحمل زندان های طولانی تر ندارد.”
فرنوش امیرشاهی، هسر وحید پوراستاد روزنامه نگاری که در موج بازداشت های پیش از بیست و دوم بهمن ماه بازداشت شده، گفته: “واقعا نمی توانم دلیل بازداشت همسرم را درک کنم. وحید آنقدر محتاط و درچارچوب قانون عمل می کند که همواره از سوی همکارانش به محافظه کاری و حتی سانسورچی بودن متهم شده است. حال وضع به جایی رسیده است که انسان ملایم و محتاطی مثل او هم در این سیستم تحمل نمی شود.”
همسر مرتضی کاظمیان نیز در این جلسه خطاب به خاتمی گفته است: “یک عده در این کشور از مصونیت آهنین برخوردارند و به خود اجازه می دهند هر اتهامی را به دیگران بزنند و در برابر هیچ مرجعی هم پاسخگو نباشند.”
وی افزوده: “در این کشور، از دوران مشروطه تاکنون، سر روزنامه نگاران در عروسی و عزا بر دار شده است.هیچ وقت نتوانسته اند به روزنامه نگاران اتهام اخلاقی یا مالی بچسبانند، آنها گناهی جز انجام وظیفه حرفه ای شان ندارند، به ویژه که چون روزنامه نگارانی مستقل و حرفه ای هستند نگاهی انتقادی به مسائل دارند.”
پدر ساسان اقایی نیز در همین جلسه گفته است: “اتهامات فرزند من کاملا مطبوعاتی است و حتی به خاطر مقاله ای که در سن سیزده سالگی در یکی از روزنامه ها نوشته است در این دوره تحت فشار و بازجویی شدید قرار گرفته است. روزنامه نگاران خیلی مورد بی مهری دولت مهرورز قرار گرفته اند.”
همسر علی حکمت روزنامه نگاری که سالها فعالیت روزنامه نگاری نداشته و در عرصه کشاورزی فعالیت می کرده است، نیز گفته: “همسرم ببش از پنجاه و دو روزاست که در سلول انفرادی ویژه است که نمی دانم منظورشان از این ویژه چیست اما ظاهرا شرایط نامناسب تری نسبت به سایر انفرادی ها دارد. در این مدت تنها یکبار موفق به ملاقات با او شده ایم.”
فرزندان بدر السادات مفیدی، دبیر انجمن صنفی روزنامه نگاران نیز از وضعیت نامناسب این روزنامه نگار دربند برای خاتمی گفتند که هم اکنون در بند متادون زندان اوین نگهداری می شود. بندی که به گفته خانواده او از شرایط مناسب بهداشتی و رفاهی برخوردارنیست.
خانواده این روزنامه نگار گفتند که این بند از حداقل امکانات بهداشتی و رفاهی محروم و همچنین داروهای این روزنامه نگار که مبتلا به بیماری خونی است به او داده نشده است.
همسر محمد جواد مظفر نیز از اینکه همسرش همچنان در سلول انفرادی است، اظهار نگرانی کرده و گفته به شدت نگران شرایط جسمی و بیماری مظفر است و هیچ کس جوابگوی نگرانی های آنها نیست.
مادر مهدی محمودیان نیز گفته: “اتهامات فرزند من کاملا مطبوعاتی است و به خاطر فعالیت های روزنامه نگاری در زندان است و همچنان پس از شش ماه در بلاتکلیفی کامل به سر می برد.”
مادر کوهیار گودرزی وب نگار نیز از آخرین وضعیت فرزندش چنین گفته است: “اینکه دو ماه از بازداشتش می گذرد ولی از آزادی اش خبری نیست و جرمی جز فعالیت حقوق بشری از طریق کمیته گزارشگران حقوق بشر نداشته است. اما با این همه این وب نگار جوان را تحت فشار قرار داده اند تا به اتهام محاربه اعتراف کند.”
شهرزاد کریمان، مادر شیوا نظرآهاری، وب نگار و فعال حقوق بشر نیز در این دیدار اظهار داشته: “شیوا در حوادث پس از انتخابات برای دومین بار است که بازداشت شده و تا همین دو روز پیش در سلول انفرادی بود. دخترم روحیه ای کاملا قوی دارد و می گوید مشکلی برای تحمل زندان و انفرادی طولانی ندارد، ناراحتی اصلی ام این است که چرا او را به سازمان منافقین وصل کرده اند. سازمانی که به قول مهندس موسوی یک سازمان مرده است و حالا مسوولان قضایی ما با نسبت دادن اتهام بی اساس ارتباط فرزندان ما با آنها، این سازمان را زنده کرده و باردیگر بر سر زبانها انداخته اند. شیوا می گوید :من حاضرم زندان طولانی مدت را به خاطر فعالیت های روزنامه نگاری و حقوق بشری ام در زندان بمانم و نه به خاطر انگ ارتباط با سازمان مجاهدین خلق.”
پروین تاجیک، خواهر عبدالرضا تاجیک دیگر روزنامه نگاران زندانی نیز در این جلسه گفت: “در دیداری که با دادستان تهران آقای جعفری دولت آبادی داشتم ایشان به من گفت برادر شما (عبدالرضا تاجیک) حاضر نیست از مواضع اش کوتاه بیاید. معلوم است هنوز زندان رویش اثر نگذاشته، بنابراین فعلا در زندان می ماند تا افکارش تغییر کند.از دادستان پرسیدم منظورتان چیست که گفت تاجیک از نهضت آزادی و کانون مدافعان حقوق بشر حمایت می کند و با منتظری و کروبی نیز ملاقات داشته است. وقتی دادستان اینها را به عنوان موارد اتهامی می گفت، مانده بودم چه بگویم. آیا این دلایل باعث شده برادرم دو ماه ممنوع الملاقات باشد؟ آیا اصلا این موارد را می توان اتهام محسوب کرد؟ هرچند در مقام خواهر از برادرم در این جلسه دفاع کردم و به دادستان نیز گفتم که رضا فردی صادق و درستکار است و همیشه با نگاهی انتقادی سعی می کرد اوضاع جامعه را بهتر کند. جامعه ای سالم است که در آن نقد وجود داشته باشد.”
