گزیده ی فیس بوک به انتخاب هنر روز
حذف دوره هخامنشیان از کتاب تاریخ مدارس…
یک – آریا آرام نژاد:
جرقه ای کوچک در ذهن گاهی می تواند تحولی بزرگ در مسیر زندگی افراد بوجود بیاورد، این جرقه برای من دو سال پیش اتفاق افتاد…
آن روز در ذهنم چیزی جز فریاد نبود، فریادی باید کشیده می شد…
امروز در آستانه تصمیم دادگاه تجدید نظر قرار دارم.
خود را برای هر اتفاق خوب یا بد آماده کرده ام…
هنوز اندکی امیدی به رای قاضی برایم باقی مانده و نمی خوام این روزها را با منفی بافی بی مورد تلخ کنم…
اگر همان مدت زندان تایید شد نتیجه اش را می پذیرم، اما می ماند ناگفته هایی از آنچه در این دو سال بر سرم آمد که به طبع گفته خواهد شد و اگر قاضی حکم بر بیگناهی من داد، لااقل می فهمیم آنچه در این دو سال گفتیم و تعبیر شد به درک آنها نیز رسیده است.
ادامه این داستان کشدار به نفع کسی نیست…
دو – هیلا صدیقی :
امروز پیامی با این مضمون روی گوشی های مبایل ارسال شد : (ایستاده بمیرید بهتر است تا روی زانوهایتان زندگی کنید، این جمله کوروش کبیر است ولی در روزنامه خراسان دیروز با نام یک خارجی چاپ شده است، آیا می دانید حذف بخش هخامنش از کتاب تاریخ مدارس به تصویب رسید؟ فرزندان ما دیگر حتی نام کوروش و داریوش را نخواهند شنید ؟ میدانید 7 آبان روز جهانی کوروش است و اینروز فقط در تقویم ایران نیست ؟ )
اگر چه به گمانم متن این پیام قدیمی ست و فرارسیدن سالروز کوروش بهانه ای برای ارسال مجدد آن شده اما مرا بر این داشت تا این تابلوی نقاشی پاستل را که سال گذشته کشیدم و برای سالروز تولد مادرم به او هدیه داده ام را اینجا به اشتراک بگذارم و بگویم از تمام کتاب های درسی هم که حذف شود از خانه هایمان حذف نمی شود. مگر می شود فرزندان ما نام آنها را نشنوند در حالی که هویت ایرانی ما حرمت و آبرو از نام آنها می گیرد ؟ اگر چه نقش برجسته همین تصویر در تخت جمشید تخریب شده و قسمت صورت کاملا از جا کنده شده و در واقع این تصویر به این صورت کامل دیگر در تخت جمشید وجود ندارد اما من آنرا با تمام عشق و احترام به تصویر کشیدم و به مادرم که عاشق کوروش و تاریخ هخامنشی ست هدیه کردم و او این تابلو را در بهترین جای خانه نصب کرده تا فرزندانمان از لحظه تولد با اجداد افتخارآفرین خود آشنا شوند
پا نوشت :یادم رفت بنوسم ماکتی هم از منشور کوروش به همراه لوحی از نوشته های حکاکی شده بر روی منشور در اتاق شخصی ام دارم. روز جهانی کوروش بر جهانیان مبارک
سه – نیکی فیروزکوهی:
کاش میدانستی
زنی که بغض داشت
شانه‌هایِ تو را کم داشت
کاش میدانستی
زنی که نیاز نوازش داشت
دست‌های تو را کم داشت
کاش میدانستی
زنی که هزار قصه برای گفتن داشت
یک شب دیگر کنارِ تو را کم داشت
کاش میدانستی
زنی که دلِ رفتن نداشت
آغوش تو را کم داشت
کاش میدانستی
آن زن، من بودم
چهار – آرش - خ:
… وای بر کسی که شور زندگی او را از چنبره ی هماره پیروز نیستی نرهاند / آنگاه که عزم رؤیای خویشتن کردم بر گرده ی سمند خیال جستم و از خطر حذر نکردم / در این راه از عریانی دشت ها و فروزانی آتش ها نهراسیدم / آن کس که دلیری راه سپردن تا چکاد کوه ها را ندارد تا ابد اسیر دام چاله ی تقدیر می ماند… // ابوالقاسم الشابی (شاعر تونسی)
پنج – قطعه ای از یک کتاب:
بدترین مسئله در مورد یک کره خر این است که خواهی نخواهی روزی خر می شود…!
رابرت هینلین
آدم مشهور شخصی است که تمام هدفش در زندگی این بوده که همه او را بشناسند و بعد از اینکه به هدف رسیده عینک دودی می زند تا دیگر هیچ کس او را نشناسد…!
فرد آلن
انسان ها نادان به دنیا می آیند نه احمق. این تحصیلات دانشگاهی است که حماقت را به آنها اعطا می کند…!
برتراند راسل
می دانم که ما خلق شده ایم تا به دیگران کمک کنیم اما نمی دانم که دیگران برای چه خلق شده اند…!
مارگارت آتوود
به خاطر داشته باش، امروز همان فردایی است که دیروز نگرانش بودی…!
دیل کارنگی
نشان نخست بلاهت / گرد آوری: حسین یعقوبی
شش – کاظم برجسته
“محروم تر از بلندی های جولان وغزه
چشمان توست که ماه ها بی هیچ گناه
در انتظار دیدن طلوع و غروب آفتاب
از قفسی به قفس دیگر می روند.”
روز تبعید ضیاء به اهواز
هفت – میثم محلوجی:
مرا
به جشن تولد
فرا خوانده بودند
چرا
سر از مجلس ختم
در آوردم؟
هشتم آبانماه سالروز درگذشت قیصر امین پور، یادش گرامی