از دید کریستین اشترایف، رییس شرکت پژو، درحال حاضر سرمایه گذاری در ایران “به هیچ وجه منطقی نیست”. او ترجیح می دهد این بازار را ترک کند و شاهد افول فروش خود در سطح جهانی باشد تا اینکه شرکت خود را متوجه خطر کند. ولی شرکت رنو چنین عقیده ای ندارد…
کریستین اشترایف، رییس جدید شرکت پژو، در حاشیه نشست عمومی این شرکت اظهار داشت: “درحال حاضر به هیچ وجه منطقی نیست که یک سازنده اتومبیل سرمایه گذاری های صنعتی خود را در ایران افزایش دهد.”
این دیدگاه از موقعیت متشنج سیاسی ایران و خطرات بایکوت بین المللی که به دلیل افراط گرایی های رییس جمهور احمدی نژاد در پرونده هسته ای به وجود آمده نشأت می گیرد. این مسأله می تواند به مثابه تهدیدی بزرگ برای ثبات اقتصادی این کشور باشد.
خروج تدریجی پژو از بازار ایران به خوبی رکود جهانی فروش این شرکت را در سال گذشته توضیح می دهد [درواقع تعداد 50 هزار خودرو کمتر به فروش رسیده]. شرکت پژو در سال 2005 تعداد 304 هزار خودرو به بازار ایران تحویل داد و این تعداد در سال 2006 به 235 هزار رسید، یعنی در حدود 70 هزار خودرو کمتر از سال 2005. در سه ماهه اول امسال، این میزان باز هم کاهش یافت و تنها تعداد 31 هزار خودروی پژو در ایران مونتاژ شد که 35 درصد کمتر از سه ماهه اول سال گذشته بوده است. با این حال، پژو در 15 سال اخیر یکی از بزرگ ترین شرکت های خودروسازی بوده که در ایران حضور دارند.
در برابر احتیاط شرکت پژو، بی پروایی و تهور شرکت رنو بسیار چشمگیر است. کارلوس غصن، رییس رنو که اصلیت لبنانی دارد، تصمیم گرفته خطوط تولید رنو “لوگان” را در ایران و هندوستان تأسیس کند. این در حالی است که تاکنون برای خرید تعداد 100 هزار رنو لوگان ثبت نام بعمل آمده. آیا این استراتژی بی پروا می تواند احتیاط پژو را نفی کند؟ آینده پاسخ این سؤال را روشن خواهد کرد.
تأمین تسلیحات طالبان
به نقل از روزنامه دیلی تلگراف، جنگ افزارهای متعددی، از قبیل موشک های زمین به هوا، توسط ایران برای طالبان تأمین شده تا بتوانند با نیروهای ائتلاف در افغانستان مبارزه کنند.
به نوشته این روزنامه از زبان یک مقام عالی رتبه ارتش بریتانیا، سپاه پاسداران که درواقع بازوی نظامی و ایدئولوژیکی جمهوری اسلامی است، تأمین کننده صدها سلاح برای گروه طالبان بوده است. در بین این تسلیحات، موشک های ضدهوایی SAS Strella نیز به چشم می خورد که در واقع تهدیدی جدی برای هلیکوپترهای نیروهای ائتلاف می باشد.
مواد منفجره، مین های ضدتانک، کلاشینکوف، خمپاره انداز، موشک انداز و تیربار نیز جزو سلاح هایی هستند که به صورت مخفی به افغانستان منتقل شده اند. به نقل از این روزنامه، این تسلیحات توسط نیروهای ویژه امریکایی که در کنار ارتش افغان تغییر موضع داده اند شناسایی شده است.
این روزنامه محافظه کار از زبان یک منبع نظامی می نویسد: “گزارش ها حاکی از آن است که برخی از سازمان ها، از جمله سازمان های ایرانی، به طور قابل ملاحظه ای از طالبان حمایت می کنند.”
این درحالی است که منابع دیپلماتیک در لندن نگرانی خود را از تأمین تسلیحات طالبان توسط ایران اعلام کرده بودند. نکته سؤال برانگیز این است که چرا ایران علیرغم نداشتن منفعت استراتژیک در افغانستان قصد دارد با تلاش های غربی ها در این کشور به مخالفت برخیزد.
در ماه آوریل، ژنرال امریکایی پیتر پیس، رییس ستاد مشترک ارتش، تأیید کرده بود که نیروهای ائتلاف در نزدیکی قندهار [جنوب افغانستان] تیربارها و مواد منفجره ای را که ساخت ایران است شناسایی کرده اند، ولی از سوی دیگر خاطرنشان کرد که هیچ نشانه ای دال بر دخالت مستقیم دولت ایران یافت نشده است.
مترجم: علی جواهری