غزال آزادفر
سیزدهمین روز اعتصاب کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه، در روز شنبه، همانند روز پنجشنبه گذشته، با دخالت نیروی انتظامی به خشونت کشیده شد. اما این مرتبه، کارگران اعتصابی و خانواده هایشان به جز ضرب و شتم با باتوم، با گاز اشک آور هم مواجه شدند.
بنا برگزارش ها، حدود دو هزار تن شامل کارگران اعتصابی و خانواده هایشان در ساعت نه روز شنبه، 28 اردیبهشت، بر اساس اعلام قبلی در مقابل ساختمان فرمانداری شهرستان شوش تجمع کردند.
تجمع کنندگان خواستار آن بودند که فرماندار شوش آنها را در جریان آخرین اقدامات انجام گرفته در زمینه تحقق خواسته های صنفی شان بگذارد. اما وی حاضر نشد که با کارگران و یا نماینده هایشان گفت و گو کند.
این مساله موجب شد که جمعیت گرد آمده درمقابل ساختمان فرمانداری شوش پس از یک ساعت تصمیم گرفتند که به سوی میدان هفت تیر در مرکز شوش حرکت کنند. آنها ضمن حرکت به سوی مرکز شهر شوش اقدام به دادن شعارهایی مانند: “بچه گرسنه وعده سرش نمی شه”، “کارگر می میرد ذلت نمی پذیرد”، “مدعی عدالت خجالت خجالت”، “سندیکای کارگری حق مسلم ماست”، “ساعدی (نماینده شوش در مجلس) حیا کن هفت تپه را رها کن” – “کارگران ایران حمایت حمایت” کردند.
دراین حین، ماموران نیروی انتظامی از ادامه حرکت کارگران اعتصابی و خانواده هایشان جلوگیری و اقدام به ضرب و شتم آنان با باتوم کردند. همچنین ماموران نیروی انتظامی اقدام به شلیک گاز اشک آور به میان اعضای خانواده کارگران کردند و این موضوع بروز مشکلات تنفسی برای آنان را به همراه داشت.
بر اساس گزارش ها، جمعیتی که مورد هجوم قرار گرفته بود، با شعار “برادر نظامی حمایت حمایت” سعی در آن داشت تا همدردی ماموران نیروی انتظامی را جلب و از برخورد آنان با خود جلوگیری کند، اما این تلاش بی ثمر ماند.
در نتیجه این برخورد تعدای از کارگران مورد اصابت ضربات باتوم قرار گرفتند که به طور سطحی زخمی شدند.
گزارش های تایید نشده نیز حکایت از آن دارد که شماری از مردم شهر شوش نیز با دادن شعارهایی به حمایت از کارگران و خانواده هایشان کردند.
بر اساس گزارش ها، کارگران پس از این برخورد، دوباره به مقابل ساختمان فرمانداری شوش رفتند و به برخورد صورت گرفته با آنها اعتراض کردند.
گزارش ها حاکیست که به رغم برخورد شدید روز شنبه، کارگران اعلام کرده اند که تا تحقق خواسته هایشان، دست از اعتصاب برنخواهند داشت.
نخستین برخورد در روز پنجشنبه
روز پنجشنبه نیز حدود دو هزار نفر شامل کارگران اعتصابی و خانواده هایشان، اقدام به تحصن در مقابل فرمانداری شهرستان شوش کردند که تجمع آنان تا ساعت 10 صبح ادامه داشت.
به گفته یکی از کارگران شرکت کننده در تحصن، جمعیت دو هزار نفری سپس، شروع به راهپیمایی به سمت مرکز شهر کردند.
در مسیرحرکت، همسران کارگران جلوی صف اعتراض کنندگان با نشان دادن فرزندان خود شعار می دادند: ”این بچه گرسنه، وعده سرش نمی شه”.
کارگران نیز شعارهای “کارگرهای هفت تپه ایم – گرسنه ایم گرسنه”، “معیشت زندگی حق مسلم ماست” و ”پرونده قضایی مختوم باید گردد- مدیر حراست اخراج باید گردد” سر می دادند.
این حرکت اعتراضی برخلاف روزهای قبل از آن با دخالت خشونت آمیز نیروهای انتظامی مواجه شد و آنان با باتوم به کارگران حمله کردند که در نتیجه، چند تن از آنان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
اعتصاب اخیر کارگران نیشکر هفت تپه، در اعتراض به پرداخت نشدن دو ماه حقوق معوقه شان آغاز شده است.
کارگران مطالبات دیگری مانند پایان پرونده سازی و احضار فعالین کارگری به دادگاه انقلاب، برکناری مدیر عامل و اعضای هیئت مدیره و رییس حراست شرکت نیشکر هفت تپه دارند.
همچنین کارگران خواستار تغییر سیاست های دولت و اعمال راهکارهای مناسب برای نجات صنایع شکر خوزستان هستند.
اعتصاب کنونی کارگران نیشکر هفت تپه، سومین اعتصاب آنان در سال جاری است. آنان در سال گذشته نیز بارها در اعتراض به وضعیت اقتصادی و پرداخت نشدن حقوق شان دست به اعتصاب زدند.
این اعتصاب ها با برخورد امنیتی و قضایی مواجه شد و نمایندگان کارگران مورد تهدید تلفنی قرار گرفتند، به اداره اطلاعات احضار و یا بازداشت شدند. از جمله، پس از اعتصاب بزرگ آبان سال گذشته، چند تن از نمایندگان کارگران به همراه ابوالفضل عابدینی، روزنامه نگاری که اقدام به پوشش خبری اعتصاب هزاران کارگران شرکت نیشکر هفت تپه کرده بود، بازداشت شدند.
دراین زمینه، علی نجاتی، محمد حیدری مهر، رمضان علی پور، فریدون نیکوفرد، جلیل احمدی و ابوالفضل عابدینی در روز جهانی کارگر، احضاریه هایی را دریافت کرده اند که بر اساس آنها برای ابلاغ حکم شان باید در روز 31 اردیبهشت به دادگاه انقلاب دزفول مراجعه کنند.
اما اینگونه برخوردها مانع از حرکت صنفی کارگران این شرکت بزرگ که حدود پنج هزار نفر در آن مشغول به کار هستند، نشده است. ضمن آنکه برخوردهای صورت گرفته با کارگران، چه در هفت تپه و چه در نقاط دیگر ایران، با عتراض های اتحادیه های بین المللی کارگری و سازمان های حقوق بشری در جهان و همچنین تشکل های کارگری و حقوق بشری در ایران قرار گرفته است.