نگاهی به فیلم پذیرایی ساده ساخته مانی حقیقی
نگاهی پیچیده و تاثیرگذار
نویسنده و کارگردان:مانی حقیقی
بازی ها: ترانه علیدوستی، مانی حقیقی، سعیدچنگیزیان، اسماعیل خلج، صابر ابر، محمد عاقبتی، دانیال فتحی، هیمن دهقانی، نقی سیف جمالی، نادر فلاح، وحید آقا‌پور، محمدرضا نجفی، قربان نجفی، مهدی توکلی زانیانی…
خلاصه فیلم: در جاده ای کوهستانی در فضایی زمستانی در سرزمینی جنگ زده زن و مردی بین رهگذران پول پخش می کنند…
مانی حقیقی در فیلم جدید خود با نگاهی جدید به روایت موضوع خود می پردازد. پذیرایی ساده فیلمی ساده با ساختار و چهارچوب های تعریف شده ی سینمایی نیست.نویسنده و کارگردان در فیلم با انتخاب سوژه ای جدید و نوع بیان خلاقه به پرداخت موضوعات می پردازد.
شاید پذیرایی ساده در نگاه اول فیلمی خسته کننده و پیچیده به نظر برسد که سعی دارد با زبان عارفانه، زیبایی های این جهان و تصمیمات درست و اشتباه انسانها را در قبال تغییرات این گیتی به تصویر بکشد، اما بدون شک اگر اهل هنر و زیبایی شناسی باشید، می توانید عاشق این فیلم باشید و از داستان یکدست و زیبایش لذت ببرید. در وهله اول این سوژه که تصمیم انسانها مسبب وضعیت زندگی فردای آنهاست، به شدت جذاب و هیجان انگیز تداعی می کند و قادر است تا تماشاگر سخت گیرش را مجاب به قبول این موضوع کند که قرار هست پس از تماشای فیلم تا مدتها به فکر فرو رود.ولی پس از عبور از دقایق ابتدایی آن ساختار نامتعارف اثر هجمه ای از سوالات بی پاسخ را پیش روی تماشاگر می گذارد.
پذیرایی ساده داستان سقوط انسان ها است از لبه پرتگاهی که خودشان به سویش قدم برداشته اند و درست موقع سقوط است که فرصت بازبینی در آن چه را از سرگذرانده اند، پیدا می کنند.در چند قدمی زندگی تاریک هر یک از سوژه های فیلم است که انگار چشم ها باز می شود و روابطی که مدت های مدید نادیده گرفته شده اند، با ارزش می شود.شخصیت های انتخاب شده هر یک با چالشی تامل براگیز و قابل بجث روبرو هستند. وجه تشابه همه ی آن ها نیاز به داشتن سرمایه و یا حداقل های مالی برای جبران و خلاصی از دردسرهای روزمره هستند.شخصیت ها دچار روزمرگی هستند و منجی آن ها دو فرد ازناکجا آباد و بدون معرفی اند. این دو با اتومبیلی گران قیمت درمسیر دیگران قرار می گیرند و درباره مشکلاتشان می پرسند و با پرتاب کیسه های پول برروی شخصیت های فرعی آن ها را ترک می کنند.همه ی آدم های فرعی فیلم محتاج هستند.نیاز آن ها در سراسر فیلم جاری است و اساسا درون مایه پذیرایی ساده را می توان به نوعی فقر و تنگدستیعنوان کرد.صفتی که گریبان افراد مورد نظر را گرفته است.کسانی که در بیابان و کوهستان زندگی می کنند. به دور از فضای تمدن شهرنشینی و بی خبر و ناآگاه از جریانات اجتماعی موجود در پیرامون.
دو شخصیت اصلی پذیرایی سادهدر مواجهه با دیگر کاراکترها، رفتاری غیرمتعارف را ارائه می دهند. مخاطبان هرگز متوجه رابطه ی میان زن و مرد درام نمی شوند و البته دلیل توزیع حجم زیاد اسکناس ها میان افراد دیگر.کنش های بی پاسخ در سراسر اثر جاری است و پس از دریافت چندین سکانس با بازی های درخشان بازیگران این نوع نگارش فیلمنامه نویس و کارگردان تبدیل به شکلی از روایت می شود که برای تماشاگر ایرانی جدید و البته جذاب می نمایاند.
یکی دیگر ازنقاط مبهم فیلم، طراحی صحنه آن، مخصوصاً در یک سوم ابتدایی فیلم است. طراحی صحنه عجیب و انگار اصراری است برای نشان دادن روحیه خاص دو شخصیت (مانی حقیقی و ترانه علیدوستی) در اتمسفر کلی اثر! هرچند هرچه فیلم جلوتر می آید در این زمینه شاهد پیشرفت هستیم و طراحی صحنه شکلی منطقی تر، باور پذیر تر و قابل قبول تر به خود می گیرد.
یکی از نقاط کلیدی در کارگردانی مانی حقیقی شخصیت‌پردازی غیرمستقیم اوست؛ بدین معنا که برای پرداخت شخصیت های فیلم خود و به خصوص شخصیت محوری،به کاراکترهای پیرامون آن شخصیت مرکزی متوسل می‌شود و از لابلای دیالوگهای ردوبدل شده، آدم فیلم خود را مصور می‌کند بی‌آنکه کم و کاستی در پرداخت اجزای آن دیده شود.
پذیرایی ساده با سکانس جذاب قبل از تیتراژ ابتدایی آغاز می شود.سکانسی که معرف اثری است خوش ساخت و تکنیکی.اما مخاطب در قسمت های میانه و پایانی فیلم با افت شدید ریتم در فیلم روبروست. ضرباهنگی که بی دلیل کند می شود و تاکیدات بیش از اندازه کارگردان دربرخی از سکانس ها(راننده کامیون و پیرمرد) باعث می شود که حال و هوای بی رمق و فرسوده به خود بگیرد.
کارگردان در انتخاب بازیگران خود به شکلی هوشمندانه به سراغ بازیگران تئاتر می رود و با استفاده از قابلیت های هر یک از بازیگران تلاش می کند تا فضاسازی و قصه ی طولانی خود در هر سکانس را به زیبایی به نمایش بگذارد.
پذیرایی ساده در ادامه دیگر آثار فیلمساز(کارگران مشغول کارند…کنعان و …) تجربه ای است موفق و جدید اما با نقص های مختلف که به نظر می آید در اکران عمومی خود با استقبال مردمی روبرو شود.