از هر دری

 کهن سال ترین فستیوال فیلم دنیا در لباس سبز

پس از حضور سبز هنرمندان ایرانی و غیر ایرانی در محافل هنری دنیا، قدیمی ترین و مهم ترین فستیوال فیلم دنیا هم به رسم همراهی با مردم ایران زمین سبز پوش شد.

شصت و ششمین دوره ی فستیوال فیلم ونیز که عنوان کهنه سال ترین فستیوال فیلم دنیا را به همراه دارد در روزهای نمایش فیلم های ایرانی به تمامی سبز پوش شد.

عکس ها و گزارش های رسیده از ونیز حکایت از سبز پوش شدن شیرین نشاط و تیم همراهش در هشتمین روز این فستیوال و نمایش اختصاصی روزهای سبز ایران در فیلمی با همین نام دارند.

شیرین نشاط که از سالهای ابتدایی دهه نود به خاطر عکس ها و ویدئوهای کوتاه هنری اش به چهره ای شناخته شده در هنر مدرن دنیا بدل شده بود در نخستین تجربه ی سینمایی اش قصه ای از شهرنوش پارسی پور را جلوی دوربین برد و توانست در تجربه ی نخستین فیلم بلند زندگی اش، معتبرترین جایزه ی کارگردانی دنیا را آن خود کند.

زنان بدون مردان عنوان فیلم تازه شیرین نشاط است که از روی رمانی با همین نام و به قلم شهرنوش پارسی پور نوشته شده است. این قصه که به بررسی حوادث جامعه به صورت عام و زندگی زنان به صورت خاص می پردازد، به سکوت و سرمای حاکم بر جامعه پس از کودتای مرداد 32 اشاره می کند. فضایی که از روی تلخ قصه به گونه ای تداعی کننده ی حال و هوای این روزهای جامعه ی ایران نیز می باشد.

“زنان بدون مردان” ، فیلمی که توانست جایزه ی بهترین کارگردانی را آن خود کند، روز چهارشنبه( در هشتمین روز فستیوال) به نمایش عمومی در آمد. کارگردان سبز پوش فیلم، اثرش را “به خاطرۀ کسانی تقدیم کرد که جان خود را برای تحقق آزادی و دموکراسی در ایران از دست داده اند”.وی همچنین در کنفرانس مطبوعاتی روز چهارشنبۀ خود در ونیز گفت که “این فیلم به جهانیان می گوید که مردم ایران گذشتۀ دشوار و تاریکی داشته اند ولی مبارزه شان را برای آزادی و دموکراسی همواره دنبال کرده اند. این فیلم همچنین پیامی را به مردم ایران میرساند و می گوید، ما روزی پیروز خواهیم شد .”

دیگر حضور سبز سینمای ایران در ونیز هم مربوط به فیلم “ روزهای سبز ” حنا مخملباف کارگردان جوان ایرانی می شود. حنا مخملباف فرزند محسن مخملباف کارگردان سرشناس ایرانی است که در فیلم “ روزهای سبز ” به شرح حال و هوای تب زده ی شهر در روزهای پیش و پس از انتخابات اخیر ایران می پردازد. روزهایی که با جنب و جوش و میل به تغییر و تحول آغازیدن گرفتند. اما در نهایت آن همه شور و شوق به ننگ  تقلبی خونین پیوند خوردند تا گرد سر نومیدی بر چهره ی تغییر و تازگی بنشیند.

حنا مخملباف که تا چند روز پس از انتخابات در ایران حضور داشته و به به تصویر برداری فیلم تازه اش مشغول بوده، پس از خروج از کشور تدوین فیلم را در فرانسه انجام داد و این فیلم را در لحظات آخر به جشنواره ی ونیز رساند.

وی که فیلمش را بدون مجوز و در خیابان های تهران ساخته است توانست جایزه ی “ شجاعت در سینما” را آن خود کند. او خود این فیلم را شرحی از جامعه ی درگیر با آفت کودتا و نومیدی دانسته  و گفته است :

” این فیلم یک فیلم مستند- داستانی است که به حوادث روزهای قبل و بعد از انتخابات مربوط است. در واقع موضوع اصلی فیلم، امید بزرگی است که مردم ایران در روزهای پیش از انتخابات به تغییر سیاسی داشتند و به آن دلبسته بودند. این فیلم در خیابان‌های تهران ساخته شده است و شاید اگر بخواهم دقیق‌تر بگویم داستان فیلم، قصه دختر جوانی است که به افسردگی مبتلا شده و برای درمان نزد یک روانشناس می‌رود و آن دکتر علت ناامیدی‌های دختر جوان را در حوادث سیاسی ایران می‌داند. “