این روزها نمایندگان ایران و آمریکا آنقدر با هم تماس دارند که به بسیاری از آن‌ها توجهی نمی‌شود. طی سال گذشته، جان کری وزیر امور خارجه آمریکا و همکارانش ارشدش، ده‌ها دیدار با همتایان ایرانی خود انجام داده‌اند.
این واقعیت که پرزیدنت باراک اوباما سعی کرده مستقیما با رهبر ایران، آیت‌الله خامنه‌ای، تماس برقرار کند، نشان‌دهنده جدیت تلاش‌های دیپلماتیک آمریکاست.
آخرین نامه گزارش‌شده باراک اوباما به رهبر ایران در ماه گذشته، چهارمین نامه از این دست از سال ۲۰۰۹ محسوب می‌شود. تا به امروز، پاسخی از جانب رهبر ایران داده نشده است که به این معنی است که این کانال یک‌طرفه است.
اما زمان‌بندی آخرین نامه قابل توجه است. ایران و آمریکا مهلت مذاکرات هسته‌ای ایران برای دستیابی به توافق جامع را ۲۴ نوامبر قرار داده‌اند.
هدف آخرین نامه اوباما مضاعف است. در این پیام خاطرنشان شده است که حل مسئله هسته‌ای ایران می‌تواند راه را برای همکاری در مسایل دیگر از جمله تهدید داعش در عراق و سوریه باز کند.
با این دورنما، رئیس‌جمهور سعی دارد به یک هدف حساس‌تر دست یابد. آیت‌الله خامنه‌ای در تمام سخنرانی‌های خود آمریکا را به تلاش برای سرنگونی رژیم ایران متهم می‌کند. رهبر ایران اعتقاد دارد تحریم‌های اقتصادی آمریکا و فشار دیپلماتیک بر ایران هیچ ارتباطی با مسئله هسته‌ای ندارد و فقط می‌خواهند او را از قدرت پایین بکشند.
با این حال، آقای اوباما با پیشنهاد همکاری برای حل مسئله هسته‌ای این پیام را می‌دهد که “تغییر رژیم” هدف او نیست. اگر ایران قبول کند برنامه هسته‌ای خود را محدود کند، آمریکا می‌تواند با حاکمان ایران همکاری کند و به دنبال نابودی آن‌ها نباشد.
از این رو، هدف واقعی نامه‌های اوباما دادن اطمینان به رهبر ایران در مورد نیات آمریکاست. این‌که این رابطه یک‌طرفه موفق شود یا خیر بحث دیگری است. اگر بخواهیم از عدم پاسخ آیت‌لله به نامه قضاوت کنیم، شاید بتوان این نتیجه را گرفت که رهبر ایران تحت تاثیر چرب‌زبانی آقای اوباما قرار نگرفته است.
اما رئیس‌جمهوری برای دستیابی به توافق با ایران سرمایه‌گذاری زیادی کرده است - نزدیک شدن مهلت مذاکرات به این معنی است که خطرات بسیار زیاد است – و اعتقاد دارد که نامه‌های مستقیم ارزش امتحان کردن را دارد.
منبع: تلگراف - 7 نوامبر
