رنو ژیرارد
منوچهر متکی، وزیر امور خارجه ایران، در مصاحبه ای با فیگارو به بحث پیرامون آمادگی های بالقوه کشورش در زمینه مدرن سازی اقتصادی می پردازد.
دولت شما اخیراً مدارکی را تسلیم کشورهای گروه 1 + 5 کرده. این مدارک در مورد چیست؟
ما در این اسناد از محورهایی که حرفی برای گفتن دارند سخن گفته ایم. البته نکات جزئی تر در زمان مذاکرات مشخص خواهند شد. این اولین باری است که ایران یک بسته پیشنهادی تسلیم کرده و ما قصد داریم مذاکرات جدی و سازنده ای در این زمینه انجام شود. تجربه منطقه ای دقت تحلیل های ما را ثابت کرده. به عنوان مثال به لبنان در خلال بیست ماه اخیر نگاه کنید: در نهایت فرمول پیشنهادی ایران و میانجیگری قطر به نتیجه رسید.
توماس پایکرینگ، سفیر سابق ایالات متحده در سازمان ملل، برای خارج کردن مذاکرات هسته ای از بن بست، پیشنهاد ایجاد یک کنسرسیوم ایرانی- فرانسوی- آلمانی را داده که به غنی سازی اورانیوم بپردازد. نظرتان در این رابطه چیست؟
ایده ایجاد کنسرسیوم برای اولین بار در سپتامبر 2005 توسط رییس جمهور ما به هنگام حضور در مجمع عمومی سازمان ملل مطرح گردید. هر وقت حق ایران در داشتن استقلال در زمینه انرژی هسته ای صلح آمیز به رسمیت شناخته شود، تمامی گزینه ها قابل بررسی خواهند بود.
سران عراقی از حمایت نظامی شما از جیش المهدی، شبه نظامیان شیعه مقتدا صدر، گله مند هستند. چرا شما در خاک همسایه خود از یک تشکیلات شورش گر حمایت می کنید؟
ما در عراق از اصل تمرکز نیروهای مسلح تحت فرماندهی حکومت حمایت می کنیم. ما از نقش اصلی دولت مالکی در مدیریت امور در عراق حمایت می کنیم و تا آنجا که بتوانیم به مخاطبان عراقی خود توصیه می کنیم که برای حل و فصل مشکلات سیاست داخلی شان به درگیری های نظامی روی نیاورند. ولی گاهی اوقات به مانند آنچه در بصره گذشت ، برخوردهایی روی می دهد. اما زمانی که آقای طالبانی [رییس جمهور عراق که اصلیت کرد دارد] یا آقای مالکی [نخست وزیر شیعه] از ما برای آرام کردن امور طلب کمک کردند، ما این نقش را به نحو احسن ایفا کردیم.
منظورتان همان میانجیگریی است که در قم صورت گرفت؟
منظورم این نیست که در قم یا جای دیگری صورت گرفته، منظورم مذاکراتی است که موجب بازگشت به آرامش نسبی در بصره گردید. اگر ایران بخواهد در عراق نقشی داشته باشد، این نقش سازنده خواهد بود و موجب ارتقای توافق های ملی خواهد شد و این چیزی است که وجودش برای حضور تمامی جنبش های عراقی در داخل دولت لازم است.
قطعنامه های سازمان ملل که ایران نیز عضو آن است، از حزب الله که در سال 1982 توسط پاسداران ایرانی تشکیل شده خواسته است که خلع سلاح شود، ولی این جنبش از انجام این کار خودداری می کند. آیا این حرکت حزب الله مورد تأیید شماست؟
من با طرح سؤال شما موافق نیستم. لبنان هویت خاص خود را دارد و یک کشور مستقل است. از نظر سنتی، تصمیم گیری سیاسی در لبنان براساس اجماع بین جنبش های مختلفی که ساختار جامعه آن را تشکیل داده اند انجام می شود. به همین دلیل، پذیرش هرگونه قطعنامه بین المللی باید مورد تأیید تمامی جنبش های لبنانی نیز قرار گیرد.
آیا شما موافق این ایده هستید که در خاک ایران و در کرانه شمالی خلیج فارس یک منطقه آزاد بین المللی ایجاد شود؟
حرکت بسیار خوبی است. اگر در اروپا شرکت هایی هستند که مایل به انجام چنین پروژه ای می باشند، ما به طور جدی آن را بررسی می کنیم. تا جایی که امروز حتی ایران مرزهای خود را برای پذیرش سرمایه های خارجی باز کرده است. در تفسیر جدید ماده 44 از قانون اساسی ایران، ما از خصوصی سازی در بخش های مختلف نیز استقبال می کنیم. ورود تعداد بسیاری از شرکت های ایرانی غیردولتی به بازار سهام و مناقصات بسیار در زمینه های پتروشیمی، ذوب آهن و اخیراً ارتباطات که توسط شرکت های خارجی برنده شده اند، همگی نشان می دهند که پتانسیل مدرن سازی اقتصادی در ایران تا چه حد بالاست. از هم اکنون، ما در چابهار یا جزیره کیش که جزو مناطق آزاد هستند، درحال اعطای مزایا و تسهیلات بیشتر به سرمایه گذاری های خارجی هستیم.
ما امیدواریم که در این منطقه، سرمایه گذاری های خارجی براساس معیارهای اقتصادی و نه ملاحظات سیاسی انجام شوند. به عنوان مثال، گاز آسیای میانه تنها از دو طریق می تواند به اروپا منتقل شود: ازطریق ایران یا روسیه. و این در حالی است که هزینه این انتقال از طریق ایران بسیار کمتر است.
منبع: فیگارو، 25 ژوئن
مترجم: علی جواهری