خسرو شکیبایی عزیز است. بزرگ است. را همه می شناسند. هرسال درجشنواره فیلم فجر چند فیلم دارد. امسال نیز همینطور است و فیلم های “اتوبوس شب” و”رییس” مهمترین فیلمهای اوست. پای حرف های بازیگر بزرگ سینمای ایران نشسته ایم.
حرف های خسروشکیبائی
جلو نمی رویم
جشنواره بیست وپنجم را چطور ارزیابی می کنید؟
چون همه فیلمها را ندیدم شاید نتوانم به خوبی نظر دهم. اما همین قدر سلیقه ای و شخصی بایدمی گویم که مشکلی در سینمای ایران وجودارد که سالهاست وجوددارد. نمی دانم چرا مبنای بسیاری از فیلمها، جشنواره است. خیلی ها می خواهند اعتبارشان را از جشنواره بگیرند وهمین مساله باعث بعضی از فیلمهاست. گاهی کارها به دلیل زمان کم سروشکلی درست نمی گیرد. برای مثال به آهنگساز کمترازیک ماه فرصت می دهند که موسیقی بسازد. این مسائل به سطح کیفی کارهای جشنواره آسیب می رساند.
فیلم های حاضردرجشنواره چطورارزیابی می کنید؟
من معمولا برای دیدن فیلمها به جشنواره نمی آیم. یکی دوکارضعیف وقوی دیدم. شاید من خیلی متوقع باشم ولی سینما گاهی رو به جلو حرکت نمی کند وفکرهای خوب دراجرا درنمی آید. ما وسایل مناسبی برای فکرهای خوب نداریم. اما فیلمسازان کاردانی داریم که باید اعتبارات کلانی دراختیار آنها قرا گیرد. اگر چنین اتفاقی بیفتد شاید بتوانیم سینمای بهتر وقوی تری داشته باشیم.
عمده نقاط ضعف سینمای ما چیست؟
انتخاب عوامل جلوی دوربین وگاهی هم پشت دوربین. متاسفانه گاهی بازیگران درجای خود قرار نمی گیرند و کس دیگری باید جای آنها قرار گیرد.
از فیلمهایی که دیده اید واتخاب بازیگران مناسبی داشته اند نام می برید؟
بله. مثلا سالهای گذشته به نظرم سگ کشی، مارمولک ودوئل انتخاب بازیگران خوبی را داشتند. به همین دلیل هم دراکران وجشنواره هایی که شرکت داشتند موفق بودند.
فکر نمی کنید انتخاب سوژه هایی که کار می شود هم درموفقیت سینمای ایران تاثیر گذار است؟
این که شما می گوییدنه فقط برای ایران که مختص سینمای دنیا است. بعضی سوژه ها به درد سینمای ملی ما نمی خورد. در سینما باید بیش از نیمی از فیلمها مختص سینمای بدنه باشد و در خورسینمای ملی و صنعتی.
مثلا؟
درمورد فیلمهای امسال نمی توانم به دلیل عدم اطلاعات کافی بگویم. اما مثلا فیلمی دیدم به نام “آفساید”. کارگردان آن جعفر پناهی است. او معمولا باعوامل حرفه ای درپشت دوربین بهره می برد واتفاقا کارش را خوب بلد است. اما می طلبد که از بازیگران حرفه ای هم استفاده کند اما چه می شود کرد که بازیگر حرفه ای به آن سن وسال وجود ندارد.
دیدگاهتان نسبت به بازیگرانی که درجشنواره حضوردارند چیست؟
اکثر انتخابها فامیلی است وممکن است سینما ی ما راشبیه سینمای هند کند. استعدادهایی را که دردراز مدت می توانند فیلمها را تغذیه کنند دراین دایره کم می شوند. شاید هم اشتباه کنم اما این نظر من است.
بازیگری از نظر شما چیست
بازیگری به نظرم مثل ساز ویولن است. هرچه قدرهم که خوب باشد این نوازنده است که باید خوب بنوازد.
امسال حضور پررنگی در جشنواره دارید. توضیح می دهید؟
من وابسته به سینما هستم. زحمت زیادی برایش کشیده ام وبرایم زحمت زیاد کشیده شده است.. من بازیگرم وباید با کارم حرفم را بزنم. برای همین همیشه دوست دارم جای مناسبی حاضر شوم. کارهای زیادی امسال به من گفته شد اما همیشه صبر می کنم واتفاقا صبوری را از تقوایی، درویش، مهرجویی و… یاد گرفته ام.
سال گذشته درجشنواره جایزه گرفتید. فکر می کنید با فیلمهای امسال آن خاطره را تکرار می کنید؟
نمی دانم. به هرحال به نظر بازیگران خوبی هم وجوددارند که حرفهای زیادی برای گفتن دارند. باید منتظر ماند ودید. اصلا این مساله برایم مهم نیست ونتیجه فیلم خوب برایم مهم ترین است. مهم این است که زمانی فکرنکنم برای بازی در فیلمی اشتباه عمل کرده ام.
حضورشما درهرفیلمی وزنه سنگینی است برای جذب مخاطب. اگر جوان تازه کاری فیلمنامه ای برای بازی به شما پیشنهاد کند آن راقبول می کنید.
اگر نظام فکری سازمان یافته ای برای ارائه اندیشه خود داشته باشد شک نکنید قبول می کنم.
ممنون از وقتی که برایمان گذاشتید.
پیروز باشید.