خواننده های زیرزمینی خواستار چرخش فرهنگی

نویسنده

studiozabt.jpg

‏ آنجو چوپرا

آقای فلاکت در حالی روی صندلی خود در یک استودیوی ضبط در ساختمانی در مرکز تهران لم داده که دور ‏تادورش را چند میکسر صدا پر کرده است. می شود گفت این خواننده رپ فارسی با پیراهن سیاهی که به تن ‏دارد و با موهای کوتاه و سیخ شده که در آرایشگاه ها به آن مدل “تن تن” می گویند، شکل یک پانک را ‏دارد. ‏

این خواننده 27 ساله که عمدا این نام را برای خود برگزیده می گوید: “من از 15 سالگی زندگی ام را پای ‏رپ گذاشتم. رپ خدای من است.” اما فلاکت به خوبی می داند که براحتی نمی گذارند حرفه او موسیقی رپ ‏باشد. موسیقی در ایران ممنوع است. ‏

استفاده خواننده های رپ (رپر) از لهجه آمریکایی، مطالب غیراخلاقی و گاهی بکارگرفتن صدای زن به ‏عنوان آوازخوان اصلی یا زمینه، همگی استفاده از مظاهر غرب به حساب می آید و از نظر حکومت ممنوع ‏است. ‏

فلاکت و سایر خواننده های رپ در ایران علیرغم همه محدودیت های موجود، اسطوره های صحنه موسیقی ‏زیرزمینی ایران هستند. گروه زیرزمینی به گروههایی گفته می شود که وزارت فرهنگ کشور از دادن مجوز ‏به آنها خودداری می کند. در کشوری که 70 درصد جمعیت آن زیر 32 سال د ارند، جامعه در دست جوان ‏هاست و از آن ها تاثیر می گیرد. ‏

فلاکت از محبوبیت خودش مطلع است. او با کم رویی می پذیرد که از زمان بیرون آمدن اولین ترانه پر سر و ‏صدایش به نام “نازگل” در ماه مارس گذشته که مضمون عشق و وفاداری دارد، دختران طرفدار “پرو پا ‏قرص او شده اند”. او با لبخندی می گوید: “مجبور شدم دو بار شماره تلفن همراهم را عوض کنم.“‏

با به بازار آمدن کانال های ماهواره ای فارسی زبان در اوایل دهه 1990، موسیقی هیپ- هاپ که آن هم غیر ‏قانونی است به شدت گل کرد و طرفدارانش در نهایت آنرا به سبک و سیاق خود درآوردند. ‏

یک گروه رپ دیگر به نام زدبازی، با آهنگ “مهمونی” یا “در کلاب” موسیقی رپ خلاف را معرفی کردند. ‏معروفترین رپر ایرانی سروش لشکری نام دارد که با نام مستعار “هیچکس” به عنوان “خدای رپ فارسی” ‏خوانده می شود. در مملکتی که آوازخوانی برای زنان ممنوع است، رپرهای دختر هم به طرز شگفت انگیزی ‏سر برآورده اند. ‏

اولین دختر خواننده رپ و هیپ – هاپ، سالومه نام دارد که بیشتر به مضامین اجتماعی نظیر مصایب جنگ ‏عراق و مشکلاتی نظیر فاحشگی توجه دارد. ‏

با درنظر گرفتن محدودیت های موجود، یکی از راه هایی که رپر های ایرانی موسیقی خود را به گوش مردم ‏کشورشان و دنیا می رسانند، استفاده از اینترنت است. خیلی از وب سایت ها نظیر “رپ 98” و “پارس هیپ ‏هاپ”، کار دانلود این آهنگ ها را آسان کرده اند. ممکن است این موسیقی مشهور شده باشد اما به خاطر ‏قوانین موجود، پول کمی در این صنعت وجود دارد. خیلی از مغازه های فروش سی دی، از فروختن موزیک ‏های زیرزمینی خودداری می کنند. آنها می ترسند که اگر گیر بیفتند، با زندان و جریمه سنگین روبرو شوند. ‏گاهی اجرای کنسرت در اجتماعات خصوصی هم به خاطر ترس از آدم های مذهبی گوش به زنگ، لغو می ‏شود. ‏

در مارس سال گذشته، دولت فیلتر کردن وب سایت های موسیقی رپ را آغاز کرد. در آوریل گدشته هم ‏تعدادی از رپرها دستگیر شدند و استودیوهایشان غارت و سپس پلمپ شد. فلاکت هم یک بار دستگیر شد و با ‏قید ضمانت آزاد. ‏

محمد دشت گلی از وزارت ارشاد ایران که مسوول تطبیق آلبوم های موسیقی با “قوانین اسلامی” است می ‏گوید: “خود رپ هیچ اشکالی ندارد. اما به خاطر استفاده از کلمات غیر اخلاقی، در دسته غیر قانونی طبقه ‏بندی شده است. آنها 100 آهنگ ایرانی می سازند که 80 درصد آنها رپ است و فقط برای دو تا از اینها از ‏طرف وزارتخانه مجوز صادر شده .” او اضافه کرد “اگر ما بخواهیم خطوط قرمز را مطابق خواست آنها ‏تنظیم کنیم، رپ نابود می شود.” اما او امیدوار است موسیقی رپ روزی در ایران از وضعیت زیرزمینی به ‏روی زمین بیاید. او می گوید: “جوانان در اکثریت هستند و نمی توان خواست هایشان را ندیده گرفت.“‏

منبع: ایندیپندنت – 28 ژانویه ‏