آنجو چوپرا
آقای فلاکت در حالی روی صندلی خود در یک استودیوی ضبط در ساختمانی در مرکز تهران لم داده که دور تادورش را چند میکسر صدا پر کرده است. می شود گفت این خواننده رپ فارسی با پیراهن سیاهی که به تن دارد و با موهای کوتاه و سیخ شده که در آرایشگاه ها به آن مدل “تن تن” می گویند، شکل یک پانک را دارد.
این خواننده 27 ساله که عمدا این نام را برای خود برگزیده می گوید: “من از 15 سالگی زندگی ام را پای رپ گذاشتم. رپ خدای من است.” اما فلاکت به خوبی می داند که براحتی نمی گذارند حرفه او موسیقی رپ باشد. موسیقی در ایران ممنوع است.
استفاده خواننده های رپ (رپر) از لهجه آمریکایی، مطالب غیراخلاقی و گاهی بکارگرفتن صدای زن به عنوان آوازخوان اصلی یا زمینه، همگی استفاده از مظاهر غرب به حساب می آید و از نظر حکومت ممنوع است.
فلاکت و سایر خواننده های رپ در ایران علیرغم همه محدودیت های موجود، اسطوره های صحنه موسیقی زیرزمینی ایران هستند. گروه زیرزمینی به گروههایی گفته می شود که وزارت فرهنگ کشور از دادن مجوز به آنها خودداری می کند. در کشوری که 70 درصد جمعیت آن زیر 32 سال د ارند، جامعه در دست جوان هاست و از آن ها تاثیر می گیرد.
فلاکت از محبوبیت خودش مطلع است. او با کم رویی می پذیرد که از زمان بیرون آمدن اولین ترانه پر سر و صدایش به نام “نازگل” در ماه مارس گذشته که مضمون عشق و وفاداری دارد، دختران طرفدار “پرو پا قرص او شده اند”. او با لبخندی می گوید: “مجبور شدم دو بار شماره تلفن همراهم را عوض کنم.“
با به بازار آمدن کانال های ماهواره ای فارسی زبان در اوایل دهه 1990، موسیقی هیپ- هاپ که آن هم غیر قانونی است به شدت گل کرد و طرفدارانش در نهایت آنرا به سبک و سیاق خود درآوردند.
یک گروه رپ دیگر به نام زدبازی، با آهنگ “مهمونی” یا “در کلاب” موسیقی رپ خلاف را معرفی کردند. معروفترین رپر ایرانی سروش لشکری نام دارد که با نام مستعار “هیچکس” به عنوان “خدای رپ فارسی” خوانده می شود. در مملکتی که آوازخوانی برای زنان ممنوع است، رپرهای دختر هم به طرز شگفت انگیزی سر برآورده اند.
اولین دختر خواننده رپ و هیپ – هاپ، سالومه نام دارد که بیشتر به مضامین اجتماعی نظیر مصایب جنگ عراق و مشکلاتی نظیر فاحشگی توجه دارد.
با درنظر گرفتن محدودیت های موجود، یکی از راه هایی که رپر های ایرانی موسیقی خود را به گوش مردم کشورشان و دنیا می رسانند، استفاده از اینترنت است. خیلی از وب سایت ها نظیر “رپ 98” و “پارس هیپ هاپ”، کار دانلود این آهنگ ها را آسان کرده اند. ممکن است این موسیقی مشهور شده باشد اما به خاطر قوانین موجود، پول کمی در این صنعت وجود دارد. خیلی از مغازه های فروش سی دی، از فروختن موزیک های زیرزمینی خودداری می کنند. آنها می ترسند که اگر گیر بیفتند، با زندان و جریمه سنگین روبرو شوند. گاهی اجرای کنسرت در اجتماعات خصوصی هم به خاطر ترس از آدم های مذهبی گوش به زنگ، لغو می شود.
در مارس سال گذشته، دولت فیلتر کردن وب سایت های موسیقی رپ را آغاز کرد. در آوریل گدشته هم تعدادی از رپرها دستگیر شدند و استودیوهایشان غارت و سپس پلمپ شد. فلاکت هم یک بار دستگیر شد و با قید ضمانت آزاد.
محمد دشت گلی از وزارت ارشاد ایران که مسوول تطبیق آلبوم های موسیقی با “قوانین اسلامی” است می گوید: “خود رپ هیچ اشکالی ندارد. اما به خاطر استفاده از کلمات غیر اخلاقی، در دسته غیر قانونی طبقه بندی شده است. آنها 100 آهنگ ایرانی می سازند که 80 درصد آنها رپ است و فقط برای دو تا از اینها از طرف وزارتخانه مجوز صادر شده .” او اضافه کرد “اگر ما بخواهیم خطوط قرمز را مطابق خواست آنها تنظیم کنیم، رپ نابود می شود.” اما او امیدوار است موسیقی رپ روزی در ایران از وضعیت زیرزمینی به روی زمین بیاید. او می گوید: “جوانان در اکثریت هستند و نمی توان خواست هایشان را ندیده گرفت.“
منبع: ایندیپندنت – 28 ژانویه