جیمز فالو
جفری گلدبرگ، تحلیلگر نشریه آتلانتیک، تحلیل عالی از مشکلات استراتژیکی که نتانیاهو برای خودش، حزبش و کشورش ایجاد کرده است، نوشته. نوشته او یکی از پر بیننده ترین مقالات نشریه ما در زمان انتشار بود و به همین دلیل توصیه می کنیم که آن را بخوانید.
وقتی آن مقاله را خواندید، یک مقاله قدیمی تر هم هست که امیدوارم به آن هم توجه کنید. این مقاله در دسامبر ۲۰۰۴ منتشر شده است و عنوان آن این است: “آیا نوبت ایران رسیده است؟” نویسنده آن مطلب هم خودم هستم.
مقاله درباره مانور های نظامی و عواقب حمله نظامی آمریکا به تاسیسات اتمی ایران بود. در آن مقاله اشاره شده بود که این حمله “کارآمد” نیست. از دید نظامی، به گفته مقامات دفاعی که در این بازی جنگ شرکت کرده اند، این حمله تقریبا بطور قطعی به شکست می انجامد. ممکن است این حمله بطور موقت جلو توانایی و بلند پروازی های اتمی ایران را بگیرد اما اراده ایران برای دستیابی به سلاح اتمی را دو چندان می کند، و ممکن است منجر به اقداماتی بشود که آمریکا را به این فکر وادارد که بهتر بود این عملیات یک عملیات “ تمیز” و “جراحی مانند” بود.
بیش از یک دهه گذشته است. و از آن زمان فقط یکی از اهرم های فشار روی ایران تضعیف شده است: دیگر ده ها هزار سرباز آمریکایی در کشور همسایه، عراق، حضور ندارند. وگرنه ده سال است که ایران از تاسیسات اتمی اش محافظت می کند. کلنل سام گاردینر، یکی از طراحان اصلی بازی جنگ، می گوید:« بعد از همه تلاش ها من دو جمله برای سیاستگذاران دارم: شما هیچ راه حل نظامی برای ایران ندارید و باید تلاش کنید که دیپلماسی جواب بدهد.»
به همین دلیل است که به این مقالات اشاره کردم. من در یک مورد با مقاله جف گلدبرگ مشکل دارم اما آن یک مورد مهم است. من با این قسمت مشکل دارم:
“هرچه باشد، تنها راه نتانیاهو برای متوقف کردن ایران این است که رئیس جمهور آمریکا را، که نزدیک ترین رهبران جهان به اسرائیل است، متقاعد کند که با قاطعیت در مقابل ایران بیایستد. حمله اسرائیل از لحاظ تئوریک منجر به عقب نشینی ایران از برنامه های اتمی اش می شود اما فقط آمریکا صاحب این توان نظامی است که برنامه های اتمی ایران را که دیگر دارد به یک جنگ نیمه دائمی بدل می شود، متوقف کند.
اسرائیل توانایی نظامی برای “متوقف” کردن ایران از دستیابی به سلاح اتمی را ندارد، آمریکا هم این توانایی را دستکم در کوتاه مدت ندارد.
چرا این نکته مهم است؟ چون من فکر می کنم این خوب است که مقامات آمریکا از روسای جمهور بخواهند گزینه نظامی را هم در نظر داشته باشند. جورج بوش و باراک اوباما، هردو گفته اند که گزینه نظامی در مورد ایران مطرح است و این خوب است. این می تواند کشور مقابل را به این فکر بیاندازد که در صورت تحریک آمریکا، چه اتفاقی ممکن است بیافتد.
مذاکرات هم می تواند مفید باشد تا زمانی که ایرانیان این فریب را در مورد خودمان بکار نبرند. بگذاریم رهبران ایران فکر کنند که مقامات آمریکا به حمله می اندیشند و ممکن است این روند جواب بدهد. در واقع اندیشیدن به آن هم می تواند فاجعه آمیز باشد.
آتلانتیک، ۲۸ ژانویه
