دولت فدرال پا بر فرش ایرانی گذاشت

نویسنده

‏‏vazirkharjeswiss.jpg

لوران سیرو

سفر وزیر امور خارجه سوئیس به تهران و انعقاد قرارداد تحویل گاز جنجال های بسیاری در سوئیس و علیه سوئیس ایجاد کرده ‏است. آیا این موضوع یک رویکرد دیپلماتیک اشتباه بوده یا خواسته ای است برای نشان دادن استقلال و خودمختاری سوئیس؟

به راستی چه مسأله ای باعث سفر میشلین کالمی ری، وزیر امور خارجه سوئیس، به ایران شد؟ چند هفته پس از بازگشت او از این ‏سفر هنوز جنجال های به راه افتاده بر سر این مسأله ادامه دارد. تصاویر منتشر شده از خانم کالمی ری که در دیدار با رییس ‏جمهور احمدی نژاد حجاب بر سر دارد، منشأ این جنجال ها بود و زمانی شدت یافت که قرارداد تحویل سالانه 55 میلیون متر ‏مکعب گاز به یک شرکت زوریخی با ایران به امضاء رسید. مدت زمان این تحویل 25 سال است که از سال 2012 آغاز خواهد ‏شد.‏

این قرارداد از سوی ایالات متحده و اسراییل مورد اعتراض قرار گرفت. آنها معتقدند که عقد این قرارداد برخلاف روند تحریم های ‏سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی است. واشنگتن همچنین دولت برن را به دلیل خراب کردن زیربنای مذاکرات هسته ای با ایران ‏سرزنش می کند. این اعتراضات سپس از سوی “کنگره جهانی یهودیان” و “اتحادیه دموکراتیک مرکز”، حزب مردمی کریستف ‏بلوشه، مشاور سابق دولت سوئیس که در ماه دسامبر گذشته از سمت خود برکنار شد، ادامه یافت. سپس یک سازمان غیردولتی ‏امریکایی به نام “جامعه ضد رسوایی” با تبلیغات محکوم کننده خود در روزنامه های مختلف سوئیسی به این اعتراضات ادامه داد. ‏

رییس این سازمان غیردولتی در مقاله ای منتشر شده در روزنامه ولت ووخه [‏Weltwoche‏] می گوید: “در نظر کشوری مانند ‏سوئیس که به قانون اساسی دموکراتیک خود افتخار می کند و از تاریخ خود چیزهای زیادی فرا گرفته، بی طرفی نباید هیچ گاه از ‏نظر تئوری زیر سؤال برود.” ‏

از طرف دیگر روزنامه ابدو [‏Hebdo‏] می نویسد: “چاپ اطلاعیه ای یک صفحه ای در چندین روزنامه به هدف ایجاد یک کمپین ‏مردمی بسیار کارآمد است. این شیوه دوازده سال پیش نیز در زمان مصادره اموال یهودیانی که مدعی نداشتند، انجام شده بود. در آن ‏ماجرا، حتی برخی بانک های سوئیسی مسأله را به مدت دهها سال مخفی نگاه داشته بودند.“‏

میشلین کالمی ری از سفر خود به ایران و دلایل آن دفاع کرده است. او در مصاحبه ای با روزنامه “لوتان” در ژنو اظهار داشت: ‏‏”سوئیس این حق را دارد که از منافع استراتژیک خود دفاع کند […] هر دولتی مایل است در منابع تدارکاتی و شرکای تأمین کننده ‏خود تنوع داشته باشد. هدف وزارت امور خارجه سوئیس حفظ امنیت و ایجاد رفاه برای مردم کشور است.“‏

مشکل از همین جا ناشی می شود. به گفته الیویه ماتیل، سخنگوی انجمن صنعت گاز سوئیس، با اشاره به این که به دلیل مسایل ‏زیرساختاری و وضعیت فعلی بازار، قرارداد منعقد شده به نفع سوئیس نیست، در روزنامه لوتان اظهار داشت: “مصرف کننده ‏سوئیسی حتی یک مولکول از گاز ایران را نخواهد دید. برعکس ایتالیا از 80 درصد محصولات تحویل شده بهره خواهد برد.“‏

موضوع دیگری که سوئیس را به عقد این قرارداد مجاب کرده، مسایل اقتصادی است. برخی منابع می گویند که اگر برن در این ‏خصوص با ایران مذاکره نکرده بود، بازار این کشور از سوی شرکت اتریشی “او ام وی” قبضه شده بود. حتی در این خصوص ‏پیش قراردادی نیز یک سال پیش به امضاء رسیده. وین از سال 2001 در ایران حضور دارد و حتی توماس کلستیل، رییس جمهور ‏اتریش، در سال 2004 چند ماه قبل از مرگش از ایران بازدید رسمی کرده بود.‏

روزنامه ابدو چاپ لوزان می نویسد: “ولی در آن زمان نه کنگره جهانی یهودیان و نه جامعه ضدرسوایی که سازمانی فعال است، ‏نسبت به فعالیت های او ام وی در ایران معترض نشدند.” این روزنامه در ادامه می نویسد: “رونالد لاودر، رییس فعلی کنگره ‏جهانی یهودیان، سفیر ایالات متحده در اتریش بود و دفتر جامعه ضدرسوایی را در وین تأسیس کرد. ولی از طرف دیگر، هیچ ‏علاقه و رابطه ای میان آقای لاودر و گروه او ام وی اتریش که در زمینه انرژی فعالیت می کند وجود ندارد.“‏

این درحالی است که بهره برداران احتمالی این قرارداد گازی می توانند موجب تصفیه شدن برخی حساب ها، به ویژه با ایالات ‏متحده، شوند. لوتان می نویسد: “سوئیسی ها می توانند اطمینان داشته باشند و امریکایی ها نیز می توانند سکوت اختیار کنند.“‏

ازطرف دیگر، به نظر می رسد مردم چندان هم شورای فدرال را به دلیل امضای این قرارداد سرزنش نکرده اند. همه پرسی ‏کوچکی که از سوی روزنامه “24 ساعت” چاپ لوزان انجام شده نشان می دهد که 53 درصد از مردم سوئیس از انتخاب برن ‏حمایت می کنند. ‏

با این حال، لوتان می افزاید: “ایده مذاکره برای استقلال سوئیس در زمینه انرژی، بدون حضور هیچ کشور دیگری، به عنوان یک ‏موضوع کاملاً ایده آل و صحیح شناخته می شود؛ مسأله ای که اغلب توسط شرکت های خصوصی انجام شده تا به شیوه ای کاملاً ‏مشروع سهم خود را در بازار نشان دهند.“‏

منبع: کوریه انترناسیونال، 18 آوریل 2008‏

مترجم: علی جواهری