چرا سینما به درد جمهوری اسلامی نمی خورد
فرج سلحشور باردیگر گشاده شد و اعلام شد که “سینما به درد جمهوری اسلامی نمی خورد.” برخی دلایل آن به شرح زیر است:
اول: همه چیز در پشت صحنه اتفاق می افتد و بازیگران اصلی پشت صحنه اند، جلوی صحنه فقط سیاهی لشگر دیده می شود.
دوم: فیلمنامه نویس و کارگردان یک نفر است و او هر روز صبح ادامه فیلمنامه را می نویسد و معلوم نیست بازیگران امروز چه کسانی هستند.
سوم: تماشاگران در صحنه نیستند و ورود آنها به سالن ممنوع است.
چهارم: ژانر فیلم مشخص نیست؛ یک روز ماجراجویانه است، یک روز کمدی است، یک روز وحشت است، یک روز تعقیب و گریز است، یک روز سینمای دینی است، یک روز اجتماعی است.
پنجم: همه قهرمانان فیلم یا دستگیر می شوند یا کشته می شوند.
ششم: سناریوی فیلم دزدی است، از روی یک فیلم روسی هفتاد سال قبل ساخته شده است.
هفتم: همه بازیگران نقش دوم قبل از اینکه بازی کنند، حذف می شوند.
هشتم: صدای فیلم ایراد دارد، یا در برخی صحنه ها آنقدر جیغ است که کلا دیستورد می شود، یا سیاست سکوت است و به فیلم ناطق( منظور نوع نوری آن نیست) تبدیل می شود.
مجلس کش نداد، آورین آورین!
طرح استیضاح وزیر اقتصاد و دارایی که بتازگی زیر نظرش، عظیم ترین اختلاس تاریخ ایران در پاک ترین دولت تاریخ ایران و چه بسا جهان، انجام گرفته است، با رای شکننده 140 به 110 به نفع ادامه وزارت حسینی وزیر اقتصاد به پایان رسید. ممکن است آدم های ساده لوحی در این میان باشند و فکر کنند، یعنی چه که سه میلیارد دلار اختلاس شده آخرش هیچی به هیچی، ولی به آقامان که گفته هایش از هر آیه ای شریف ترست “لا یکسر با الچاقو مع الدسته”، یعنی چاقو دسته خودش را نمی برد، بلکه دسته بقیه را می برد، توجه به موارد زیر ضروری است:
دزدهای مجلس: به گفته آقازاده نماینده رشت، ارسلان فتحی‌پور رئیس کمیسیون اقتصادی، محمد دهقان عضو هیات رئیسه مجلس، علاءالدین بروجردی٬ رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس، جبار کوچکی‌نژاد عضو کمیسیون برنامه و بودجه و صمد مرعشی در پرونده اختلاس سه هزار میلیارد تومانی دست دارند. پس نتیجه می گیریم که چاقوی مجلس دسته نمایندگان خودش را نمی برد.
دزدهای دولت: دولت در اختلاس دست داشت، جهرمی به عنوان رئیس بانک صادرات، و روسای بانکهای دیگر همه آدمهای دولت بودند. امیرمنصور آریا توسط آقای مشائی حمایت می شد و بخش اعظم کسانی که در جریان اختلاس دستگیر شدند، کسانی بودند که توسط رئیس دولت منصوب شدند. پس نتیجه می گیریم که دزدهای دولت نه تنها در اختلاس دست داشتند، بلکه رئیس دولت، مجلس را تهدید کرده بود که اگر اسم من و اطرافیانم به عنوان عوامل اختلاس بیاید، پرونده همه تان را رو می کنم. پس چاقوی مجلس نه تنها وزیر اقتصاد بلکه مشائی را به عنوان دولت احمدی نژاد نمی برد.
شریک دزدهای قوه قضائیه: این قوه که برای جرائمی در حد برادران افراشته ( نهایتا 85 میلیارد تومان) و کرباسچی ( نهایتا دادن شصت سکه طلا به رفتگران نمونه و گرفتن بیست میلیون تومان وام از صندوق شهرداریها) اولی ها را به 23 و 25 سال زندان محکوم کرد و دومی را به چند سال زندان، با همان قاضی، یعنی محسنی اژه ای که پرونده اختلاس را در دست دارد، تا به حال جز اعلام تعداد دستگیر شدگان که اکثر آنان از بخش خصوصی هستند و با حمایت نیروهای حکومتی وارد بازی شده اند، تقریبا هیچ کاری نکرده و برخلاف همیشه که رهبر و مسوولان و رئیس جمهور از روزنامه نگاران می خواستند مفسدین اقتصادی را افشا کنند رهبری اعلام کرد پرونده را “کشششششششششششششش” ندهید و قوه قضائیه هم کش نداد. پس نتیجه می گیریم که چاقوی قوه قضائیه دسته دولت را هم نمی برد.
دزدهای بیت رهبری: احمدی نژاد گفته است که مجتبی خامنه ای پشت پرونده اختلاس است و این پرونده را برای زمین زدن او دنبال کرده اند. وی گفته است: “اگر بنا باشد نام او و اطرافیانش در اختلاس برده شود، او همه چیز را فاش می کند و بازی یک سر باخت را به بازی دوسر باخت تبدیل می کند.” پس نتیجه می گیریم که چاقوی رهبری فوق فوق اش می تواند مجتبی را ختنه کند، وگرنه نمی تواند دسته دولت را ببرد.
دزدهای شورای نگهبان: از طرف دیگر جهرمی عامل اصلی اختلاس که در زمان اختلاس در بانک صادرات رئیس بود، عضو همیشگی و نزدیک شورای نگهبان و یکی از اصلی ترین نامزدهای ریاست جمهوری یا نخست وزیری بعدی است. او هم در پرونده اختلاس دست دارد. پس حتی اگر خدای ناکرده زبانم لال دو تا آدم نسبتا حسابی مثل توکلی و مطهری پیدا شوند و بخواهند یک چاقویی پیدا کنند و با صدا و بی صدا دسته دولت را ببرند، شورای نگهبان مثل شیر( یا با توجه به طول عمر اعضای مذکور شورای مذکور) مثل دایناسور جلوی آنها خواهند ایستاد.
نتیجه گیری اخلاقی: از مجلسی که هنوز تنورش روشن نشده آبی گرم نمی شود.
نتیجه گیری سیاسی: گرگ ها هیچ وقت پشت به هم نمی خوابند.
نتیجه گیری فرزانگان: کشششششش ندهید، آورین آورین!