عکس: خبرنامه اعتراض دانشجویان
عماد وکیلی
دانشجویان دانشگاه تربیت معلم در دومین هفته تحصن خود، کماکان در راه رسیدن به خواست هایشان پافشاری می کنند و یکصدا ترانه “یار دبستانی من” را می خوانند. دانشجویان دیروز در دهمین روز از تحصن خود، ضمن درست کردن حلقه های انسانی بر دور نه ساختمان دانشکده های این دانشگاه، مانع برگزاری امتحانات پایان ترم شدند.وبلاگ ویژه ای نیز برای انتشار گزارشات این تحصن درست شده است.
تعداد تحصن کنندگان بنا به اخبار رسیده، افزایش یافته و به چهار هزار نفر رسیده است. این در حالی است که 40 انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه های کشور نیز طی اطلاعیه ای حمایت قاطع خود را از متحصنین اعلام کرده اند.
در این اطلاعیه از جمله آمده است: ”وزارت علوم دولت نهم برای بستن کامل فضای سیاسی ـ اجتماعی دانشگاهها درصدد بود با دادن امکانات صنفی- رفاهی به دانشگاهها حجم انتقادات و اعتراضات دانشجویی را کاهش دهد. ولیکن بعد از گذشت 3 سال از عملکرد ضعیف این وزارت خانه شاهد هستیم که بی کفایتی مدیران و روسای انتصابی دانشگاهها کار را به جایی رسانده است که عملکرد نابخردانه و ظالمانه ایشان نه تنها از اعتراض فعالین دانشجویی سیاسی و اجتماعی منتقد نکاسته، بلکه ضعف مدیریت سبب شده است که کمبود های صنفی نیز مورد مطالبه دانشجویان قرار گیرد.“
در این اطلاعیه که توسط انجمن اسلامی دانشگاه هایی نظیر امیرکبیر، علامه طباطبایی، مشهد، ارومیه، اصفهان، همدان، اراک و علوم پزشکی ایران منتشر شده، ضمن انتقاد شدید از سیاست های سرکوبگرانه آمده است:” اگر تا دیروز دانشگاههای کشور در التهاب نشریات جعلی امیرکبیر و بازداشتهای گسترده دانشجویان و صدور حکم های سنگین می سوخت، اگر تا دیروز مدیریت دانشگاهها برای خاموش کردن صدای آزادی خواهی دانشجویان با به کمیته انضباطی کشاندن دانشجویان و ممنوع الورود کردن آنان در دانشگاهها تخم اعتراض می کاشت، اگر تا دیروز دانشجویان ستاره دار برای ورود به دانشگاه اعتراضاتی گسترده را بر پا می کردند، امروز علاوه بر ظلم های این چنینی، کمبودها و نواقص مبرم صنفی نیز بر دانشجویان و دانشگاهها تحمیل گشته است و این مطالبات خود به موضوعات اصلی اعتراضات دانشجویان تبدیل گشته اند.“
انجمن های اسلامی دانشگاه ها علاوه بر محکوم کردن “اقدام های نابخردانه نیروهای امنیتی و مسئولان”، از مسئولان امر خواسته اند تمامی مطالبات این دانشجویان را برآورده کنند تا اوضاع بحرانی تر نشود. انجمن های اسلامی این 40 دانشگاه تهدید کرده اند که در غیر این صورت، اقدام عملی برای حمایت از همکلاسی های خود در دانشگاه های سراسر ایران راآغاز می کنند.
دانشجویان دانشگاه تربیت معلم گفته اند که از هیچ یک از هشت خواسته خود شامل “تغییر چند تن از مدیران و مسوولان دانشگاه “، “بازگرداندن سالن مطالعه مرکزی”، “استاندارد سازی خوابگاهها”، ”بهبود امکانات رفاهی”، “عدم برخورد انضباطی با دانشجویان متحصن”، “عزل جعفری معاونت دانشجویی دانشگاه”، “عذرخواهی رئیس حراست به دلیل ارعاب خانواده های دانشجویان”، و “به تعویق افتادن یک هفته ای امتحانات” کوتاه نخواهند آمد.
اعتصاب غذای برخی از دانشجویان متحصن نیز ادامه دارد. تعداد اعتصاب غذا کنندگان به 160 نفر رسیده که برخی از آنها به بهداری منتقل شده اند و حال یکی از آنها هم وخیم گزارش شده است.
در حالی که خانواده این دانشجویان تهدید شده اند، گزارش ها حاکی است که هر لحظه بر تعداد نیروهای امنیتی با لباس شخصی افزوده می شود.در بیانیه انجمن های اسلامی دانشجویان به این امر نیز اشاره شده اما با این تاکید که: “علی رغم تمامی فشارهای وارده از سوی مسئولین و نیروهای امنیتی که از جمله آن ها می توان به تهدید و ارعاب خانواده ی دانشجویان متحصن و صدور حکم تعلیق از تحصیل برای این دانشجویان، قطع کردن آب دانشگاه، قطع شدن اینترنت دانشگاه، زندانی کردن دانشجویان در محل تحصن، افزودن پی در پی نیروهای ناشناس در لباس حراست، ممانعت از بردن دانشجویانی که از لحاظ جسمانی بسیار تضعیف شده اند به بیمارستان و ایجاد شورای تقلبی به کمک تشکلهای شبه نظامی و وابسته در دانشگاه اشاره کرد، دانشجویان شجاع و حق طلب دانشگاه تربیت معلم با عزمی راسخ و مقاومتی بی نظیر خواستار استیفای حق مسلم خود در برخورداری از شرایط مطلوب زندگی می باشند.“
در خبرنامه بوعلی متعلق به انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاه های همدان هم به حضور گسترده و بی سابقه نیروهای نظامی در لباس پلیس راهنمایی و رانندگی در حوالی دانشگاه تربیت معلم که فاقد هر گونه تقاطع یا موانع خطرناکی است اشاره شده و اینکه کیوسک مقابل درب اصلی دانشگاه به محلی برای استقرار درجه دارانی با لباس نیروی انتظامی که هر یک با چندین سرباز اسکورت می‌شوند، شده است.
به نظر می رسد با ادامه یافتن این تحصن و تهدید جدی دانشجویان سایر دانشگاه ها به پیوستن به دانشجویان دانشگاه تربیت معلم، این ماجرا ابعاد تازه ای پیدا کند.