چهل و نهمین کنفرانس امنیتی مونیخ که اختتامیه آن روز یکشنبه ۳ فوریه برگزار شد، فرصتی بود تا ایالات متحده و ایران گام کوچکی به سوی یکدیگر بردارند.
روز شنبه جو بایدن، معاون رییس جمهور آمریکا، تأکید کرد که واشنگتن آماده است تا با نمایندگان دولت تهران دیدار کند. جو بایدن گفت که این “یک پیشنهاد جدی” است و ایالات متحده دنبال “بهانه” نمی گردد. او در ادامه افزود که “اگر دولت ایران با جدیت عمل می کرد، این فرصت را از دست نمی داد”.
روز یکشنبه درحالی که جو بایدن از کنفرانس خارج شده بود، علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه ایران، گفت: “ما کاملاً آماده انجام مذاکرات هستیم، ولی این بار باید طرف دیگر نیز واقعاً بخواهد به یک راه حل دست یابد.” وزیر خارجه ایران با تکرار این نکته که ایران، “مهد تمدن”، به استقلال خود بسیار اهمیت می دهد، افزود که “مذاکرات باید در شرایط برابر انجام شود”.
به موازات این مسأله، رویداد دیگری نیز در جریان است: ایران و گروه ۵+۱ در تاریخ ۲۵ فوریه در قزاقستان دیدار خواهند کرد. آخرین مذاکرات آنها که در اوت ۲۰۱۲ در مسکو انجام شده بود، به هیچ نتیجه ای ختم نشد. از دسامبر ۲۰۱۲، بازیگران عمده حتی موافق محل تعیین شده برای مذاکرات نبودند.
“تحریم ها تأثیری نداشته اند”
در مونیخ مباحثه میان علی اکبر صالحی و روپرشت پولنتس، رییس کمیسیون امور خارجه پارلمان فدرال آلمان، نشان داد که بدگمانی و بی اعتمادی میان دو طرف تا چه حد عمیق است. روپرشت پولنتس در رابطه با غنی سازی اورانیوم برای مصارف نظامی خطاب به صالحی گفت: “شما نمی توانید بگویید که همه اشتباه می کنند و فقط شما هستید که درست می گویید. اینطوری نمی شود: شما می خواهید که همه به شما احترام بگذارند، ولی خود شما به هیچ کس احترام نمی گذارید.”
این نماینده همچنین افزود که ایران در تمامی رده بندی ها، ازجمله در زمینه رعایت حقوق بشر، جزو آخرین کشورهاست. او گفت: “با اینکه تورم و بیکاری در کشور شما بالاست و جوانان تحصیلکرده بیکارند، ولی آینده کشور شما می تواند پررونق و شکوفا باشد. برای استفاده از فرصت هایی که برای شما پیش می آید، خیلی صبر نکنید.”
در جریان این مباحثه، ولی نصر، کارشناس و استاد ایرانی دانشگاه جان هاپکینز در آمریکا، چندان خوش بین نبود. او گفت: “جامعه بین المللی باید بپذیرد که اعمال تحریم و انجام مذاکره در کنار هم مشکل است. تحریم ها آنطور که باید مؤثر نبوده. شاید مقامات ایرانی نیز براین عقیده اند که منفعت شان در توسعه برنامه اتمی است تا در برابر تحریم ها برگ برنده داشته باشند.”
با این حال، یک عامل می تواند تعیین کننده باشد: “ایران هرچه بیشتر از بازار بین المللی نفت دور بماند، بازگشت اش به این بازار سخت تر خواهد شد”، به ویژه به این دلیل که ایالات متحده روز به روز جایگاه مهم تری در آن خواهد یافت و ایران نیز از آخرین فن آوری ها در زمینه استخراج و بهره برداری محروم خواهد ماند.
منبع: لوموندhttp://www.lavie.fr/actualite/monde/israel-se-prepare-t-il-a-une-guerre-contre-l-iran-28-08-2012-30161_5.phphttp://www.slate.fr/story/47317/toxicomanie-came-drogue-iran-teheran، ۳ فوریه
