۲۰ سال است که کشمکش هسته ای میان ایران و اسراییل به تهدید و تنش می انجامد. کارشناسان امنیتی معتقدند که این بار حمله هوایی اسراییل قریب الوقوع خواهد بود.
تهدیدهای اسراییل در ایران شنیده می شود، ولی چندان جدی گرفته نمی شود. علی اکبر صالحی، وزیر خارجه جمهوری اسلامی در این خصوص گفت: “سالهاست که داریم تهدیدهای اسراییل را می شنویم.” او در ادامه با اشاره به برد بالای موشک شهاب-۳ که می تواند تا دوهزار کیلومتر را پوشش دهد افزود: “ما اطمینان داریم که می توانیم از کشور خود دفاع کنیم.” البته رفتار تهدیدآمیز صالحی در واکنش به اظهارات لئون پانه تا، وزیر دفاع آمریکا نبود که گفته بود احتمالاً اسراییل در این بهار به ایران حمله خواهد کرد. این اظهارنظر وزیر خارجه جمهوری اسلامی به نوامبر ۲۰۱۱ بازمی گردد.
کشمکش و رویارویی میان ایران و اسراییل تداعی بخش فیلم “روز سمور” است: داستان در چرخه ای نامتناهی تکرار می شود. اسراییل تهدید به جنگ می کند و ایران تهدید به مقابله به مثل. ولی اکنون وضعیت امنیتی در خاورمیانه قدری متفاوت شده و ممکن است پایان روز سمور رقم بخورد.
۲۰ سال است که در گزارش های مربوط به خاورمیانه می بینیم و می شنویم که ایران از چند سال قبل می توانسته به بمب اتمی دست یابد. سال ۱۹۹۳ حتی به عنوان سالی که ایران به زرادخانه هسته ای دست خواهد یافت بر سر زبان ها افتاد. از آن پس مدام صحبت از حمله بازدارنده اسراییل است و تل آویو می خواهد ذخایر زیرزمینی و غیرقابل دسترس اورانیوم ایران را منهدم سازد.
نطق بلند بالای ضداسراییلی
حکومت تهران سالهاست تکرار می کند که درصورت حمله، کشورهای غربی باید آماده پیامدهایی “رستاخیزی” باشند. آیت الله خامنه ای در آخرین نماز جمعه خود گفت: “چنین حمله ای به ضررشان است و پاسخ آنها ۱۰ برابر بدتر خواهد بود.” خامنه ای با اظهارات ضداسراییلی خود همانند محمود احمدی نژاد خواستار “حذف اسراییل” شد.
ولی کشورهای غربی از اواسط ماه دسامبر عرصه را تنگ کرده اند. ایالات متحده و اتحادیه اروپا با تشدید تحریم ها در تلاش اند تا جمهوری اسلامی را به توقف برنامه هسته ای اش مجبور کنند. ازطرف دیگر، تهدید تهران دایر بر بستن تنگه هرمز باعث شد تا ایالات متحده بر تعداد کشتی های جنگی خود در خلیج فارس بیفزاید. با این حال، رییس جمهور اوباما همچنان راه حل دیپلماتیک را به عنوان “بهترین راه حل” می شناسد. کارشناسان امور امنیتی معتقدند که حمله بازدارنده اسراییل به زمان بستگی دارد.
اودو اشتاین باخ، شرق شناس و رییس سابق مؤسسه خاورشناسی هامبورگ، دراین خصوص می گوید: “حمله هوایی اسراییل به ایران درحال نزدیک شدن است. زمانی که اسراییلی ها این طور آشکارا چنین گزینه ای را اعلام می کنند، نباید اینگونه تعبیر کرد که هدف شان صرفاً ارعاب ایران بوده. بلکه اکنون جامعه بین المللی باید تدبیری برای حمله نظامی بیندیشد.” ازطرف دیگر، آلبرت اشتاهل، کارشناس نظامی دانشگاه زوریخ و رییس مؤسسه مطالعات استراتژیک با اطمینان می گوید: “من منتظر حمله هوایی اسراییل به ایران هستم.”
فرانسوا هایسبورگ، کارشناس امنیتی فرانسوی، امکان حمله هوایی را از تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۱۱ به بعد که همان تاریخ خروج نیروی آمریکایی از عراق است محتمل دانسته. او می گوید: “از این پس هیچ کنترلی بر آسمان عراق وجود ندارد. و هواپیماهای اسراییلی می توانند مسیر مستقیم به سوی ایران را انتخاب کنند.” او براین باور است که حمله اسراییل قبل از انتخابات آمریکا در ماه نوامبر انجام خواهد شد. او در ادامه می گوید: “بدین ترتیب اسراییل چندان درگیر مسایل سیاسی نخواهد شد، زیرا تاکنون هیچ یک از نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا علیه حمله به ایران موضع گیری نکرده اند.”
این درحالی است که روزنامه اورشلیم پست اشاراتی به نقشه حمله هوایی اسراییل کرده و آن را یک “مأموریت تاکتیکی عظیم” با نتایج نامعلوم خوانده است. جنگنده های اسراییلی ابتدا در چندین دسته به پایگاه های هوایی ایران، رادارهای شناسایی و مراکز فرماندهی حمله خواهند کرد. سپس چندین هواپیمای بمب افکن بمب های نفوذکننده ضدبانکر تأمین شده توسط ایالات متحده را بر تأسیسات هسته ای ایران فرو خواهند ریخت.
حتی در صورت موفق بودن این حمله، پیامدهای آن غیرقابل پیش بینی است: پرتاب موشک های شهاب-۳ به سوی اسراییل و آغاز عملیات حزب الله لبنان علیه شهرهای اسراییل. اقدامات تلافی جویانه بی شک کل منطقه را به آتش خواهد کشید و باعث افزایش قیمت نفت به شکلی فاجعه بار خواهد شد. افزایش قیمت نفت برای اقتصاد جهانی به مثابه سم است و به هیچ وجه به نفع ایالات متحده نیست.
منبع: فوکوس، ۱۸ فوریه
