هفتمین آئین سپاس از سینماگران متعلق به کامبوزیا پرتوی نویسنده و کارگردان سینمای ایران بود که با حضور تعداد زیادی از سینماگران در فرهنگسرای هنر برگزار شد. گزارش روز را از این مراسم بخوانید.
مردی که بزرگ نمی شود
کامبوزیا پرتوی را در این سال ها کمتر می توان در ایران یافت. او به چهره ای بین المللی تبدیل شده است که برای فیلمسازان مختلف سراسر دنیا فیلمنامه می نویسد. آئین بزرگداشت او همراه با نمایش فیلمی بود که مهدی نادری درباره او ساخته بود.
در ابتدای مراسم رسول صدرعاملی کامبوزیا پرتوی او را حیثیت و شان سینمای ایران خواند و تنوع حیطه‌های کاری وی را یکی از نقاط قوت فعالیتش برشمرد.
این کارگردان افرادی مانند پرتوی را در سینما کم‌شمار خواند و گفت: “گلنار” او یکی از آثار مخاطب کودک است و “ماهی” نیز از مطرح‌ترین آثار جشنواره‌یی سینمای کودک محسوب می‌شود و “گربه آواز‌ه‌خوان” هم می توان به عنوان یکی از قله‌های سینمای کودک در زمینه جذب مخاطب نام برد.
وی با ابراز تاسف از خروج پرتوی از سینمای کودک اظهار داشت با رفتن او سینمای کودک آسیب جدی دید و ساخت فیلم خوب در این حیطه تبدیل به یک اتفاق شد.
صدرعاملی در ادامه مجموعه آثار نوشتاری پرتوی را از جمله کارهای تاثیرگذار در سینما تلویزیون معرفی و تصریح کرد: از میان آنها می‌توان به گل پامچال، شیرک، گروهبان و دایره اشاره کرد که همکاری جدی ما هم بعد از دایره‌ها شکل جدی به خودش گرفت و منجر به ساخت فیلم “من ترانه پانزده سال دارم” شد.
وی در پایان سخنانش تاکید کرد: “ما چاره‌یی جز احترام به او نداریم و خوشحالم که توانستم از او بهره‌مند شوم، خودم را ارتقا دهم. امیدوارم همچنان در کنارش باشم و بتوانم از او بهره بگیرم.”
علیرضا رییسیان به‌عنوان سخنرانی دیگر این مراسم، پرتوی را از آدم‌های منحصر به فرد سینما دانست و گفت: “او نه تنها نویسنده کارگردان و تدوین‌گر خوبی است، بلکه ذاتا یک آدم سینمایی است.”
وی با اشاره به فیلم “ایستگاه متروک” اظهار داشت: “فیلمنامه این فیلم را کامبوزیا پرتویی بر اساس طرحی کوتاه از عباس کیارستمی نوشت و من بعداز هفت سال که کار نکرده بودم، آن‌را ساختم و واقعا یک فیلمنامه استثنایی بود و بیشتر توجهاتی هم که شد به همین خاطر بود. منتقدان و تماشاگران عادی فیلم‌هایی را دوست دارند که مثل کشتی پر پیج و خم باشد اما فیلمنامه ایستگاه متروک یکی از کارهایی بود که فیلمنامه ساده‌ای داشت و جوایز مختلفی هم تصاحب کرد.”
فرهاد توحیدی، همشهری، هم دانشگاهی و همکاربودن را سه نسبت خودش را پرتوی برشمرد و با بیان اینکه خاطرات زیادی با هم داریم گفت: “او مانند فوتبالیست‌های مشهور است؛ باشگاه‌های زیادی به دنبالش هستند؛ اما ما می‌خواهیم این فوتبالیست را که به باشگاه‌های دیگر قرض داده بودیم برای خود نگاه داریم. پرتوی در عین حال که خیلی بی سر وصداست، اما بسیار پرشور است؛ تمام کارهای او در کنار خوب بودن و داشتن مخاطب عام مورد توجه مخاطب خاص هم قرار گرفته‌اند و به همان اندازه که کار کودک خوب نوشته کارهای فانتزی و اجتماعی خوبی هم داشته است.”
این فیلمنامه‌نویس با بیان اینکه داستان‌هایی کوتاه بسیار خوبی توسط او نوشته شده است اظهار امیدواری کرد و این نوشته‌ها روزی به مرحله چاپ برسد.
بهمن قبادی نیز در سخنانی آثاری که پرتوی به‌عنوان نویسنده با آنها همکاری داشته را یک امتیاز برای آن فیلم دانست: “به اعتقاد من او اول فیلم‌ساز خوبی است و بعد نویسنده خوبی.”
اشاره قبادی به فیلم “کافه ترانزیت” بود که پرتوی به‌عنوان نویسنده همکاری داشته است.
وی با اشاره به سال 62 گفت: “آن سال‌ها هیچ‌کس ما را تحویل نمی‌گرفت، ولی پرتوی همیشه برای ما وقت می‌گذاشت و حتا بسیاری از اوقات از شهرستان که می‌آمدم شب را در خانه او می‌گذارندم حوصله‌یی که خودم الان فاقد آن هستم. “
کامبوزیا پرتوی در پایان مراسم در سخنان کوتاهی با تاسف از اینکه مراسم بزرگداشتش در شرایطی برگزاری می‌شود که خبر استعفا رضا داد وعسگرپور - دو نفر از بهترین دوستانش - را شنیده است اظهار امیدواری کرد این افراد از سینما زیاد دور نشوند و در حومه سینما باقی بمانند.
وی ادامه داد: “خیلی دوست داشتم یک مراسم انتقادی برایم برگزار شود و کسانی که درباره من صحبت کردند تنها به ویژگی‌هایم اکتفا نکنند تا خودم را به شکل دیگری ببینم و اصلاح کنم.”
در این مراسم همچنین جوایزی به مهدی نادری کارگردان و دیگر عوامل سازنده فیلم “تصویر کلمات” اهدا شد.
سیروس الوند، عباس گنجوی، محسن قاضی‌مرادی، حسین ترابی، حسین بایرمی، حسن مختاری، نظام کیانی، مهوش وقاری، حسن مهدوی فر، مازیار میری، برزو ارجمند و مهناز افضلی از حاضران در این مراسم که توسط کامران ملکی اجرا می‌شد، بودند.