رضا عطاران بازیگری را با مجموعه “ساعت خوش” در سال 70 آغاز کرد و سپس در سیب خنده، پرواز57 و… ظاهر شد. پس از مدتی به کارگردانی مجموعه های طنز تلویزیونی رو آورد و سریال های کوچه اقاقیا، متهم گریخت و خانه به دوش را ساخت. اما چند سالی است که ترجیح می دهد بیشتر در فیلم های سینمایی بازی نقش کند. فیلم های هوو و کلاهی برای باران اولین نشانه های تمرکز وی بر بازیگری برای سینما بود. به مناسبت نمایش توفیق اجباری در تهران با او گپ زده ایم…
گفتگو با رضا عطاران
فعلا سکرته!!
رضا عطاران ازجمله بازیگرانی ست که کار خود را با بازی در مجموعه “ساعت خوش” در سال 1370 آغاز کرد. ساعت خوش موج تازه ای در برنامه سازی طنز سیما ایجاد کرد، جریانی متفاوت که هنرمندان بیشماری در زمینه طنز به جامعه هنری ایران معرفی کرد. کسانی چون مهران مدیری، رضا عطاران، مهران غفوریان، نصرالله رادش و… ثمره نضج این جریان تازه بودند. عطاران پس از همکاری با ساعت خوش در کارهای روتین و طنز بسیاری-مانند سیب خنده و پرواز57 - ظاهر شد. او بعدها به کارگردانی مجموعه های طنز تلویزیونی روی آورد و سریال های کوچه اقاقیا، متهم گریخت و خانه به دوش را ساخت که همگی از مجموعه های پر مخاطب سیما شدند. عطاران چند سالی است که به سینما روی آورده و تمامی تمرکز خود را به بازی در فیلم های سینمایی معطوف کرده است.
ملاک و معیار شما برای پذیرش یک نقش چیست؟ در واقع چه چیزی شما را بر می انگیزد که شما را مجاب به بازی دریک نقش کند.
اول از همه شخصیت پردازی خوب و گیرای آن، اگر شخصیت به خوبی پرداخت شده باشد و در طرح داستانی به خوبی گسترش پیدا کرده باشد آن وقت دارای جایگاه درست و به جایی در داستان است و تکلیف من بازیگر راحت تر با نقش روشن می شود. البته من عادت دارم بیشتر مواقع چاشنی طنز هم وارد کار کنم البته تا جایی که نقش ضربه نخورد. در ضمن اگر بدانم می توان با نقش بخشی از خودم را کشف کنم، حتما قبول می کنم.
در توفیق اجباری محوریت داستان زندگی محمد رضا گلزار است. اما حضور شما در نقش “عطا” جذابیت دو چندانی بر فیلم افزوده است و در واقع تمام بار فیلم بردوش شماست و معلوم نیست اگر شما نبودید چه بر سر فیلم می آمد. آیا با این حرف موافقید؟
(می خندد). نه موافق نیستم. تمام بچه ها به خوبی از عهده نقش خود برآمدند. من هم در جایگاه خودم پیشنهادهایی برای نقش داشتم که با گفتگو میان من و کارگردان به یک نتیجه مشترک رسیدیم. خوب طبیعتاً چون جنس بازی من بیشتر به طنز گرایش دارد شاید مخاطب گرایش بیشتری به شخصیت عطا داشته باشد.
چقدر وقتی بر سر کاری سینمایی می روید به عنوان یک بازیگر انعطاف دارید؟ شما تجربه چندین کارگردانی را در کارنامه کاری خود دارید. آیا این امر باعث ایجاد چالشی بین شما و کارگردانان نمی شود؟
ببینید. به نکته خوبی اشاره کردید. درست است که تجربه کارگردانی در کارنامه کاری ام دارم. اما وقتی در مقام یک بازیگر در پروژه ای قرار می گیرم. به طور کامل خودم را در اختیار کارگردان قرار می دهم. البته اگر تضادی بین نظرات مان وجود داشته باشد با گفتگو و بحث و تبادل نظر به نتیجه می رسیم و نمی گذاریم چیزی در ذهن مان باقی بماند چون اگر بماند تاثیر منفی اش را در کار عیان می شود.
آیا قصد کارگردانی را برای امسال ندارید؟ نمی خواهید تجربه موفق مجموعه های گذشته را تکرار کنید؟
برای امسال نه. صحبتهایی با مسئولین سازمان انجام داده ام تا برای سال بعد مجموعه ایی را جلوی دوربین ببرم. چون هنوز هیچ چیز قطعی نشده اسمی از کار و عوامل آن نمی برم. فعلا سکرته ( می خندد).
آخرین کاری که درآن حضور داشتید، چه بود؟ و آیا از بازی در کار راضی بودید؟
فیلم سینمایی “تیغ زن” ساخته علیرضا داوود نژاد بود که فیلمبرداری آن چند ماه پیش به پایان رسید. برای من تجربه ای هیجان انگیز و متفاوت بود. به دلیل اینکه من تجربه لذت بخش “هوو” را در پرونده کاری ام به داوود نژاد داشتم. و خوشحالم که این تجربه در تیغ زن هم تکرار شد.