جشنواره تئاتر ایرانی در کلن در حال برگزاری است. به این انگیزه گفت و گویی داریم با مدیر فستیوال.
حرف های مجید فلاح زاده، مدیر فستیوال تئاتر ایرانی در کلن
به سوی فستیوال هنر
فستیوال تئاتر ایرانی در کلن، سیزدهمین دوره اش را طی می کند. مجید فلاح زاده که خود کارگردان تئاتر است، با همکاری همسرش بهرخ بابائی - بازیگر و نمایشنامه نویس -، این فستیوال را به مدت سیزده سال برگزار کرده اند. به این انگیزه گفت و گویی داریم با فلاح زاده درباره چند و چون این فستیوال طی این سال ها.
فکر اولیه برگزاری فستیوال چگونه شکل گرفت؟
در طول سال های 1993 و 94، شش کار نمایش آماده داشتیم که در چارچوب “گروه تئاتر سکوت”بر صحنه می آوردیم. فکر کردیم به جای رپرتوار می توانیم این کارها را در طول یک هفته بر صحنه ببریم. پس با چند گروه دیگر هم تماس گرفتیم و ثمره آن برگزاری نخستین فستیوال تئاتر در سال 1994 در کلن شد.
امسال سیزدهمین سال برگزاری فستیوال است. نگهداشتن چنین برنامه هایی بخصوص در خارج از کشور با سختی های بسیار همراه است. چگونه توانستید فستیوال را سرپا نگهدارید؟
مهمترین عوامل سر پا نگهداشتن جشنواره را در کوشش و امیدواری به آینده، اعتماد به کار جمعی، کمک و یاری سازمان های آلمانی، این که خودمان اهل تئاتر هستیم و فکر می کنیم که باید کار کرد و آفرید، همچنین یاری و همراهی دیگر همکاران، می دانم. حس و اعتقادمان کمک برای برپایی ستون های فرهنگی مهاجر- تبعیدیان در مهاجرت و مبارزه در راستای آزادی ایران از اندیشه های متحجر اسلامی است.
چرا شهر کلن؟
خوب شهر کلن شهری قرهنگی و زنده است، از آن گذشته نزدیک به محل اقامت مان شهر بن.
ملاک های اولیه انتخاب تئاترها برای فستیوال چیست؟
اعتقاد به این که تئاتر وسیله ای است برای مبارزه، باضافه داشتن درد مشترک به همراه تخصص.
در فستیوال امسال، نمایش هایی به زبان های آلمانی و روسی و انگلیسی هم دیده می شود. به نظر می رسد می خواهید یک فستیوال بین المللی برگزار کنید که فقط به زبان فارسی نباشد…؟
همین طور است. قصد و هدف، ایجاد دیالوگ و پل های ارتباطی میان توده های مهاجر با فرهنگ میزبان است.
امسال چند گروه تئاتری و از چه جاهایی در فستیوال حضور دارند؟
امسال پانزده گروه تئاتری از بن، لندن، تهران، کلن، مسکو، ابرهاوزن، برلین، مونیخ حضور دارند و نمایش ها به زبان های فارسی، آلمانی، انگلیسی و روسی اجرا می شوند.
همه ساله یک یا چند تئاتر هم از ایران دعوت می کنید. تئاترهای داخلی را چطور انتخاب می کنید؟
انتخاب تئاترهای داخلی بر دو اصل است: الف- عدم ارتباط با دستگاه های دولتی و ب- گروه های جوان و با استعداد که امکانات اندکی برای ارائه کارهای خود دارند.
بخش تئوریک تئاتر و برگزاری جلسات بحث و گفتگو از نقاط قوت جشنواره است. این بخش امسال اضافه شده یا سال های قبل هم وجود داشته؟
بخش تئوریک فستیوال جدید نیست و از دوره سوم برگزار شده. در این بخش همیشه سعی کرده ایم مباحثی مطرح شود که در راه کمک به اهداف ذکر شده فستیوال باشد. اما این را هم باید بگوئیم که چون بحث تئوریک است، اکثراً کسانی شرکت می کنند که درگیر هنر تئاتر هستند.
استقبال مخاطبان را چگونه می بینید؟
استقبال تماشاگران متفاوت، اما قابل پیش بینی است. کار خوب، شهرت خوب، مخاطب و تماشاگر خوب دارد. این حرف بدین معناست که تماشاگر هوشمند است و مخاطب هوشمندی داریم.
برای سال بعد چه برنامه هایی در نظر دارید؟
سال و سال های بعد، فستیوال ادامه دارد؛ اما با ایده هایی نو، از جمله ما به فستیوالی به نام فستیوال هنر فکر می کنیم تا فستیوال تئاتر.