سنجای داتا
دولت بر روی بستن قرارداد با شرکت هایی که در زمینه مکاشفه و توسعه میدان های نفتی در ایران فعال هستند، کار می کند. اما این اقدام سوالات زیادی را مطرح می کند که پاسخ به آنها محدود است و یکی از این سوالات این است که چگونه می شود بلوک های نفتی خلیج فارس را بدون جلب توجه آمریکا و تحریم ها و شرکت های ثروتمند حاشیه خلیج، حفظ کرد.
منابع آگاه می گویند: وزارت نفت پیش نویسی تهیه کرده است و به دنبال تایید آن برای آغاز فعالیت شرکت هاست و از بخش بررسی هزینه ها خواسته است تا نتایج تحقیق خود را ارائه کنند. به وزارت نفت توصیه شده است که این شرکت ها باید “ کاملا دولتی” باشند و توسط وزارت نفت اداره شوند.
در گزارش روز چهارم آوریل، گفته شده است که دولت مبلغ 2000 کرور روپیه برای حمل و نقل نفت خام ایران هزینه کرده است. حضور شرکت های دیگر تنها به منظور مکاشفات، منجر به خشم آمریکا می شود و باعث می شود که این کشور در مورد واردات نفت هند از کشورهای حاشیه خلیج فارس، سختگیری بیشتری بکند.
به همین دلیل است که شرکت هایی که در حال حاضر مشغول انجام این کار هستند از ساختار شرکت های جدید کنار گذاشته می شوند و کارشان محدود به خدمات فنی نهایی می شود. دلیلش این است که هرنوع رابطه مالی با شرکت های پیشنهاد شده، شرکت های سرمایه گذار را در برابر آمریکا قرار می دهد.
به همین دلیل مسئله مالی این شرکت های جدید مطرح می شود که باید برای توسعه بلوک بی فرزاد، در حدود 5 تا 6 میلیارد دلار خرج کنند. خود دولت با میزان تبادل ارزی پایین و روپیه بی ارزش، دست و پنجه نرم می کند. وام گرفتن نیز گزینه قابل اعتمادی نیست زیرا آمریکا بر فشارش بر روی کسانی که در صنعت نفت ایران سرمایه گذاری می کنند، افزوده است.
پس چه چیز دولت را مشتاق به این اقدام کرده است؟ اولین دلیل آن این است که میدان فرزدا جزو میادینی است که کنسرسیوم نفتی هند توسعه داده است. ایران صبر خود را از دست می دهد و به هند فشار می آورد که قرارداد توسعه را امضا کند یا آن را با یکی از میادین کشف نشده، عوض کند. این موضوع شرکت او وی ال را در مخمصه قرار می دهد. توسعه فرزاد، این شرکت را مشمول تحریم های آمریکا می کند که طبق آن شرکت های خارجی نباید بیش از 20 میلیون دلار در یک دوره 12 ماهه در بخش نفت ایران سرمایه گذاری کنند. تحریم ها تکنولوژی و مکاشفه را مسدود می کند. اما شرکت او وی ال نمی خواهد فرزاد را که ثابت شده است دخیر آ« 12.5 تریلیون فوت مکعب گاز است، از دست بدهد.
وارد شدن شرکت های جدید می توانند بیش از هر چیز زمان بخرند.هرچه باشد هند نمی تواند از یک منبع بزرگ انرژی که بسیار نزدیک است چشم بپوشد و در عین حال توان تحریم های آمریکا را هم ندارد. در عین حال هند نمی خواهد ایران را ناراحت کند زیرا این موضوع می تواند در انتخابات پیش رو در هند تاثیر بگذارد.
تایم اکونومیک، 13 سپتامبر
