قاچاقچیان انسان در کابل، تلاش می کنند تا قبل از خروج نیروهای ناتو در سال 2014، از کسانی که درپی زندگی راحت در اروپا هستند، درآمد کسب کنند. آن ها به اندازه حقوق یک سال مردم عادی، در حدود 13 هزار دلار، می پردازند تا این شانس را داشته باشند که بتوانند مسیر های طولانی را زیر کامیون، انبار کشتی ها یا از میان کوهستان عبور کنند و به زندگی بهتر برسند.
در بازار ارز شهزاده که بین قدیمی ترین مسجد کابل و رودخانه آلوده این شهر قرار دارد، واسطه ها درمیان فروشندگان ارز آخرین نرخ قاچاق انسان را فریاد می زنند و دسته های پول را تکان می دهند. شمیم اسیر، 20 ساله، اهل لوگار در جنوب کابل برای گرفتن ویزای ترکیه به اینجا آمده است که می گوید سه ماه پیش پول آن را داده ، اما هنوز آماده نشده است.
او می گوید:« من می خواهم برای رسیدن به یک زندگی بهتر کشورم را ترک کنم، زندگی در لوگار وحشتناک است. امنیت روز به روز بدتر می شود.» تمام صورت جوانش پر از چین و چروک است. او در ادامه می گوید:« در لوگار اگر برای دولت کار کنی که طالبان دستگیرت می کند و تو را می کشد. اگر برای طالبان کار کنی هم یا کتک می خوری یا کشته می شوی.» او می گوید یکی از دوستانش به دلیل اینکه برای دولت کار می کرد توسط طالبان تا سر حد مرگ کتک خورد. شمیم هم جزو همان هزاران افغانی است که می خواهند قبل از رفتن سربازان خارجی کشور را ترک کنند. در حال حاضر نیرو های خارجی در افغانستان 140 هزار نفر می رسد و همه نیروهای ناتو تا آخر سال 2014 افغانستان را ترک می کنند
عملیات انتحاری، هر سال جان صدها نفر را می گیرد اما افغان ها نگران این هستند که با رفتن سربازان خارجی وضع از این هم بدتر بشود یا حتی جنگ داخلی آغاز گردد.
آژانس پناهندگان سازمان ملل، می گوید که بیش از سه میلیون پناهنده افغانی در 75 کشور وجود دارند. از هر ده پناهنده سه نفرشان افغانی هستند که حتی قبل از سقوط طالبان در سال 2001، کشورشان را ترک کرده اند. یکی از قاچاقچیان انسان در بازار ارز می گوید:« اگر کسی بخواهد به ترکیه برود، باید 4هزار دلار بدهد اما برای رفتن به اروپا از طریق اوکراین و روسیه باید 13 هزار دلار بدهد.»
او می گوید:« امسال تعداد پناهجویان افزایش پیدا کرده است. اکثر کسانی که به این بازار می آیند، بسیار جوان و حدودا بیست ساله هستند.» او می گوید که یک لیست انتظار دو هزار نفره وجود دارد از کسانی که می خواهند راه خطرناک فرار را طی کنند.
او می گوید:« اگر پول کمتری بدهند، از طریق نیمروز، شهر مرزی در غرب افغانستان، با اتوبوس به ایران می روند و از آنجا بصورت قاچاقی به ترکیه، یونان، فرانسه یا آلمان می روند. سفر به اروپا ممکن است ماه ها و حتی یک سال طول بکشد، بسیاری هرگز به مقصد نمی رسند و در میان راه دستگیر می شوند و بازگردانده می شوند یا از پای در می آیند.»
برخی از آنان هفته ها در کوهستان های پر پیچ و خم ایران به سمت ترکیه پیاده می روند تا بتوانند به اروپا برسند یا از طریق دریا به یونان و ایتالیان بروند.
در ماه ژانویه، یک کشتی که حامل 260 نفر پناهجو که اکثرشان افغانی بودند و قصد داشتند به ایتالیا بروند، در جزیره کورفو در یونان غرق شد و بیست نفر کشته شدند.
با وجود همه خطراتی که جوانان افغان را تهدید می کند، آنها همچنان برای خروج از کشور بی تابی می کنند. حمیدالله، 29 ساله اخیرا به ترکیه رفته است اما توسط پلیس دستگیر شده و قبل از اینکه به افغانستان باز گردانده شود، یک ماه در زندان ترکیه بوده است. او می گوید هفته ها طول کشیده است که او نیمی از راه را پیاده طی کند و برای استراحت در کانتینر های بین راه متوقف می شده. او می گوید:« اگر پلیس افرادی مثل من را می دید، به آنها شلیک می کرد و آنها را می کشت.»
او می گوید در میان راه با اجساد پناهجویان برخوردم که در بیابان رها شده بودند. من برای رسیدن به آنجا ده هزار دلار پول خرج کردم. حالا هم می خواهم پول قرض کنم و دوباره برگردم.»
پاکستان امروز، 25 نوامبر
