نادرایرانی
انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران طی بیانیه ای با توجه به سخنان جدید نبی اله بابایی نژاد، مدیرکل سازمان کارگری و کارفرمایی وزارت کار و اموراجتماعی درگفت وگو با فارس مسئولان وزارت کار را به مناظره دعوت کرد.
خبرگزاری دولتی فارس درحرکتی یک سویه، بدون آنکه به انعکاس دیدگاه های انجمن صنفی بپردازد، دیدگاه های وزارت کار برای انحلال انجمن صنفی را منعکس کرده است . در واقع در حالی که انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران با فشارهای به وجود آمده دچار تحریم خبری از سوی خبرگزاری ها و بعضا حتی روزنامه های مستقل شده است، خبرگزاری مذکورکماکان سعی دارد با خبرسازی های خود راه انحلال انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران را هموار کند.
نبی اله بابایی نژاد درگفت وگو با این خبرگزاری در تشریح دلایل انحلال انجمن صنفی روزنامه نگاران به مواردی اشاره کرده که از جمله عبارتند از: بنیانگذاری “سست” انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، فاصله میان تاریخ امضای صورت جلسه ها با تاریخ انتخابات ، “عمل مغایربا اساسنامه” انجمن در مجمع عمومی دوم ، لغو مکرر جلسات انجمن به علت به حد نصاب نرسیدن، “عدم شرایط مناسب و مطلوب” درروند انتخابات انجمن ، عدم لحاظ شدن برگزاری انتخابات نوبت سوم در اساسنامه انجمن ، اصرار انجمن به “رفتار برخلاف اساسنامه”، پیشنهادهای” مغایر مقررات” انجمن برای اصلاح اساسنامه، نپذیرفتن “استدلال‌های منطقی” وزارت کارتوسط انجمن و… سعی کرده دلایل انحلال غیر قانونی انجمن را توجیه کند.
انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران در بیانیه خود با اشاره به سخنان مدیر کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی وزارت کار و امور اجتماعی تاکید می کند: “هرچند از مجموعه مطالب ایشان دلایل متقن و محکمی برای اثبات این مدعا بدست نمی آید اما اگر ایشان قبول داشته باشد که بنای یک نهاد صنفی و مدنی جز با خشت اعضا ساخته نمی شود، بنا برگفته خود ایشان اولین مجمع عمومی انجمن در تاریخ 9/7/76 با حضور 540 نفر از اصحاب مطبوعات تشکیل شده و پس از تصویب کلیات اساسنامه، انتخابات هیات مدیره و بازرسان انجام می شود که 400 نفر از اعضا در این رای گیری شرکت می کنند. حال اگر همه ایرادات شکلی بیان شده از سوی ایشان را دربست بپذیریم سئوال مهمی که رخ می نماید اینکه:1- چرا این ایرادات در سالهای گذشته نه به صورت کتبی و نه به صورت شفاهی به مسئولان انجمن ارائه نشده است؟ 2- و اگر بنا بر گفته ایشان با تکیه بر این ایرادات می توان مدعی کج بودن بنای انجمن از خشت اول شد چرا اعضای انجمن از 540 نفر اولیه به 4000 نفر در حال حاضر افزایش یافته است؟ آیا افزوده شدن بطور متوسط یک عضو در یک روز به انجمن از بدو تاسیس تاکنون چه معنایی جز پذیرش صنف و بر هم نهادن خشت در بالا بردن بنای انجمن دارد؟”
این بیانیه درادامه می افزاید: “چرا در همه دوران گذشته هیچیک از اعضای انجمن متوجه و معترض این ایرادات نشده اند در حالی که بر پایه موادی از اساسنامه همواره این حق برای آنها محفوظ بوده است؟ و آیا وظیفه اداره کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی وزارت کار و امور اجتماعی راهنمایی و پشتیبانی و حمایت از شکل گیری و فعالیت انجمن صنفی کارگری است یا ایرادگیری و مانع تراشی و کارشکنی در ادامه کار و فعالیت تشکلی است که با خون دل و زحمت فراوان توانسته اعتماد افراد صنف را بدست آورد؟”
این بیانیه سپس با اشاره به عدم اشراف مدیر کل اداره کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی وزارت کار و امور اجتماعی بر قوانین و مقررات مرتبط با فعالیت تشکل های صنفی و اساسنامه های آنها می افزاید: ”مدیرکل اداره سازمان های کارگری وکارفرمایی وزارت کار به طرح ایرادی در مورد برگزاری مجمع عمومی عادی سالانه انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران و انتخابات هیات مدیره و بازرسان در تاریخ 15/4/79 پرداخته که نشانه عدم اشراف و مطالعه ایشان نسبت به مفاد اساسنامه این انجمن است. ایشان گفته اند: مشخص نیست چرا و بنا به چه دلیل و مجوزی 5 روز مانده به پایان اعتبار انجمن انتخابات زودرسی با عنوان مجمع عمومی عادی برای انتخاب هیات مدیره از سوی انجمن تشکیل می شود؟ در پاسخ به این ایراد اولاً تاریخ شروع به کار هر دوره هیات مدیره انجمن از روز 9مهرماه سال انتخاب اعضای آن است(به دلیل شروع به کار انجمن از تاریخ اولین تشکیل اولین مجمع عمومی انجمن در 9/7/76)، ثانیاً ماده 28 اساسنامه انجمن صراحت دارد که:هیات مدیره انجمن صنفی مکلف است که دست کم سه ماه قبل از پایان دوره، اعضای مجمع عمومی را برای تجدید انتخابات دعوت کند. بیانیه در ادامه تاکید می کند که بر پایه این ماده اساسنامه هیات مدیره موظف به انجام این کار در تاریخ 15/4/79 بوده، و اگر غیر از این عمل می کرد، قابل ایراد بوده است. در عین حال این عرف همه نهادهای انتخابی است که اعضای جدید قبل از پایان دوره مسئولیت قبلی ها انتخاب شوند.“
این بیانیه د می افزاید: ”متاسفانه عدم اشراف ایشان بر محتوای اساسنامه انجمن در ادامه گفته هایشان خودش را بیشتر نشان می دهد. آنجا که اسامی هیات مدیره منتخب دومین دوره را با ذکر مسئولیت نام می برند و می افزایند: این اسامی در نخستین جلسه هیات مدیره انجمن به وزارت کار که بعد از انتخابات تاریخ 14/5/79 انتخاب و وظائف مذکور را به عهده گرفته اند اما در صورت جلسه انجمن اصلاً اسمی از آقایان آرمین و عبدی آورده نشده و وظائف آنها تعیین نشده است که این موضوع جای سئوال دارد. هر چند طرح سئوال مربوط به سال 79 در سال 87 خود جای تعجب و تامل بسیار دارد اما جهت پاسخ ماده 23 اساسنامه انجمن تاکید دارد« اعضای هیات مدیره در اولین جلسه ای که حداکثر ظرف یک هفته پس از قطعی شدن انتخابات تشکیل می شود، از بین خود یک نفر به عنوان رئیس، یک نفر به عنوان نائب رئیس، یک نفر به عنوان دبیر و یک نفر به عنوان خزانه دار انتخاب و در ضمن تنظیم و امضای صورت جلسه ای، اسامی انتخاب شدگان را جهت اطلاع اعضا و همچنین انجام تشریفات قانونی و صدور کارت شناسایی به وزارت کار و امور اجتماعی تسلیم می کنند.» خوب روشن است که از هفت نفر اعضای هیات مدیره فقط چهار نفر دارای عنوان مسئولیت می شوند و مابقی به عنوان عضو هیات مدیره ایفای نقش می کنند و در مورد آقایان آرمین و عبدی همین حکم بوده و جای سئوالی باقی نمی ماند، و جالب اینکه خود ایشان هم در ذکر اسامی دومین دوره هیأت مدیره بر پایه مفاد این ماده عناوین مسئولیت آنها را آورده اند و معلوم نیست که چرا پس از آن به طرح این سئوال پرداخته اند؟”
این بیانیه در بند سوم خود با اشاره به سر جمع ایرادات طرح شده از سوی مدیر کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی وزارت کار و امور اجتماعی که: “انجمن در روند برگزاری انتخابات هیأت مدیره و بازرسان شرایط مطلوب و مناسب را رعایت نکرده است” در پاسخ می گوید: “سلمنا، آیا در این صورت باید برای انحلال انجمن اقدام کرد یا برای تطبیق دادن فعالیت های انجمن با شرایط مطلوب و مناسب؟ خوشبختانه تمام مکاتبات انجمن با این مدیر کل محترم طی دوران مسئولیتشان در انجمن موجود است و ایشان تاکنون حتی در پاسخ به نامه های انجمن متذکر چنین مطلبی نشده اند، با این همه و همچنانکه در دو نامه به وزیر محترم کار و امور اجتماعی آورده ایم هیأت مدیره و دبیر خانه انجمن آمادگی خود را جهت واگذاری کامل مراحل دعوت و برگزاری مجمع عمومی عادی سالانه انجمن و انتخابات هیأت مدیره و بازرسان به دست و زیر نظر مدیر کل و اداره کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی اعلام می دارد و بهتر است مسئولان مرتبط با تشکل های صنفی کارگری بیش از آنکه به ایرادگیری و انحلال و خراب کردن این نهادها اندیشه و عمل نمایند، به رفع ایراد و ارائه کمک و ساختن بپردازد.“
در بند بعدی این بیانیه با اشاره به خلاف واقع گویی بابایی نژاد تا کید شده که: “متأسفانه در گفته های آقای بابایی نژاد بی دقتی های فراوان و خلاف واقع گویی در ارتباط با نحوه برگزاری مجامع عمومی انجمن به چشم می خورد که از آن می گذریم اما جای تعجب بسیار دارد که ایشان در مقام مسئول سازمانهای کارگری و کارفرمایی وزارت کار و امور اجتماعی می گویند: “اعضای هیأت مدیره انجمن به جای اینکه نوبت سوم را در جلسات مجمع عمومی عادی یا فوق العاده در اساسنامه وارد کنند به موارد دیگری می پردازند که خلاف رویه سایر انجمن ها در خصوص حد نصاب مجامع عمومی عادی و فوق العاده است.” در پاسخ، به اطلاع ایشان به عنوان مدیر کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی می رسد که بر طبق ماده 16 اساسنامه انجمن بند 1 هر گونه “تغییر و اصلاح در اساسنامه” در اختیار و صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده است، و اینگونه نیست که در مجمع عمومی عادی بشود اصلاح اساسنامه کرد. از این رو در همه سالهای گذشته هیأت مدیره انجمن همزمان با دعوت اعضا برای برگزاری مجمع عمومی عادی، آنها را برای تشکیل مجمع عمومی فوق العاده برای تغییر و اصلاح اساسنامه هم دعوت کرده است اما به دلیل حد نصاب بالای تعیین برای رسمیت یافتن مجمع عمومی فوق العاده این امر امکان پذیر نشده و طبعاً هرگونه تغییر و اصلاح اساسنامه ممکن نشده است. ملاحظه می شود که هیأت مدیره انجمن هیچگونه قصور و تقصیری در این باره نداشته است.“
درادامه این بیانیه انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران براین باور است که: “آقای بابایی نژاد در پایان مصاحبه خود قصد از برخورد با انجمن را به روشنی به این گونه بیان کرده اند که «البته مسیر برای ایجاد یک انجمن مستقل، فعال و پویا متشکل از اصحاب رسانه مهیاست و می توانند مجدداً این انجمن را با رعایت کامل موازین و مقررات قانونی احیا کنند.» فی الواقع قصد نهایی تشکیل یک انجمن دیگر است و لاغیر. و البته ایشان برای اینکه مدعاهای خود را نسبت به انجمن موجه کنند، گفته اند: «متاسفانه با بررسی وضعیت برخی از اعضای انجمن متوجه می شویم که آنها در هنگام عضویت در این انجمن فاقد هویت کارگری بودند و این موضوع ضربه اساسی را به این انجمن وارد کرده است.» در ادامه بیانیه انجمن خواستار اعلام نام اعضایی از انجمن است که ادعا شده « فاقد هویت کارگری» هستند وتاکید می کند که «طبعاً تا دلیلی بر این مدعا ارائه نشود فاقد اعتبار بوده و نتیجه گیری از آن اساسی ندارد.»
این بیانیه درادامه می افزاید: “در عین حال اگر ایراد این است دبیرخانه انجمن آمادگی خود جهت بازنگری در عضویت اعضا بر مبنای هویت کارگری مورد نظر اداره کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی اعلام می دارد و بنابر این نیازی به انحلال این انجمن و تشکیل یک انجمن مستقل، فعال و پویا متشکل از اصحاب رسانه نخواهد بود چرا که می توانند همین انجمن را با رعایت کامل موازین و مقررات قانونی احیا کنند.”
بیانیه انجمن صنفی سپس با تاکید براین موضوع که همه تلاش هیات مدیره انجمن این است که خانه ساخته شده، نباید ویران شود می افزاید: “در واقع برای ما روزنامه نگاران قابل فهم و هضم و درک نیست که چرا نهادی که کمک کار دولت و نظام در رفع مشکلات صنفی و معیشتی قشری فرهیخته و زحمتکش از جامعه است باید چنین مورد بی مهری و کم لطفی مسئولانی قرار گیرد که وظیفه ذاتی و توجیه گر مسئولیتشان حمایت و پشتیبانی و تقویت نهادهای صنفی کارگری است.“
در پایان این بیانیه دبیرخانه انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران ، مدیر کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی یا هر مسئولی از وزارت کار را به مناظره درباره فعالیت های انجمن و نحوه عمل اداره کل مزبور در محل انجمن یا هر مکان دیگر در حضور روزنامه نگاران و اصحاب رسانه دعوت دعوت کرده است . این بیانیه درادامه می فزاید: “به ویژه از حضور ایشان(مدیر کل سازمانهای کارگری و کارفرمایی یا هر مسئولی از وزارت کار )در نشست مطبوعاتی مسئولان انجمن در روز شنبه 8/4/87 ساعت 11 صبح در محل انجمن واقع در بلوار کشاورز، خیابان شهید کبکانیان، کوچه هفتم، پلاک 87 استقبال می کنیم”
.این بیانیه درپایان می افزاید: “همانگونه که در همه نامه های انجمن به مسئولان وزارت کار در دولت نهم آورده ایم هیات مدیره انجمن هیچ داعیه ای جز حفظ انجمن برای خدمت دهی به اعضا ندارد و اگر مسئولان وزارت کار دلسوز و همراه با روزنامه نگاران هستند می توانند با دعوت از آنها و برگزاری مجمع عمومی درباره آینده انجمن نظرخواهی و عمل نمایند.“