محمدرضا بهزادیان ، یک وارد کنندi ایرانی سه ماه است می کوشد پنج هزار تن گندم از قزاقستان وارد کند اما از آنجا که دولت ارز با نرخ دولتی در اختیارش قرار نداده نتوانسته است هزینه اش را بپردازد.
او می گوید: “اگر تاجر محبوب دولت باشی، برای واردات آناناس و ماشین پورشه به اندازه کافی ارز وجود دارد، اما اگر در بخش خصوصی برای وارد کردن گندم هم ارزی وجود ندارد.”
آقای بهزادیان و دیگر تجار خصوصی در ایران می گویند تحریم های بین المللی علیه برنامه اتمی کشور منجر به اقتصاد رانتی شده است، امری که باعث شده صاحبان شرکت هایی که به مقامات قدرتمند حکومتی وصل اند سود کنند حال آنکه شرکت های خصوصی و مردم عادی متضرر می شوند.
ماه گذشته دیوید کوهن ، معاون امور تروریسم و اطلاعات مالی وزارت خرانه داری که مسئول نظارت بر تحریم ها است گفت که تحریم ها با هدف اعمال “فشار شدید اقتصادی علیه رژیم ایران” انجام می شود.
در مقابل بسیاری از ایرانیان می گویند عکس این موضوع دارد اتفاق می افتد. تحریم های اتحادیه اروپا و ایالات متحده علیه صادرات نفت و معاملات بانکی ایران باعث سقوط شدید ارزش ریال شده ، ارزش ریال نسبت به ژانویه سال گذشته 60 درصد افت کرده و باعث به وجود آمدن سیستم چند نرخی ارز شده است. این روند به نفع آن هایی است که به نخبگان سیاسی وصل هستند.
دولت برای صادرات غذا و دارو به تاجران دلار را با نرخ دولتی که 12260 ریال و برای کالاهای دیگر همچون فلزات و مواد معدنی با قیمت بالاتر 24386 ریال، عرضه می کند. باقی معاملات با دلار بازار آزاد انجام می شود که روز پنج شنبه قیمتش 35000 ریال بود.
بازرگانان بخش خصوصی ادعا می کنند افرادی که با مقامات قدرتمند در ارتباط هستند دسترسی بسیار سهل تری به ارز ارزان قیمت دارند و و حتی اجناس وارداتی خود را با قیمت بازار آزاد می فروشند که باعث می شوند ثروت بسیاری به هم بزنند.
آقای بهزادیان اشاره می کند که شرکت های آمریکایی دارو و کالاهای خود را به شرکت های دولتی ایران خیلی آسان تر می فروشند تا شرکت های خصوصی که از تحریم های آمریکا معاف هستند.
او می گوید به دلیل تحریم های بانکی، در تهیه دارو برای بیماران سرطانی از شرکت های آمریکایی ناکم مانده و از همین رو به شرکت های دارویی آلمانی روی آورده است.
او می خاطرنشان می کند آن ها دارو می فروشند اما از ارائه گواهینامه نامه دارو سازی سرباز می زنند چرا که می ترسند ایالات متحده تحریک شود.
به گفته آقای بهزادیان “در حالی که بسیاری از بیماران سرطانی به دارو احتیاج دارند، اما این دارو ها در انبارهای ایران باقی مانده اند چرا که وزارت بهداشت اجازه توزیع داروهای فاقد گواهینامه را صادر نمی کند.”
بخش خصوصی اقتصاد ایران عمدتا متشکل از شرکت های کوچک یا متوسط است، تا حدی به خاطر سیاست نانوشته رژیم اسلامی که اجازه نمی دهد تاجران خصوصی بیش از اندازه قوی شوند ، هراس از این دارند که این موضوع به افزایش تاثیرگذاری سیاسی آن ها بینجامد.
منبع : فاینشال تایمز – 8 مارس
