نه اینکه من مخالف نظر آیت الله جوادی آملی باشم، بقول برادران مصاحبه کننده با صدا و سیما من کوچکتر از آنم که با نظر آیت الله آملی مخالفت کنم، فقط معنی جمله ایشان را در مورد مدال گرفتن زنان در مسابقات ورزشی نمی فهمم. ایشان گفته “کمال زن در تربیت صحیح فرزند است، نه کسب مدال و فضیلت زن این نیست که برود پایش را دراز کند و مدال بگیرد.” در همین رابطه برای فهمیدن جمله ایشان سئوالاتی به نظرم رسیده که خواهشمندم یک انسان غیور در این مورد به این سرگشته راه حق کمک کند.
یک: اصولا چرا آقای جوادی آملی فکر می کند که زنان برای گرفتن مدال باید پای شان را دراز کنند؟ آیا منظور ایشان این است که زنان پای شان را دراز می کنند تا مدال را به آن آویزان کنند؟ یا اینکه در حال نشستن، پشت به مخده در حضور داوران پای شان را دراز می کنند و از این طریق موفق می شوند که مدال بگیرند؟ یا شاید منظورشان این است که به جای اینکه موقع گرفتن مدال سرشان را خم کنند تا مدال به آن آویخته شود، پای شان را دراز می کنند تا مدال به آن آویخته شود؟ در حالت آخر، اصلا امکان ندارد که مدال را به پای آدم آویزان کنند، چون برخلاف گردن، مدال به پای آدم گیر نمی کند و می افتد پائین.
دو: آیا منظور آقای جوادی آملی از پایی که زنان دراز می کنند، آیا واقعا همان “پا”یی است که همه و از جمله ما می فهمیم؟ یا عضو دیگری از بدن است که در مسابقات ورزشی برای پیروز شدن دراز می شود؟ و اصولا منظور از دراز شدن چیست؟ آیا منظور این است که پای زنان کش می آید و دراز می شود؟ یا صاف می شود و دراز می شود؟ اصلا چه ورزشی است که زنان باید پای شان را دراز کنند تا پیروز شوند؟
متوجه که می شوید، من اصولا هیچ مشکلی با نظر آقای جوادی آملی ندارم، فقط نمی فهمم منظور ایشان چیست، لطفا به این بی شعور “پا دراز کن” نافهم کمک کنید.
قانونی، غیرقانونی
البته یک راهش این است که اگر در خیابان تصادف رخ می دهد، برای کم شدن تصادف مانع از حرکت اتومبیل در خیابان بشویم، یا مثلا اگر هواپیمایی سقوط می کند، لازم نیست حتما پرواز کند، می توانیم به هواپیما دستور بدهیم که در بزرگراهها از تهران تا مشهد حرکت کند، در این صورت احتمال سقوط هواپیما به صفر می رسد. یا مثلا اگر مردم به دلیل هوای آلوده در تهران بیمار می شوند، می توانیم ورود مردم را به شهر تهران کلا ممنوع کنیم. یا مثلا اگر حضور زنان در خیابانها موجب ایجاد مفاسد اخلاقی می شود، اصولا زن بودن را غیرقانونی کنیم. واقعا نمی فهمم وقتی این همه راههای مناسب برای حل مشکلات وجود دارد، چرا ما این همه نگران می شویم؟ واقعا چرا؟
مثلا همین حرفی که خانم فهیمه فرهمندپور، مشاور وزیر کشور گفته، خودش بهترین راه حل در بهترین خاورمیانه است، ایشان گفته: “در حال حاضر حداقل امنیت برای حضور زنان در ورزشگاهها وجود ندارد.” خوب! اگر امنیت در جایی برای زنان وجود نداشته باشد، باید چه کنیم؟ بعضی آدمهای کم عقل و نادان، مثل خارجی ها، و کسانی که قبل از حکومت فعلی در ایران قدرت داشتند و کسانی که بعد از این حکومت قدرت را در دست خواهند داشت، آنقدر احمق بودند و خواهند بود که معتقدند اگر در جایی امنیت وجود نداشت، باید امنیت برای آنجا ایجاد کرد، در حالی که این فکر از اساس غلط است. وقتی امنیت در استادیوم وجود نداشته باشد، بهترین راه این است که اصولا زنان را به استادیوم راه ندهیم. چون طبیعی است که راه ندادن زنان به استادیوم خیلی راحت تر از تامین امنیت آنهاست.
منتهی مشکلی که باقی می ماند، این است که این مملکتی که دو هزار سازمان امنیتی دارد و بخش اعظم ارتش آن به کمک پلیس تلاش می کنند که امنیت جامعه را حفظ کنند و معمولا آن را به خطر می اندازند، و نصف زندانیان اش و همه مطبوعاتش و اغلب سیاستمدارانش بخاطر اقدام علیه امنیت ملی دستگیر می شوند، چطوری است که در استادیوم معمولی امنیت را نمی شود تامین کرد؟
این خواهر فرهمندپور احتمالا باید آبجی همین آقای خیابانی باشد که برای حفظ آبرو نام خانوادگی اش را عوض کرده، البته من ایشان را شخصا نمی شناسم، ولی این نظر را برحسب ارزیابی ام از شیوه بیان ایشان عرض کردم. فهیمه خانم به شکلی حکیمانه، عمیق، دقیق، مفید، منطقی، اساسی، فلسفی، سیاسی و ادیبانه جمله ای را گفته که اگر نمی گفت بعید نبود الآن آسمان زارپی می خورد توی سر زمین، ایشان فرموده که “برخورد با بدحجابی باید قانونی باشد، در غیراینصورت غیرقانونی است.” بیان چنین جمله ای فقط از یک “جواد خیابانی” ساخته است و بس.
توهین به رهبری
چرا اینها دروغ می گویند؟ برای چی شبکه های اجتماعی را خراب می کنند؟ چرا از خودشان حرف در می آورند؟ اصلا برای چی؟ اصلا چرا آقای روح الله مومن نسب گفته که “در شبکه های اجتماعی به رهبری توهین می شود”؟ این حرف را اصلا قبول ندارم. این دروغی است برای اینکه آقایان به آن بهانه شبکه های اجتماعی را تعطیل کنند برود پی کارش. اصلا چنین حرفی درست نیست که در شبکه های اجتماعی به رهبری توهین می شود. البته به رهبری توهین می شود، ولی نه فقط در شبکه های اجتماعی، در همه جا توهین می شود. اصلا شما یک جا را به من نشان بدهید که به رهبری توهین نشود. خیابان، دانشگاه، اداره، تاکسی، فضاهای هنری، علمی، آموزشی، حتی در میان مسئولان کشور. من بعید می دانم که غیر از حداد عادل کسی در ایران بخواهد درباره رهبر حرف بزند و موفق شود به او توهین نکند. من که اصلا قبول ندارم. توهین به رهبری موضوعی ملی است، بیخودی به شبکه های اجتماعی محدودش نکنید.