گفت وگو ♦ تلویزیون

نویسنده

مریم امیر اجلالی بازیگر شخصیت “شکوه” درسریال چارخونه اولین باراست که بازی دریک مجموعه نود شبی را تجربه می کند و از حجم کار اندکی خسته به نظر می رسد. در این شماره همکارمان پیام رهنما به سراغ وی رفته و درباره این سریال طنز شبانه، کم وکیف کار و حضور مجدد وی درکنار حمید لولایی گپ زده است.

amirejlalib.jpg

از جیغ وداد خسته ام

خانم امیر اجلالی درمورد حضورتان دراین سریال بگوئید.

من بعضی مواقع برای انتخاب کارهایی که انجام می دهم عجیب رودربایستی قرار می گیرم. گاهی صمیمیتی میان من، نویسنده و کارگردان ممکن است وجود داشته باشد که همین مساله عامل پذیرفتن پیشنهاد آنهاست. اگر آقای صحت یک کار 13 قسمتی هم می کرد درکارشان بازی می کردم.

و باز هم ایفای یک نقش نزدیک به تجربه های قبلی تان، با این تفاوت که این بار نود شب میهمان خانه های مردم هستید.

بله. نقش هایی که به من می دهند خواه ناخواه همین طوری است. یا ناهید است، یا شکوه یا سرور، یا چیزی شبیه به این کاراکترها. درمورد نقشی که به من می دهند خودم چندان نمی توانم تصمیم بگیرم. نقش من بعد از خانه به دوش همین بوده و چندان تغییری هم نکرده است.

پس نمی توان معترض بود که چرا شما را در قالب نقش های تکراری می بینیم چون خودتان هم یکی از معترضین به آن هستید؟

بله. می خواهم بگویم شاید من توانایی های دیگری هم در ارائه نقش های متفاوت داشته باشم. اما از خانه به دوش هرچه برایم نوشته اند خانمی با ویژگی های عصبی بوده است. خودم هم از این همه جیغ و فریاد ناراحتم. می دانید اگر چیزی بیش ازحد معمول باشد آدم از آن بیزار می شود. مثل این که شما عاشق قرمه سبزی باشید ولی هرروز هفته بخواهید آن را بخورید. خوب بدتان می آید.

الان احساس می کنید مخاطب شما هم چنین حسی را دارد؟

باور کنید من با مردم در کوچه و خیابان که روبرو می شوم و می پرسم شما از جیغ و دادهای من خسته نمی شوید همه می گویند ما عاشق این حرص خوردن های شما هستیم. می گویند که هیچ کس مثل شما نمی تواند طبیعی حرص بخورد. مردم راضی اند اما خود من خسته شده ام.

معتقد هستید شما کم کم به سمت کلیشه شدن در این نوع شخصیت درحال حرکت هستید؟

من اصلا به کلمه کلیشه اعتقادی ندارم. شما سینمای قبل از انقلاب ما را به خاطربیاورید. مرحوم آقای تقی ظهوری همیشه تقی ظهوری بود. خانم حمیده خیرآبادی همیشه خودشان بودند. این داستان بود که تغییر می کرد و باعث می شد ایشان در شکل های متفاوت دیده بشوند. من معتقدم این شخصیت بازیگر نیست که تغییر می کند بلکه این داستان است که رویکردی نو به خود می گیرد. بنابراین کلیشه وجود ندارد.

فکر می کنم این حس مدیریت شکوه هم در زندگی خصوصی اش وجود داشته باشد. درست است؟

بله. من در زندگی خصوصی ام هم مدیرهستم. حتی درموقعیت های اجتماعی هم مدیریت کرده ام.

شکوه با تمام قدرتی که دارد اما خیلی زود نظرش درمورد شوهرش بر می گردد.قبول دارید؟

بله. شکوه فقط هارت و پورت دارد ولی در اصل عاشق شوهرش است. می بینیم که همیشه دلهره دارد که او ناهار خورده یا نه؟؟؟ من در فامیل خودمان دیده ام که زنی در ظاهر با شوهر خود رفتار مناسبی ندارد اما در واقع عاشق اوست.غرور این زن طوری است که بالاخره شوهرش از او پرسید من نفهمیدم که تو بالاخره مرا دوست داری یا نه؟

شما و حمید لولایی به یک زوج هنری در سریال ها تبدیل شده اید. چقدر با ادامه این همکاری موافقید؟

(می خندد) فکر می کنم بس باشد. ولی جدا از شوخی آقای لولایی بیشتر کار طنز می کنند و من می خواهم کمتر به این مقوله بپردازم.

پس ما دیگر شما را در کارهای طنز کمتر یا این که اصلا نخواهیم دید؟

شاید دیگر این دست کارها را بازی نکنم. دوست دارم نقش های دیگری را بازی کنم. شاید نقش های اصلی یک درام را به من ندهند اما می تواند یک زن معمولی باشد که در حال اداره کردن زندگی خودش است.

به نظرتان می توانید از یک کاراکتر معمولی یک شخصیت خاص بتراشید؟

بله، حتما. من درکنار آقای لولایی باید صد در صد طنز بازی کنم چون ایشان کار درام نمی کنند. به گمانم بعد از این چند کار باید کمی فاصله بگیرم تا داستان قرمه سبزی پیش نیاید.بالاخره هرکاری نیازمند تنوع است.

این تنوع را چه کسی باید به وجود بیاورد؟ قاعدتا بازیگران طنزهای روتین ثابت هستند و هر کسی بخواهد از این دست کارها کند سراغ آنها می رود.

بله. آن را باید نویسندگان عزیز به وجود بیاورند. من می خواهم این رودربایستی در قبول پیشنهادات تکراری را کم کم کنار بگذارم.

حالا چرا از امروزتصمیم گرفتید آن را کنار بگذارید؟

چون فهمیدم که به ضررم تمام می شود.

شما از آن دسته بازیگرانی هستید که دوست دارند دست شان درکار باز باشد؟

بله. اگر کمی بسته باشد نمی توانم کار کنم.

قبول دارید این مساله عمدتا در کارهای طنز روتین جایگاه خود را دارد و در درام این اتفاقات معنای دیگری دارد؟

بله. درست است. آنجا کارگردان بر اساس فیلمنامه و دکوپاژ پیش می رود.

گویا شما و حمید لولایی در “چارخونه” از بداهه زیاد استفاده می کنید؟

بله. ما سعی می کنیم کم و کسری متن را بر اساس بداهه ها پر کنیم. این مساله به مزه و نمک کار بیشتر کمک می کند.

فکر نمی کنید این مساله باعث ناهماهنگی دربازی بازیگران شود؟

شما تا به حال از این دست اتفاقات دیده اید؟

بله. مثلا در قسمت های اول به دلیل تجربه قرار گرفتن در کنار هم با آقای لولایی خوب ارتباط برقرار می شد ولی دیگران یا جلوتر از شما بوند یا معمولا عقب تر.

خب بله. از این اتفاقات در قسمت های اول می افتد. ولی بازیگران دیگر هم از بداهه زیاد استفاده می کنند.

اگر حرفی باقیمانده از “چارخونه” دارید بگویید.

من بعد از چارخونه سعی می کنم دیگر کار طنز قبول نکنم و اگر قرار است در نقشی باقی بمانم آن جدی باشد نه طنز.