زمینی پر فراز و نشیب؛ یک زمین گلف که سبزی چندانی در آن دیده نمی شود. با این حال، زمین گلف مجموعه ورزشی انقلاب در شمال تهران همچنان بهترین زمین در ایران است.
این زمین پس از انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ به شرایط آشفته ای دچار شد؛ عدم وجود کمک های دولتی و شاید هم عدم حضور یک باغبان خوب دلایل افول کیفیت این زمین بودند. به علاوه، پنج قسمت از ۱۸ قسمت آن نیز از این پس در یک منطقه نظامی قرار دارد و دیگر قابل استفاده نیست.
ولی این زمین علی رغم کیفیت بدش مشتریان خود را دارد. مهرداد، یک بازرگان ۴۰ ساله که مدام بین تهران، کانادا و آلمان در مسافرت است، درخصوص این زمین می‌گوید: “واقعاً کیفیت آن بد است، ولی این تمام چیزی است که داریم.” او سعی می کند دو بار در ماه به همراه دوستانش در این زمین بازی کند. زمین معمولاً در بقیه روزها خالی است.
کیکاووس سعیدی از سوی دولت به ریاست فدراسیون گلف انتخاب شده تا امکان انجام این ورزش را برای مردم ایران فراهم کند.
او دراین خصوص می گوید: “همه می توانند گلف بازی کنند، ولی والدین معمولاً در شرایط مالی سختی بسر می برند و این ورزش نسبت به دیگر ورزش ها مانند فوتبال، والیبال و کشتی، کمتر مورد استقبال قرار می گیرد.”
آقای سعیدی، ۵۳ ساله، قبول دارد که یک بازیکن بزرگ گلف نیست، ولی او بزرگ می اندیشد: زمین های بیشتر، آموزش بیشتر، و تبلیغ در مدارس.
درحال حاضر، تعداد علاقه مندان به ورزش گلف ۳۵۰۰ نفر، ازجمله ۵۰۰ زن است. و این تعداد در برابر ۷۷ میلیون جمعیت ایران بسیار ناچیز است. بودجه سالانه فدراسیون گلف نیز ناچیز است: ۲۰۰ هزار دلار. گلف که به عنوان “ورزش پولدارها” شناخته می شود، از روابط پرتنش میان ایران و جهان آنگلوساکسون نیز آسیب دیده.
گلف در اوایل قرن بیستم توسط بازرگانان و کارفرمایان بریتانیایی که حوزه های نفتی جنوب کشور را دراختیار گرفته بودند، به ایران وارد شد.
ایران علی رغم مشکلات موجود، چند بازیکن با استعداد نیز دارد؛ ازجمله حسن کریمیان، کاپیتان تیم ملی این کشور که در قهرمانی آسیا نیز حضور یافته.
کریمیان ۳۸ ساله می گوید: “بازیکنان ما معمولاً بیش از ۳۰ سال سن دارند. به ندرت دیده می شود که جوانان ۱۷ یا ۱۸ ساله به این ورزش وارد شوند.” او امیدوار است که این پیشرفت ها سازمان تربیت بدنی را به سرمایه گذاری های بیشتر ترغیب کند.
آقای دیوید چری، رییس فدراسیون آسیا و اقیانوس آرام، که در ماه ژانویه از ایران دیدن کرده دراین مورد می گوید: “گلف از امکانات رسانه ای بی بهره است و در تلویزیون پخش نمی شود.”
او در ادامه می افزاید: “من تلاش کردم مقامات ایران را متقاعد کنم که گلف صرفاً ورزش نخبگان نیست و هر کسی می‌تواند در طول عمرش گلف بازی کند. من این ورزش را از ۵ سالگی شروع کرده ام و پس از گذشت ۶۳ سال از آن زمان، هنوز هم گلف بازی می کنم.”
او از اینکه ایران به فدراسیون آسیا و اقیانوس آرام و همچنین کلوب گلف سلطنتی سنت اندروز در اسکاتلند نزدیک شده استقبال کرد. او می گوید: “من احساس کردم که یک اشتیاق واقعی برای گلف وجود دارد، ولی آنها نمی دانند گام بعدی را چگونه بردارند.”
این مسایل رییس فدراسیون گلف ایران را مأیوس نمی کند. امسال کیکاووس سعیدی تمایل خود را برای انتخاب به عنوان ریاست فدراسیون گلف برای ۵ سال دیگر ابراز خواهد کرد تا شاید “استعدادها را پیدا کند”.
منبع: نوول ابزرواتور، 5 مارس
