کاش خورشید بر همه یکسان بتابد

نویسنده

nafisezarehkohan.jpg

چندی است اخبار و آمار خبر از تصمیم جدید دولت برای انتشار روزنامه های جدید دولتی می دهند و از عناوین ‏خورشید و شهروند به عنوان اسامی این دو روزنامه سخن به میان آمده است.‏

شهروند را قرار است شهرداری به روزنامه همشهری اضافه کند و خورشید را سازمان تامین اجتماعی به ‏همراهی شورای سیاستگذاری مرکب از کاوه اشتهاردی (مدیر مسول روزنامه ایران)، بهداد (معاون اطلاع رسانی ‏رییس جمهور) و محسن احمدی مشاور وزیر رفاه ، می خواهد منتشر کند.‏

هنوز اگرچه از سرنوشت شهروند که شهرداری مصمم به انتشار آن است چندان خبری نیست اما خورشید قرار ‏است با تیراژیک میلیون و به مدت چهار ماه مجانی در میان مردم توزیع شود و بدین ترتیب در حالی که خورشید ‏اقبال روزنامه های مستقل و وابسته به بخش خصوصی در پس ابرها پنهان شده و جز دو سه روزنامه موجود که با ‏رعایت بسیاری از خطوط قرمز تن به حیات موقت خود داده اند این روزنامه های دولتی هستند که با حضوری پر ‏رنگ تر از همیشه در جامعه رسانه ای گوی سبقت را از هم دیگر می ربایند.‏

مقایسه آمارحضور خبرگزاری ها و روزنامه های دولتی در چند سال اخیر با تعداد نشریات و خبرگزاری های ‏مستقل و رسیدن به این نکته که گروه دوم در منطقه ضعیفی واقع شده اند کار چندان دشواری نیست و تاکنون ‏بارها و بارها از زبان روزنامه نگاران و اهالی رسانه به زبان های مختلف بر زبان رانده شده است.‏

در این میان بسیاری را باور بر آن است که نزدیک شدن به انتخابات هشتمین مجلس و حتی ریاست جمهوری از ‏دلایل انتشار این روزنامه هاست تا در فرصت باقی مانده با افکار عمومی بیش از پیش ارتباط برقرارشودو این در ‏حالی است که سوی دیگر این ترازو برابر نیست و یک کفه پایین تر از کفه دیگر قرار گرفته است.‏

‏ ‏

اگرچه انتشار هر نشریه ای حتی از نوع دولتی اش در عرصه اطلاع رسانی مبارک است و می توان آن را گامی ‏در جهت افزایش توان رسانه ای کشور خواند اما ندیدن نقش پر اهمیت رسانه های مستقل و خصوصی درشناسایی ‏و دیدن آنچه از دید رسانه های دولتی پنهان مانده و یا سعی می شود که پنهان بماند در این بین نیز خالی از اهمیت ‏نیست.‏

و این چنین است که در آستانه آغاز زمستان و درازترین شب سال باید گفت و آرزو کرد که کاش “خورشید” ‏رسانه ها و نشریات مستقل نیز از پس ابرها به در آید. ‏

‏ ‏

 

 

 

 

‏ ‏