امنیت شغلی روزنامه نگاران کجاست

نویسنده

با انشتار نامه بیش از دویست تن از روزنامه نگاران ایران که برخی مدیران مطبوعات را به رفتار غیر حرفه ‏ای و سخت تر کردن شرایط کاری روزنامه نگاران متهم کرده و نسبت به اخراج همکاران خود اعتراض ‏داشته اند گروه های بیشتری از روزنامه نگاران با آنان همراهی کرده و از انجمن صنفی روزنامه نگاران ‏خواستند که اخراج و بدرفتاری با آنان را رسیدگی کنند.‏

این روزنامه نگاران بدون نام بردن از روزنامه و مدیر مشخصی از مدیران مطبوعاتی که«بر اثر کنش و ‏واکنش های سیاسی و اقتصادی میهمان مطبوعات شده اند.» خواستند به میزبانان خود توجه بیشتری نشان ‏دهند. بیانیه آن ها در رسانه های بین المللی انعکاس وسیعی یافته است.‏

به اعتقاد امضاکنندگان این بیانیه علاوه بر فشارهای سیاسی که روزنامه نگاران در طول سال های اخیر تحمل ‏کرده اند، برخی مدیران مطبوعات که خود از چهره های سیاسی و اقتصادی اند، نیز برای استفاده از توان ‏اجرایی و حرفه ای روزنامه نگاران ، حقوق صنفی آنها را نادیده می گیرند و بر مشکلات اجتماعی آنها می ‏افزایند.‏

ابراز نگرانی درباره سرنوشت روزنامه نگاران جوان عموما به کسانی بر می گردد که در روزنامه های ‏هوادار اصلاحات کار می کرده و روزنامه نگاران موفقی بوده اند، در شرایط حاضر و بعد از بسته شدن ‏روزنامه های متعدد این طیف که دولت مطابق سیاست معلومی به توقیف آن ها دست زد، گروه گروه روزنامه ‏نگاران بیکاران شدند و تمام مقالات نوشته شده تاثیری نگذاشت تا سرانجام آن ها در چند روزنامه باقی مانده ‏کارگزاران، شرق، روزگار نو، اعتماد و اعتماد ملی به کار پرداختند که این ها نیز بیشترشان تعطیل شدند و با ‏تعطیلی هر کدام گروهی تازه به جمع بیکاران و منتظران کار افزوده گشتند و اگر هم در نشریه ای به کار ‏پرداختند از حقوق کافی برخوردار نبودند و به راحتی جای خود را به دیگران دادند که آخرین بار چند اخراج ‏از روزنامه اعتماد ملی باعث گفتگوی آخر شد.‏

آرش حسن نیا گزارشگر اخراجی روزنامه اعتماد ملی دیروز در گفتگوئی اظهار داشت این بیانیه در اعتراض ‏به تغییرات عمده ای که در ماه های گذشته در شرایط کار روزنامه نگاران ایجاد شد، منتشر شده است.‏

به گفته وی چون در محیط مطبوعات ایران امنیت شغلی و صنفی وجود ندارد، روزنامه نگاران بدون امنیت ‏شغلی، بدون بیمه مناسب، بدون قرارداد رسمی و بدون آنکه حقوق صنفی آنها رعایت شود، ناچار به کار ‏هستند و چون روزنامه ها محدودند و در دو سال گذشته مجوز تازه ای صادر نشده، این شرایط موجب شده که ‏مدیران مطیبوعات از شرایط سوء استفاده کنند.‏

همزمان با انتشار این نامه چند روزنامه نگار در وب لاگ های خود موضوع را مطرح کرده بودند و از ‏جمله آرش غفوری در مقاله ای در روز [چهارشنبه ] به کسانی که اعتدال را وسیله ای گرفته اند برای تطبیق ‏دادن خود با سانسور هشدار داد که این آرامش خواهی نیست و نامی دیگر دارد. ‏

غفوری تعرض هائی را که به محمدرضا خاتمی می شود که چرا این گونه اعتدال جوئی را نمی پسندد بهانه ‏قرار داده و نوشته “تو گویی ما کر و کوریم تا نشنویم و نبینیم که تنها صدای اختلاف درون‎ ‎جبهه اصلاحات ‏از جانب داعیه داران ‏جدید “اعتدال” است”‏


بیانیه جمعی از روزنامه‌نگاران ‏

حقوق صنفی میزبانان خود را رعایت کنید

بر کسی پوشیده نیست که در سالهای گذشته روزنامه نگاران ایران یکی از سخت ترین دوران تاریخ فعالیت ‏حرفه ای خود را تجربه کرده اند. روزنامه نگارانی که تنها به دلیل داشتن اندیشه اصلاح گر همواره مورد ‏عتاب قرار گرفتند و در این جریان بیشترین آسیب های صنفی را به نام خود ثبت کردند. بدون شک تاریخ این ‏روزگار را فراموش نخواهد کرد و خاطره تلخ زندگی اجتماعی روزنامه نگاران را برای همیشه به یادگار ‏خواهد گذاشت. این اما شاید تنها بخشی از ماجرای سالهای فراموش نشده گذشته باشد. روی دیگر این ماجرا ‏حضور مداوم روزنامه نگاران برای حفظ سابقه روزنامه نگاری در ایران و تداوم گونه ای دیگر از نوشتن و ‏بودن حرفه ای بوده است. اما به نظر می رسد که در این مسیر و در کنار عناصر شناخته شده مخالف با ‏مطبوعات آزاد، جریانی نیز وجود دارد که در بطن روزنامه ها حاضرند و فقط به خاطر فقدان آگاهی از ‏مسایل صنفی یا عدم تبعیت از حقوق شغلی افراد، تنگنای زندگی روزنامه نگاران را قوام بخشیده اند. می توان ‏خوش بین بود و این باور را تلقین کرد که رفتار تعدادی از مدیران روزنامه ها سوء استفاده از وضع معیشتی ‏و اجتماعی روزنامه نگاران نیست اما از سوی دیگر باید این پرسش را نیز برای سیاستمدارانی که چند ‏صباحی میهمان روزنامه ها خواهند بود مطرح کرد که اگر شرایط اشتغال و اقتصاد روزنامه نگاران مدینه ای ‏نه چندان فاضله را تجربه می کرد آیا باز شما برای استفاده از توان اجرایی و حرفه ای روزنامه نگاران ‏حقوق صنفی آنان را نادیده می گرفتید؟ ‏


متاسفانه باید بپذیریم که امروز اهالی مطبوعات و در راس آنها روزنامه نگاران اصلاح طلب در جهت پیکانی ‏دو وجهی قرار دارند و آن چه بیش از هر چیز کام را بر روزنامه نگاری تلخ می کند رفتارغیرحرفه ای و ‏غیر صنفی برخی از مدیرانی است که بر مشکلات اجتماعی روزنامه نگاران می افزایند. اخراج خبرنگاران ‏و روزنامه‌نگاران به بهانه‌های مختلف از جمله اعتراض نسبت به نادیده گرفتن قانون کار از سوی مدیران و ‏اجحاف صنفی به کارکنان تحریریه و یا بهانه‌های سیاسی و عقیدتی می تواند بهترین مثال برای این ماجرا ‏باشد. این نامه هشداری صنفی به مدیرانی است که کنش و واکنش های سیاسی و اقتصادی آنها را میهمان ‏مطبوعات کرده است. میهمانانی که بهتر است حقوق صنفی میزبانان خود را رعایت کنند. ما امضا کنندگان ‏نیز فارغ از هر نوع گرایش سیاسی مدیران روزنامه های فوق را به خویشتن داری و احترام هر چه بیشتر به ‏حقوق صنفی و قوانین کارگری دعوت می کنیم. تا باشد روزگاری که جریده های ایرانی مدیریت و عقلانیتی ‏از جنس روزنامه نگاری و کارآمدی حرفه ای این شغل تجربه کنند. همچنین از “انجمن صنفی ‏روزنامه‌نگاران ایران” می‌خواهیم با توجه به تشدید موضوع اخراج و بی کارکردن روزنامه‌نگاران و بیم ‏تبدیل شدن این مسئله به یک رویه ضمن بررسی ویژه در جلسه هیأت مدیره انجمن، با برگزاری یک نشست ‏عمومی، این مسأله را مورد بررسی قرار داده تا تصمیمات مقتضی برای دفاع از حقوق معیشتی صنفی ‏روزنامه‌نگاران اتخاذ شود. {به طور قطع روزنامه نگاران متعهد نیز نسبت به حضور منفعت طلبان ‏مطبوعاتی که این روزها با تنگ شدن فضا برای روزنامه‌نگاران متعهد امکان فعالیت بیشتری یافته‌اند واکنش ‏نشان خواهند داد.‏


احمدی اموئی بهمن

ابراهیمی زهرا

افشار نیک مهدی

آموسی مریم

آزادی اسماعیل

احمدیان کاظم

ابراهیم‌زاده حمیدرضا

اسلامی حمید

اسلامیه سعیده

آذری نیا محمدعلی

آصف نخعی فروزان

افتخاری راد امیر هوشنگ

افروز منش مهدی

آقایی ساسان

اکرمی علی

افاضلی سحر

الله بداشتی ساناز

امت‌علی سارا

امرایی امیلی

ایرانمهر امید

ایمانی معصومه

امامی پروین

امینی آسیه

انصاری الناز

انصاری‌راد رضا

آیینی فرزانه

افشاری محسن

احمدی الهه

اکبری مریم

احمدی الهام

ارکان زاده سعید

آزرم محسن

آجربندیان نجمه

ابراهیمی زاده حمیدرضا

امیرپور مهدی

بابایی سما

باستانی مسعود

بوروغنی احمد

بنی یقوب ژیلا

بنی یقوب ترانه

بهاور عماد

بهمنی آرش

بهنود مسعود

بهروزی فرشته

براتی پرویز

بورقانی سهام‌الدین

بیگدلی زهرا

بلند نظر سیدعلی

بوذری رحمان

باروتی هاشم

بهشتی نامدار ابراهیم

بهداد علیرضا

بیگدلی زهرا

پاک نهاد ایمان

پوررضایی محمود

پرونده هادی

تخیری نسرین

تاجیک عبدالرضا

تاجیک مهدی

توحیدی مرجان

توسطی خیری زمان

تهرانی فرزانه

جمشیدی مریم

جودکی نرگس

جعفری مریم

جزایری آذر

جعفری محمد


حسن‌نیا آرش

حسین‌خواه مریم

حسین‌زاده محبوبه

حیدری هادی

حامدی معصومه

حق علی

حیدری محمد

حیدری مریم

حبیب اللهی فرزاد

خسروانی نازنین

خردپیر علی

خاموشی فرشید

خدیر مهرداد

خجسته رحیمی رضا

خضر حیدری فهیمه

خورشیدفر امیرحسین

خرسند لیلی

خورسند مریم

دهقان علی

دهقان قاسم

دلیری جواد

دوکوهکی پرستو

درخشان لیلا

ذوالقدر الیزا

روستایی فرزانه

رجایی علیرضا

روح محمدجواد

رحمتی شبنم

رحمانی سیامک

رهبر محمد

رمضانی یگانه بنفشه

رفیعی طالقانی مسعود

رمضانی بیژن

رحیمی نژاد علیرضا ‏


زید‌آبادی احمد

زرآبادی شیوا

زارع کهن نفیسه

زوره رعنا

سالک سجاد

سخنور حسین

سلطانین کامبیز

سلطانی کامبیز

سیدآبادی علی اصغر

سام‌گیس بنفشه

سعیدی علیرضا

سعیدی شیرین

شاه‌محمدی سپیده

شاملو علی

شمس الواعظین ماشاالله

شیرافکن آمنه

شمشیری محسن

شبانی مریم

شهرابی محمد

شجاعی کاوه

شریف سولماز

صادقی صالح ‏

صدفی هوشنگ

صدر شادی

صیفی زهرا

صارمی گیتی

طاهری محمد

طهماسبی رضا

طلوعی سحر

عبدی حسن

علامه زاده امیر علی

علامه زاده زینب

علی اقدم مهدی

علی نژاد مسیح

عبدالهی عشرت

علیپور محمدحسن

علیزاده امیر

عابدی احسان

عقلمند زهرا

غائب فریده

غفوری آذر بابک

غفوری آرش

غنی‌پور مهرزاد

غنی مهدی

فتحی مجتبی

فتوره‌چی نادر

فرهادبهمن پناه

فراهانی علیرضا

فولادگر مهدی

قائدی محمد

فاضلیان پادین

فاضلیان پانید

فضلی زهرا

فرحی امیرقباد

فرهادیان سلیمان

فاضلی بیرجندی محمود

قاضی زاده فرناز

قاسمی سیامک

قاسمی مهران

قاسمیان مونا

قدیمی علی

قوچانی محمد

قزلباش بهروز

کاظمیان مرتضی

کرمانی علیرضا

کیانی مریم

کورش‌ شرف شاهی محمدجعفر

کرمی مهران ‏

گودرزی امیر

گرانپایه بهروز

گیسو فغفوری ‏

مفیدی بدراسادات

مختاباد ابوالحسن

محمدی داود

محبی آرش

مدرسی فرید

مزروعی حنیف

مظاهری ریحانه

متقی سیدحمید

محمدحسین آزاده

محمدولی اسماعیل

معصومی سارا

معصومی آزاده

معصومی یاسر

معظمی علی

معماریان امید

مقدم پیمان

منتجبی اکبر

مهدوی کیاندخت

مهدیانی فاطمه

مهرجو بهراد

محمدی باران

مهرابی احسان

مهرگان کیوان

میرزایی مریم

موسوی علی

مومنی مینو

مومیوند بیژن

محب علی نیلوفر

میرفتاح فخری سادات

میری مسعود

مافی حمید

معتمدی ابوذر

موسی پور مریم

میرابراهیمی روزبه

نخعی امیرعباس

نوروزی یاسر

نوروزی محمد

نمازی خواه سحر

نوروزیان مهدی

نماینده مرجام

نیک ضمیر نرگس

هدایی یاشار

همایون روز سمیه

هاشمی رضا

همایون روز سمیه

همتی زینب

ویسی مراد

وحید پور استاد

ویسی منظر

ویسمه اعظم

یوسفی مجید

یزدان پناه محمدرضا

یوسفی هیوا

یزدانی خرم مهدی

یعقوبی محسن

مسیح علی نژاد روزنامه نگاری که برای یک دوره کوتاه زبان در لندن است در نظری زیر فهرستی که در ‏ابتدا نام وی را داشت گلایه ای از نوع دیگر مطرح کرده است :” ما را باش که اصلا از جمع این جماعت ‏روزنامه نگار هم اخراج شده ایم تا چه رسد به ….” مسیح آن گاه به طنز اشاره کرده “ممنونم که نامه برای ‏امضا از طرف بهترین دوستانم به من هم پیشنهاد شد و لابد من اخراج را حق دوستانم می دانستم که امضا ‏نکردم! خدا کسی را اینطوری غریب نکنه…اگر چه ما در وطن هم غریبه بودیم.” ‏