بازی خیره کننده او در گل های داودی و سناتور داشت او را به جوان اول سینمای دهه 1360 تبدیل می کرد که موج جوان گرایی دهه هفتاد رسید و او را بلعید. بیژن امکانیان کم کم از پرده سینما کنار رفت و فراموش شد، تا اینکه کیمیایی بار دیگر با سرباز های جمعه او را به روی پرده بازگرداند. تولد دوباره امکانیان سبب شد تا سیل دعوت ها برای بازی به سوی وی سرازیر شود. اما او ترجیح داد تا بعد از وقفه ای کوتاه با سریال سایه تنهایی به این عرصه بازگردد…
گفت و گو با بیژن امکانیان
فراز و نشیب یا دوری؟
شما از آن دسته بازیگرانی هستید که دارای فراز و نشیب بسیاری در کارنامه تان هستید. آیا این فراز و نشیب به انتخاب های خودتان بازمی گردد یا زاییده شرایط سال هایی است که پشت سر گذاشته اید؟
با فراز و نشیب موافق نیستم. اگر بگویید دوری بیشتر با آن کنارمی آییم. زیرا در دهه 60 که اوج حضور بنده در سینما و تلویزیون بوده، برنامه ها و سیاست گذاری ها خیلی اصولی تر در بخش سینما انجام می شد. در آن زمان هر جوانی که علاقه مند به این حرفه بود نمی توانست به سادگی وارد این حرفه شود. باید آنقدر سختی ها را تحمل می کرد و آنقدر از آزمون های متفاوت سر بلند بیرون می آمد تا بتواند در اثری سینمایی حضور یابد. اما با آغازدهه 70 این قراردادها در سینمای ایران کاملا تغییر کرد و جوانان بسیاری وارد سینما شدند و اوج این تغییر را در زمان حال ملاحظه می کنیم که متأسفانه جوانانی وارد سینما می شوند که کمترین اطلاعی از حرفه بازیگری و هنر سینما ندارند.
یعنی شما معتقدید این امر بر روی انتخاب های شما تاثیر داشته و باعث حضور کمرنگ شما در دهه 70 شده است؟
تا حدی بله، اما بنده به طور کامل به این دلیل ازسینما دورنشدم. یکی از دلایل این بود که عرض کردم. در آن زمان ها وقتی این اتفاق در سینما افتاد، ترجیح دادم هرچند سال یک بار در سینما در مقام بازیگر حاضر شوم، بنابر این دفتر فیلمسازی را برای ساخت و تهیه آثار سینمایی در اواسط دهه 70 دایر کردم.
آغاز دهه 80 به نوعی تولد دوباره شما در سینمای ایران بود. حضور در فیلم “ سربازهای جمعه” مسعود کیمیایی باعث دیده شدن دوباره شما توسط اهالی سینما و مردم بود. آیا این بازگشت کاملا آگاهانه بود؟
از شروع فعالیتم همیشه آرزو داشتم در یکی از کارهای آقای کیمیایی ایفای نقش کنم. وقتی ایشان بازی در این فیلم را به من پیشنهاد دادند بی درنگ پذیرفتم. در واقع خود را به دست او سپردم. در ضمن مطمئن بودم که آن فیلم با عواملش و کارگردانی چون کیمیایی در ارتباط با مخاطب موفق عمل می کند و با توجه به اینکه بنده چندین سال نقش قابل توجهی در سینما بازی نکرده بودم احساس کردم که می تواند شروع دوباره خوبی برایم باشد.
شما بازیگری هستید که کمتر در مجموعه های تلویزیونی حاضر می شوید. علت این تصمیم به چه عنصری بازمی گردد؟ آیا ضعف ساختاری آثار تولید شده در سیماست؟
بخشی از این کم کاری به همان ضعفی بود که اشاره کردید. اما عامل اصلی نبود فیلمنامه و نقش های قابل تأمل در این نوشته هاست. در این چند ساله، پیشنهادات بی شماری برای حضور در تلویزیون به بنده شد، اما متأسفانه کمتر کاری بود که از کیفیت لازم برخوردار باشد.
با توجه به این امر، چه شد که در مجموعه “ سایه تنهایی ” حضور پیدا کردید؟
اولین دلیل حضور من در این مجموعه به فیلمنامه و داستان زیبای آن بازمی گردد. بدون اغراق کمتر فیلمنامه ای را درچند سال گذشته در تلویزیون به این زیبایی خوانده ام. دومین عامل، عوامل حرفه ای حاضر در این پروژه بود. حضورافرادی نظیر پرویز پورحسینی، علی دهکردی و… در انتخاب بنده سهم به سزایی داشتند. نکته دیگرنقش “ حسام ” بود که برای من بسیار جذاب و بکربود.
آیا باز هم به حضور خود در مجموعه های تلویزیونی ادامه می دهید؟
اگر پیشنهاد خوبی باشد چرا که نه. به شخصه به تلویزیون به عنوان رسانه ای قدرتمند که می تواند تاثیر زیادی بر مخاطب داشته باشد، اعتقاد دارم. اگر مدیران در سطح کلان برنامه ریزی مناسبی برای این رسانه انجام دهند می توانیم در آینده نزدیک شاهد رشد به سزایی درمیان مخاطبان خود باشیم.