چماق احکام تعلیقی بالای سر زنان

نویسنده

po_memarian_01.jpg

امید معماریان

ناهید جعفری، یکی دیگر از فعالان حوزه زنان که با حکم زندان وشلاق مواجه شده است، درگفت وگو با روز می ‏گوید که چنین احکامی عمدتا برای ارعاب صادر شده می شوند. وی یکی ازاعضای کمپین یک میلیون امضا است ‏که طی ماه های گذشته تحت فشار مسئولان امنیتی وقضایی بوده و جرمش همراهی دیگر فعالان زن درجلوی ‏دادگاه رسیدگی کننده به پرونده پنج نفردیگرازفعالان زن بوده است. ‏

جعفری پس ازآنکه جلوی دادگاه دستگیر شد مورد ضرب وشتم قرارگرفت و از نیروی انتظامی شکایت کرد. اما ‏مانند بسیاری از پرونده های مشابه نه تنها پاسخی نگرفت، بلکه باحکمی مواجه شد که این روزها شبیه آن برای ‏خیلی های دیگر نیزصادرشده است: “پرونده بزهکاری در حد اخلال در نظم و تجمع غیر قانونی محرز و مسلم ‏است و مستنداً طبق ماده 618 قانون مجازات اسلامی نامبرده به شش ماه حبس با احتساب ایام بازداشت و 10 ‏ضربه شلاق محکوم است که به دلیل شرایط خاص متهم این حکم به مدت دو سال معلق است”. گفت وگو با این ‏فعال حقوق زنان را می خوانید. ‏

‎ ‎اینکه طی ماه های گذشته فعالان زن احکامی غیرمتناسب با فعالیت های اجتماعی شان دریافت می کنند ‏نشانه چیست و چه سرانجامی خواهد داشت؟‏‎ ‎

ازدید من نشانه آن است که این قوانین مردسالارانه است و اینها هر جور شده از چنین قوانینی پاسداری می کنند تا ‏آنها را به همین ترتیب نگهدارند. بیشترین انرژی که الان جنبش زنان مصرف می کند روی تغییر قوانین تبعیض ‏آمیز است و درست کردن این شرایط برای آن است که ما را مرعوب کنند تا این احکام تعلیقی مثل چماق بالای سر ‏ما باشد و هیچ فعالیت دیگری انجام ندهیم. الان مثلا در حکم من نوشته اند که در صورتی که هر جرمی مرتکب ‏شوم، این حکم اجرا می شود و تعریف هم نکرده اند که چه جرمی؟ نمی دانم اگر در رانندگی هم اگرتصادف کنم ‏این هم جرم حساب می شود؟ الان جامعه زنان همه مطالباتش درواقع به شیوه مسالمت آمیز است. اگر این فعالیت ‏ها جرم حساب شود، ما نمی دانیم که جرم واقعی چه خواهد بود. درواقع الان مرز بین جرم واقعی وغیرواقعی ‏کاملا مخدوش شده است. ولی آنچه مسلم است این است که می خواهند چماق وارعاب بالای سرمان باشد تا هیچ ‏حرکتی نکنیم و همین طوری بنشینیم سرزندگی مان و برویم گوشه آشپزخانه. اینکه به کجا می کشد نمی دانم الان ‏به صورت مشخص چه بگویم، اما می دانم این احکام هر چقدر هم که بیشتر صادر شود، زنان را ازفعالیت های ‏خود دور نخواهد کرد.‏

‎ ‎برخی مواقع مسئولین دلیل برخوردهای خود را نگرانی از اتصال جنبش های مدنی به خارج از کشور ‏بیان می کنند. به نظر شما اگر چنین نگرانی وجود نداشت، آیا تغییری در رفتار مسئولین صورت می گرفت یا ‏ماجرا ریشه ای تر ازاین حرفهاست؟‎ ‎

به هرحال همه اینها تاثیرخاص خودش را دارد. به برخی در جریان بازجویی می گویند شماها از خارج ‏ازکشورحمایت می شوید. ما که خودمان درجنبش زنان هستیم می دانیم که به هیچ عنوان چنین موضوعاتی صحت ‏ندارد. به برخی دیگر در بازجویی گفته اند که ما می خواهیم با این کارها چوب لای چرخ کمپین بگذاریم. درواقع ‏موضع خودشان هم مشخص نیست. نمی دانند که مثلا برای یک حرکت اجتماعی قانون مدار کار کردن آیا جرم ‏است؟ تعریفی ندارند که به ما بگویند و در رادیو وتلویزیون هم اعلام کنند که کمپین غیرقانونی است.‏

‎ ‎اگر بگویند غیرقانونی است چه می کنید؟‎ ‎

احتمالا مجبورمی شویم ازروش های دیگری استفاده کنیم. ما روشمان کاملا مسالمت آمیزاست. خواسته هایمان هم ‏کاملا شفاف وروشن است که اینها چنین برخوردی می کنند. البته هنوز خودم به این موضوع فکرنکرده ام که ‏چطور می شود این کارا ادامه داد. به هر حال، با ساکت ماندن هم چیزی عوض نمی شود. ‏

‎ ‎به نظر شما برخورد با فعالان اجتماعی خوشنام و کسانی که برای بسیاری ازجوانان الگوهای اشتیاق ‏آوری برای فعالیت های اجتماعی هستند چه تاثیری روی نسل جوانی می گذارد؟‏‎ ‎

این موضوع روی افراد تاثیر یکسانی نمی گذارد. عده ای ممکن است به دلیل موقعیت شغلی شان مشکلاتی ‏برایشان پیش بیاید. عده ای ممکن است یک سری مسائل خانوادگی و شخصی پیدا کنند که وارد کمپین نشوند ویا ‏دیگر حرکت های اجتماعی، اما فقط با زنان این برخورد نمی شود و با دیگر بخش های جامعه مدنی هم چنین ‏برخوردهایی می شود. وقتی با مردم در کوچه وخیابان صحبت می کنید می بینید که نگرانی ها ونارضایتی های ‏خودشان را دارند و به هرحال آنها برای تغییراقدام می کنند. ما نه می خواهیم مردسالاری باشد نه زن سالاری ‏باشد. عوض شدن قوانین هم برای زنان ومردان خوب است. درنتیجه این تغییر زندگی همه تغییرمی کند. من می ‏خواهم به مسئولین این را بگویم که این کمپین یک روش مسالمت آمیزدارد و درنهایت ما ازخود شما وقانون ‏گذاران خودمان خواهیم خواست که این قوانین را عوض کنند که به نفع همه باشد.‏

‎ ‎فکرمی کنید سرانجام حکمتان به کجا بکشد؟‎ ‎

با وکیلم صحبت کردم و اعتراض دارم به حکم وحتما به دادگاه تجدیدنظر خواهد رفت. به هرحال معتقدم که نمی ‏شود با این احکام دست روی دست گذاشت وگفت چون این حکم را دادند با مردم خودم حرف نزنم ودرجامعه ‏حرکتی نداشته باشم. چون اعتقادم برای تغییر این قوانین است این حرکت ادامه خواهد داشت وامیدوارم دادگاه ‏تجدید نظر، این حکم را تغییر دهد. ‏