درگیری لفظی میان دو نماینده اصولگرای مجلس شورای اسلامی خبر ساز شده است. احمد بخشایش اردستانی، نماینده اردستان در مجلس و عضو فراکسیون رهروان ولایت، طی نطق پیش از دستور خود که روز یکشنبه ایراد کرد، کنایه‌هایی هم به وضعیت تقسیم بودجه‌های فرهنگی زد که موجب اعتراض حداد عادل و کشمکش میان او و نماینده اردستان شد.
احمد بخشایش با اشاره به وضعیت بحرانی اقتصاد ایران گفته : “مجلس نیز در گران شدن اداره کشور تاثیرگذار است. وقتی از بودجه ۶۰۰۰ و ۱۲ میلیارد تومانی بخش فرهنگ بی‌حساب و کتاب و بدون هیچ نظارتی حدود ۳۰۰ میلیارد تومان به بنیادهایی همچون بنیاد دعبل خزایی و بنیاد سعدی، حافظ و مولانا از جدول شماره ۱۷ می‌دهیم که فقط حامی آنها نمایندگانی پرقدرت و پرنفوذ هستند اختصاص می‌دهیم، آیا مجلس مقصر نیست؟” او اضافه کرده: “مجلس در انجام نظارت مصلحت‌اندیشی می‌کند و رودربایستی می‌کند و با پدیده‌های ناصحیح برخورد نمی‌کند و اجازه می‌دهد کشور گران اداره شود و دولت هم از این سیاست پیروی می‌کند و گرانی را بر مردم تحمیل می‌کند.”
نماینده اردستان در سخنان خود به مقایسه اسرائیل و ایران هم پرداخت و گفت: “وقتی از ما می‌پرسند در رژیم صهیونیستی مسئولی به دلیل دریافت رشوه محکوم می‌شود اما در ایران که مدعی پیروی از مولای عدل و عدالت هستیم از این قضایا خبری نیست و معمولا در ایران به متخلفان مالی جایزه هم می‌دهند و آنها را سفیر می‌کنند تا آب از آسیاب بیفتد.” او اضافه کرده است: “هنوز از استیضاح شهردار اصفهان به دلیل تخلفات مختلف چند روزی نگذشته است که به واسطه ارتباط جناحی و سیاسی به سمت شهرداری قم منصوب می‌شوند و آیا این کار دهن‌کجی به افکار عمومی نیست؟ و چرا در قوه قضاییه مشهور شده است که تا رشوه ندهی و پارتی نداشته باشی کار پیش نمی‌رود و چرا وقتی آیت‌الله شاهرودی در قوه قضاییه آمدند گفتند ویرانه تحویل گرفتم و وقتی آیت‌الله آملی آمدند گفتند خرابه تحویل گرفتم و چرا باید روسای دادگستری‌ها هشت سال در بالاترین سمت بمانند تا دچار اتهام و ناکارآمدی شوند؟”
پس از پایان اظهارات نماینده اردستان، غلامعلی حداد عادل مقابل جایگاه نطق نمایندگان رفت و به سخنان احمد بخشایش اعتراض کرد. بر اساس گزارش رسانه‌های داخلی ایران، ظاهرا حداد عادل به اینکه نام “بنیاد سعدی” نیز در این نطق مطرح شده معترض بوده است. این بنیاد تحت مدیریت حداد عادل قرار دارد. بنیاد سعدی از فروردین ماه سال 1392 آغاز به کار کرد و قرار است که به “ گسترش زبان فارسی در خارج از کشور” کمک کند. از اواخر اردیبهشت ماه سال 1392 نیز اعلام شد که این بنیاد ردیف بودجه دریافت کرده و از این پس در لایحه بودجه سالیانه، بودجه خود را از دولت دریافت خواهد کرد.
روزنامه آرمان ماجرای درگیری لفظی دو نماینده را از زبان احمد بخشایش نوشته: “بحث این بود که آقای حدادعادل می‌گفت: چرا اسم از بنیادها آوردی اینها را که می‌شناختید؛ گفتم نه من نمی شناختم؛ او گفت: این کار شاید از ایمان به دور باشد که اسم می‌برید؛ پاسخ دادم: به هر حال نمایندگانی هستند که پشت اینها قرار دارند بیایید به پشت تریبون برویم تا مناظره شود.” او اضافه کرده : “اعتقاد دارم که جدول شماره ۱۷ توسط نمایندگان پرقدرت ساپورت می‌شود و حدود 52 موسسه هستند؛ ۲۹۸ میلیارد که به عبارتی ۳۰۰ میلیارد می‌شود. بحث من این است که چطور ما از ۶ هزار و ۱۲ میلیارد بخش فرهنگ که بودجه فرهنگ است ۳۰۰ میلیارد بدون نظارت تعلق می‌گیرد. وقتی نظارت نباشد ما به گران اداره شدن کشور کمک می‌کنیم.”
کمال‌الدین پیرموذن دیگر نماینده مجلس نیز به خبرگزاری ایلنا گفته است: “آقای بخشایش ظاهراً به حداد عادل قول داده بود که در نطق خود از بنیاد سعدی در مورد مسائل مالی نام برده نشود؛ چراکه حداد عادل معتقد به عملکرد مالی شفاف این بنیاد بود. گویا بر خلاف این وعده، بخشایش در نطق خود از بنیاد سعدی نام برده و بر عدم نظارت مالی بر این بنیاد تاکید کرده که این موضوع مورد اعتراض آقای حداد عادل واقع شده است.”
از سوی دیگر سایت خرداد، در گزارشی با تاکید بر اینکه “مرد اخلاق اصولگرایان تاب تحمل یک تذکر را هم ندارد” نوشت: “با این اتفاق دیروز شاید قدری بهتر بتوان درباره اسطوره «اخلاق» اصولگرایان صحبت کرد. اسطوره‌ای که تنها به‌خاطر طرح این سوال که چرا نظارتی بر عملکرد بنیاد او نیست و این بنیاد با خیال راحت از بودجه عمومی کشور استفاده می‌کند، گوینده این سخنان را به رفتار «خلاف دین» متهم کرده است. آیا حداد عادل واقعا و عمیقا اعتقاد دارد که طرح این دست مسایل و پرسیدن درباره بازده علمی بنیاد او و آنچه که بر سر بودجه دولتی آن می‌آید با دین در تغایر قرار دارد؟ یعنی آیا امثال غلامعلی حداد عادل تا آنجا خود را موجه و بی‌نقص و عاری از عیب می‌دانند که کسی حق پرسش از آنها را ندارد؟” نویسنده گزارش اضافه کرده بود: “اینکه آیا واقعا در بنیاد سعدی سو استفاده‌ای انجام شده باشد یا خیر را کسی نمی‌داند. اما در این استدلال بخشایش اردستانی که مورد اعتراض حدادعادل قرار گرفت نمی‌توان شک کرد که برخی بنیادها همزمان با استفاده از بودجه دولتی یا همان بیت المال، هیچ نظارتی را بر عملکرد خود نمی‌پذیرند.”
