تهران- آخرین نخست وزیر بعد از انقلاب ایران، سکوت چندین ساله اش را شکست تا درباره فقری که پایه های جمهوری اسلامی را تهدید می کند، هشدار بدهد.
میر حسین موسوی، که یکی از نزدیک ترین چهره ها به آیت الله روح الله خمینی بشمار می آمد، در مقام نخست وزیر که اکنون در ایران وجود ندارد، از سال 1981 تا 1989، خدمت کرد اما از آن به بعد کاملا از سیاست کناره گرفت.
وی در سخنرانی که توسط تعداد زیادی از روزنامه های اصلاح طلب نقل شد، اعلام کرد که کشور نسبت به تصویر فقر و آمارهایی که نشان می دهد 20 درصد از کودکان بی تهران بی خانمان هستند، حساسیت خود را از دست داده است.
موسوی گفت: “به نظر می رسد که ما خودمان را از تصویر و اندیشه های انقلابی دور کرده ایم. انگار که فکر می کنیم مسئولیت ما به پایان رسیده است. ریشه کن کردن فقر و و محرومیت و بر آوردن نیاز های انسانی با حفظ آزادگی او، جزوی از ضوابطی است که اقتصاد جمهوری اسلامی بر پایه آن استوار شده است”.
موسوی که چندی به عنوان وزیر امور خارجه هم خدمت کرده است به اصل 43 قانون اساسی ایران اشاره کرد که در آن آمده است هدف جمهوری اسلامی باید تامین نیازهای اولیه و خوراک مردم باشد. این اصل، یک هدف است. مشروعیت نظام و جمهوری اسلامی بر این اصول استوار است، بنابر این نمی تواند از آن دست بردارد و یا به هدف های کمتر از آن قانع شود.
اصلاح طلبان ایران و اعضای دولت سابق شدیدا علاقه مند بودند که موسوی در انتخابات سال 2005، خود را به عنوان شخصیت محبوب میانه رویی که هنور مشروعیتش را از نزدیکی اش به خمینی می گیرد، کاندیدا کند.
با این حال او به دلایلی که هرگز منتشر نشد، مبادرت به این کار نکرد و محمود احمدی نژاد تندرو انتخاب شد تا اکبر هاشمی رفسنجانی عملگرا را از دور خارج کند.
موسوی چپگرا، با حمایت خمینی توانست کشور را که از درگیر جنگ خونین با عراق و تحریم اقتصادی بود، به جلو ببرد. بعد از مرگ خمینی در سال 1989، مقام نخست وزیری حذف شد.
اظهارات موسوی در پی نگرانی های فزاینده درمورد اقتصاد ایران و با هشدار نمایندگان مجلس و اقتصاد دانان درباره سیاست های احمدی نژاد که باعث بالاتر رفتن نرخ تورم شده است، انجام شده است.
کشور ایران همچنین با مشکلات بیکاری که به دلیل انفجار جمعیت جوان صورت گرفته و اعتیاد و جرم درمیان جوانان، دست و پنجه نرم می کند.
منبع: تایم خلیج 24 ژوئن 2007