کارلوس کیروش شخصیتی آرام و گوشه گیر است. او در سال ۱۹۵۳ در پرتقال متولد شده و کار خود را به عنوان مربی با تیم امید کشورش آغاز کرد که نسل فوتبالیست های مشهوری را شامل می شد: فیگو، روی کاستا، فرناندو کوتو، ژائو پینتو، پائولو سوسا، و ویتور بایا. او تیم امید پرتقال را در سال ۱۹۸۹ و ۱۹۹۱ قهرمان جهان کرد. این موج موفقیت باعث شد تا او از سال ۱۹۹۱ فعالیت خود را به عنوان مربی تیم ملی پرتقال ادامه دهد، ولی نتوانست این تیم را به جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا ببرد.
به همین دلیل، در سال ۱۹۹۳ فدراسیون را ترک کرد و مربی تیم اسپورتینگ پرتقال شد. او به ویژه در فصل ۱۹۹۵-۱۹۹۴ موفقیت های بسیاری کسب کرد، چرا که باعث شد این تیم لیسبونی برنده جام پرتقال شود.
او در سال ۱۹۹۶ این تیم را ترک کرد و به ایالات متحده رفت تا مربیگری تیم “رد بولز” نیویورک را برعهده گیرد. پس از آن به ژاپن و به باشگاه “ناگویا گرامپوس ایت” [۱۹۹۷-۱۹۹۶]، سپس به تیم ملی امارات متحده عربی [۱۹۹۹-۱۹۹۸] و آفریقای جنوبی [۲۰۰۲-۲۰۰۰] رفت.
تحسین های الکس فرگوسن
او در بازگشت به اروپا در سال ۲۰۰۲ به عنوان دستیار منچستر یونایتد انتخاب شد. وظیفه او جانشینی شخصیت افسانه ای فوتبال، الکس فرگوسن، بود و موفقیت های فرگوسن باعث شد تا اهمیت عملکرد دستیار وی وارد فضای رسانه ای شود. کارلوس کیروش به مدت ۵ فصل بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸ با این تیم همکاری کرد.
او که در سال ۲۰۰۸ در زمان بهترین فصل در تاریخ منچستر یونایتد روی نیمکت این تیم حاضر بود، مورد تمجیدهای پیاپی سرمربی اسکاتلندی قرار گرفت: “کار او همیشه مرا شگفت زده کرده. پس از من، او بهترین و نزدیک ترین شخصی است که می تواند مدیریت منچستر یونایتد را برعهده گیرد. او حس مسؤولیت دارد و خود را در تمامی مسایل باشگاه درگیر می کند. او خیلی هم احساساتی و صریح است. او یک روت وایلر واقعی است و باعث شده کار من نیز بهتر شود. زمانی که مشکلی وجود نداشت یا قرار بود چیزی عوض شود، از اینکه به دفتر من بیاید و با صراحت مشکلات را به من بگوید ابایی نداشت.”
کاپیتان رایان گیگز نیز در مورد کیروش می گوید: “او ما را تمرین می داد و برای مسابقات آماده می کرد، تیم را سازماندهی می کرد و نکاتی را که باید روی آنها بیشتر کار می کردیم به ما می گفت.” کارلوش کیروش دانش دفاعی و سختگیری های تاکتیکی خود را به منچستر یونایتد منتقل کرد.
تجربه رئال مادرید
او آنچنان در فصل اولش در نزد کلوب انگلیسی موفق شد که رئال مادرید وی را به عنوان سرمربی باشگاه افسانه ای خود انتخاب نمود. ولی فصل او در رئال متوسط بود و تیم او در قهرمانی چهارم شد و در یک چهارم نهایی توسط تیم موناکو از گردونه مسابقات خارج شد. او دومین فرصت خود را در تیم ملی پرتقال از سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ به دست آورد.
متأسفانه او باز هم شکست خورد. بیلان او با ۱۵ برد، ۹ تساوی و ۳ باخت کسی را راضی نکرد. تیم پرتقال درنهایت به جام جهانی ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی راه یافت، ولی جزو هشت تیم برتر جام نبود و در برابر اسپانیا بازی را یک بر هیچ واگذار کرد. در بحبوحه جام جهانی، کیروش ازسوی فدراسیون به دلیل اهانت به هیأت ضد دوپینگ پرتقال که به صورت “سرزده” در مرحله تدارکاتی دست به آزمایش زده بودند، تعلیق گردید. شرایط بد ایجاد شده باعث اخراج وی در سپتامبر ۲۰۱۰ شد. این مربی خاطره خوبی از خود بجا نگذاشته، به ویژه در نزد بازیکنانی مانند دکو و کریستیانو رونالدو که وی را بخاطر اتخاذ یک بازی به شدت تدافعی مورد مؤاخذه قرار می دهند.
شیوه بازی در تیم ایران
او در سال ۲۰۱۱ سرمربی تیم ملی ایران شد. تیم ایران که پس از ژاپن و قبل از کره جنوبی راهی جام جهانی شد، تنها توانست دو گل در هشت بازی به ثمر برساند. کیروش از سیستم دفاعی ۱-۳-۲-۴ استفاده کرد و بدین ترتیب توانست فشار زیادی را بر تیم ها وارد کند و ضد حمله های ناگهانی بسیاری را انجام دهد.
جلوی دروازه بان، چهار بازیکن صرفاً مدافع قرار می گیرند و به هیچ وجه به دنبال ماجراجویی به سوی جلو نیستند و بی جهت به سوی مهاجمان حریف یورش نمی برند. هدف هافبک های محوری و کناری گیر انداختن حریف با اعمال فشار بسیار است که بدین ترتیب آنها را مجبور به فرستادن پاس های بلند و بدون برنامه می کند. به لحاظ تهاجمی می توان گفت که سیستم “ساخت ایران” کیروش در نوع خود کلیشه ای است. اساس سیستم او را حفظ توپ و انجام پاس های کوتاه تشکیل می دهد که در عین حال سعی می شود تا حد ممکن در کناره های زمین فضاسازی کند. این مربی پرتقالی برای تغذیه تنها مهاجم خود، رضا قوچان نژاد، گاهی بازی را از سیستم ۱-۱-۴-۴ که به شدت برای حریف مقابل خسته کننده است به سوی سیستم ۱-۴-۱-۴ می برد و به سرعت حریف را غافلگیر می سازد. با سیستم کارلوس کیروش، تمامی بازیکنان در آن واحد و بدون وقفه هم دفاع می کنند و هم حمله.
منبع: لوپوئن، ۱۰ ژوئن
