عکس:ساندرا رودبارکی
به دعوت “کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی”، دیروز ایرانیان مقیم فرانسه ضمن یک راهپیمایی، اعتراض خود را به سیاست های جمهوری اسلامی اعلام کردند و خواستار آزادی همه زندانیان سیاسی و برچیده شدن بساط دیکتاتوری در کشور شدند.
درآغاز این مراسم که از میدان “رپوبلیک” آغاز شد، ابتدا پیام کمیته مستقل ضدسرکوب شهروندان ایرانی قرائت شدکه در آن آمده بود: “سی و یک سال از انقلاب ایران گذشت. سی و یک سال اصحاب قدرت در ساختن نسلی انقلابی و آرمانگرا تلاش کردند. از انقلاب ۵۷ برایمان مبداء ساختند. مبداءِ پایان طاغوت و بهار آزادی. ما کتاب‌های مدرسه را خواندیم امّا در جهان پیرامون سرکوب دیدیم و تبعیض و بی‌عدالتی. خواندیم و ترسیدیم. حجم تضاد همه‌مان را به کنج دنجِ خلوتی سُراند. از هم دور شدیم. مردمی که انقلاب کردند گم شدند. در خرداد ۸۸، رأی ما را دزدیدند. “ما”یی که خیلِ عظیمی‌مان همان دبستانی‌های کتاب از بر کنِ قدیم بودیم. همان کنج نشینانِ خود اقلیّت پندار. بدون هیچ هماهنگی از خانه بیرون زدیم. پی حقِ خورده‌مان راهیِ خیابان شدیم و در خیابان، گمشده زندگی‌مان را یافتیم. مردم را یافتیم. همدیگر را. ناگهان مفهوم اقلیت و اکثریت در هم شکست و جویبارهای سبزی از کوچه‌ها خروشید و به دریای یکپارچه خیابان سرازیر شد. ما “ما” شدیم. با هزاران تفاوت در نگرش و اعتقاد و مرام. رفتیم تا رأی برده‌مان را باز آوریم که دیوار سیاهِ استبداد رنگ سرخ را نشان‌مان داد. رنگ خونِ سهراب و ندا و ده‌ها و ده‌ها شهید راهِ دموکراسی. بر آن شدیم تا با سبزیِ جنبش و سپیدی صلح و سرخیِ خونِ یاران دبستانی‌مان ایرانی نو بسازیم. آستین‌ها را بالا زدیم و در کنار هم، بر سر فصول مشترک مطالبات‌مان توافق کرده و در میدان ماندیم. و می‌مانیم تا برسیم به روزی که قانون و قانون‌مندی ریشه‌ی دیکتاتوری را بخشکاند. تا انتخابات آزاد، بدون نظارت بی رحم استصوابی، راه را برای ایفای نقش مردم در سرنوشت خودشان بگشاید. تا کسی جرأت نکند شهروندان را سرکوب کند. تا روزی که درِ کمیته‌مان را تخته کنیم.”
عکس: مریم اشرافی
پس از آن نوبت به تنی چند از فعالین سیاسی و حقوق بشری و همچنین نمایندگان احزاب و گروه های حقوق بشری فرانسوی رسید که همدلی خود را با جنبش دموکراسی خواهانه مردم ایران اعلام کردند.
در این مراسم دکتر عبدالکریم لاهیجی، رئیس جمعیت دفاع از حقوق بشر در ایران و نایب رئیس فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر ضمن سخنانی، به نقض حقوق بشر در ایران اشاره کرد و تصویری از وضعیت کنونی کشور ارائه داد.
بابک داد، روزنامه نگار، یکی دیگر از سخنرانان این مراسم بود که ایرانیان را در سراسر جهان به همدلی فراخواند تا “روز تحقق خواست های مردم فرابرسد.”
محمد جواد اکبرین، دیگر روزنامه نگار ایرانی نیزضمن اشاره به همدلی بین ایرانیان در داخل و خارج کشور از این نزدیکی ابراز خشنودی کرد.
در این مراسم، تنی چند از نمایندگان احزاب سیاسی، اعضای پارلمان فرانسه و اتحادیه اروپا و همچنین روزنامه نگاران و فعالین مدنی فرانسوی نیز حضور داشتند. مانوئل والس، نماینده حزب سوسیالیست در مجلس فرانسه و همچنین شهردار “اوری” هم پیامی به این مراسم ارسال کرده بود که در آن با اشاره به اینکه “ایران امروز، مقطعی تعیین کننده در تاریخ خودرا پشت سر می گذارد” آمده بود: “این شرایط امید تازه ای را در این منطقه مهم جهان، پیش روگذاشته و ما، سیاستمداران، روزنامه نگاران، و همه شهروندان جوامع دموکراتیک غربی، موظف به یاری رساندن به ایرانیان و حمایت از آنها هستیم.”
وی همچنین افزوده بود: “ما نمی توانیم تنها به صورتی منفعل بنشینیم و تماشاگر برخوردهای خشونت آمیز حکومتی باشیم که با دستانی آهنین به سرکوب مردم ایران پرداخته است.”
خانم کاترین مارگاته، شهردار “ملکوف” و نماینده فرانسه در پارلمان اروپا نیز دیگر سخنران این مراسم بود که با اشاره به حوادث دوران قبل و بعد از انقلاب، “شجاعت زنان ایرانی را که علیرغم دستگیری ها، شکنجه ها و تجاوزات به مبارزه برای احقاق حق خود و ابراز نظر ادامه می دهند” ستود و گفت: “مردم ایران باید بدانند که ما با تمام قوا حامی مبارزه آنها برای کسب حقوق و آزادی هایشان هستیم.”
دیگر سخنرانان این جلسه عبارت بودند از: واسیلاتامزالی، وکیل و رئیس سابق بخش حقوق زنان در یونسکو، میشل توبمن، روزنامه نگار و مبتکر برنامه “آزادی برای ایران”، ژاکلین پرنی شیو، نماینده سازمان عفو بین الملل، توفیق علال، رئیس انجمن آزادی، دیدیه ایجادی، استاد دانشگاه و عضو حزب سبز.
پس از پایان سخنرانی ها، در حالیکه میهمانان در پیشاپیش صف قرار گرفته بودند، حاضران به راهپیمایی در فاصله میدان “رپوبلیک” تا میدان “ناسیون” پرداختند و بادادن شعارهایی چون “زندانی سیاسی آزاد باید گردد” و “مرگ بردیکتاتور” همدلی خود را با مردم کشوربه نمایش گذاشتند. راهپیمایان که همگی نشانه های سبزی باخود حمل می کردند در میدان”ناسیون” با خواندن سرود ای ایران و یار دبستانی، به این تجمع پایان دادند.
