حدیث ایرانی
در ارتباط با طرح مجدد حکم سنگسار در ایران و مخالفت نهادهای مختلف سیاسی و اجتماعی با آن، با آیت الله العظمی منتظری گفت و گو کرده ایم. آیت الله منتظری در این مصاحبه با تاکید بر شرایط اثبات حکم، تاکید می کند که: “اقرار شرعی باید تحت شرایطی از جمله آزادی و اختیار کامل اقرار کننده و بدون ارعاب و ترس و در شرایط طبیعی بوده باشد و اساسا اقرار در زندان و یا تحت فشار موضوعیت ندارد و اگر بعد از چهار مرتبه اقرار، انکار نمود رجم اجرا نمی شود.”
ایت الله منتظری می افزاید: “راه دیگر شهادت چهار مرد و یا سه مرد و دو زن عادل است که به رویت خود آزادانه شهادت دهند و تحقق چنین امری بسیار مشکل است و در این قبیل امور مجرد علم قاضی کافی نیست”.
به گفته آیت الله منتظری “مجازات رجم در زمانی تشریع گردید که در عرف زمان، مجازاتی خشن و دور از کرامت ذاتی انسان تلقی نمی شد”.
این مرجع تقلید در ادامه سخنانش تصریح می کند: “هدف از رجم ، در فرض اقرار، کشتن و اعدام مجرمین به این شکل نبوده است، بلکه هدف فقط شروع به اجرا این حد برای تحقیر مجرم بوده است به شکلی که امکان فرار برای آن ها وجود داشته باشد و در صورت فرار - در موردی که با اقرار ثابت شده باشد - نباید مجددا دستگیر و کشته شوند. از این جهت در زمان پیامبر اکرم (ص) مردی را اقرار خود به زنای محصنه رجم می کردند ، فرار کرد و در بین راه زبیر او را گرفت و با استخوان شتر او را از پای درآورد و مردم او را گرفتند و کشتند. وقتی این خبر به پیامبر (ص) رسید فرمودند : «هلا ترکتموه» یعنی چرا او را آزاد نگذاشتید [تا بتواند فرار کند].” ( وسائل الشیعه ، ابواب حد زنا ، باب 15 ، روایت 2 )
آیت الله منتظری همچنین خاطرنشان می سازد: “در روایت موثقه غیاث بن ابراهیم آمده است که حضرت امیر (ع) فرمود : من هیچ حدی را در سرزمین دشمن اجرا نمی کنم ، زیرا خوف آن هست که شخص مورد حد گرفتار حمیت و احساسات شود و به دشمن ملحق گردد.” ( وسائل ، باب 10 از ابواب مقدمات الحدود ، روایت 4)
آیت الله منتظری با استناد به این روایت در پایان تاکید می کند: “از تعلیل مذکور در ذیل این روایت به خوبی استفاده می شود که اجرای بعضی حدود در شرایطی که موجب وهن اسلام یا تبلیغات سوء علیه اسلام و احکام آن گردد حاکم اسلامی موظف است از اجرای آن خودداری کند. و به طور کلی در موارد اقرار، حاکم مسلمین می تواند مجرم را عفو نماید. و ثبوت جرم از راه شهادت چهار نفر به رویت عمل ، بسیار بعید است و طبعا تحقق چنین مجازاتی عملا بسیار نادر خواهد بود.”