علی اشرف درویشیان و مشارکت در فتنه سبز
متن زیر نوشته ای است از سایتی که کارکرد خود را تحلیلی و تبیینی می خواند و از طرفداران احمدی نژاد محسوب می شود :
”علیاشرف درویشیان” در جریانات پس از انتخابات سال گذشته از جمله فعالینی بود که به حمایت از آشوبطلبان پرداخت.
وی با امضا بر پای اکثر بیانیههای حمایتی از آشوبطلبان و محکومیت جمهوری اسلامی ایران، خود را جزو گروه اصلی فعالین عرصه‌ی ادبیات در حمایت از گروه‌ها و افراد معاند نظام مطرح کرد.
داستان سرایی برای فتنه انگیزی
درویشیان هم‌چنین به نوشتن داستانهایی در حمایت از آشوبگران و درج آن در سایتهای معاند جمهوری اسلامی ایران اقدام کرد. از آن جمله داستانی را با عنوان “آن‌ها هنوز جوانند” در 25 مرداد 1388، در سایت “غریو جنبش سبز” به چاپ رسانده است:
“آن‌ها را از کیف‌ات بیرون می‌آوری. بابا را، آبجی را و داداش را. می‌گذاری‌شان کنار میخک‌های سرخ و سفید. کنار لاله‌ها و شمع‌ها. گوشه‌ی عکس بابا شکسته؛ اما در زیر گلایولی پنهانش می‌کنی. موهایت سفید شده است. مادرها، همه‌ی موهاشان سفید شده است. بچه‌هاشان را از کیف‌هاشان و از توی پاکت‌هایی که در دستمال یا پارچه‌ای پیچیده‌اند، درمی‌آورند و می‌گذارند کنار گل‌ها و شمع‌ها. بابا که به گلایولی تکیه داده، موهایش سیاه است. سبیلش سیاه و پرپشت است. چشمانش می‌درخشد. لب‌هایش تکان می‌خورد: “از آخرین دیدارمان تاکنون، همیشه به یاد شما هستم. به یاد آن بغض ترکیده و اشک حلقه بسته در چشمانت. دوری‌مان رنج‌آور است، اما نباید باعث بی‌توجهی به زندگی بشود. ما هرگز حق نداریم که خود را از خوبی‌های زندگی محروم کنیم. روحیه‌ی بچه‌ها را نباید خراب کنیم. بچه‌هایم را به تو می‌سپارم و می‌دانم که در پرتو خوبی‌های تو، انسان‌های شریف و دوستدار زندگی خواهند شد.”
درویشیان در دوره‌ی اخیر فعالیت کانون نویسندگان ایران، عضو هیأت دبیران کانون است و چون مجمع عمومی این کانون برگزار نشده هم‌چنان در این سمت باقی مانده است. در سال ۱۳۷۸ که مجمع عمومی کانون به هیأت دبیران اختیار داد که برای ثبت کانون اقدام کند، وی به همراه “ناصر زرافشان” انتخاب شدند تا برای ثبت کانون اقدام کنند، ولی….
نکته قابل توجه در خصوص “علی اشرف درویشیان” این است که وی در مصاحبهی روز “پنج شنبه 28 بهمن” با ضمیمهی روزنامهی شرق، دخالت خود در امور سیاسی را اینگونه توجیه کرده است: “ادبیات هیچوقت دنبال سیاست نرفتهاست. البته به قول شاملو اگر ما در آثارمان اصل ادبیات را حفظ کنیم، خیلی خوب است و کارمان هم یک کار برجستهی ادبی میشود که زحمتش هم زیاد است، ولی وقتی نشریات از سیاست نمینویسند این وظیفه ناچار به گردن نویسنده میافتد.”!!!!
منبع – پایگاه تحلیلی و تبیینی برهان