جناب آقای دکتر حسن روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران خلدالله ملکه
با سلام و تحیات
از برخی بیانات جنابعالی در جمع سفرای کشور خطاب به مخالفین مذاکرات هسته‌ای هم شگفت‌زده شدم و هم متأسف. عبارات و کلماتی به کار بردید که واقعاً از شما به دور از انتظار بود و بیشتر یادآور لحن یکی از روسای جمهور سابق‌مان. من بنا ندارم در خصوص بکار گیری آن سخنان چیزی بنویسم. تصور می‌کنم قبح آن اظهرمن الشمس است. به علاوه مطمئن هستم نزدیکان به اندازه کافی به حضرت‌عالی در خلوت انتقاد کرده باشند. ای بسا خودتان هم اکنون ترجیح می‌دادید آن ادبیات را بکار نمی‌بردید. بنده البته درد شما را درک می‌کنم. عده‌ای نگران هستند که اگر توافق هسته‌ای با آمریکا صورت بگیرد، تکلیف عَلَم و کُتل آمریکاستیزی و بساط “مرگ بر آمریکا” چه خواهد شد؟ اما باز هم نمی‌توانم با ادبیات شما همراهی کنم. بهای ابراز آن ادبیات را شما نمی‌پردازید بلکه هزینه آن را نویسندگان مستقل می‌پردازند. شما بنزین بر روی آتش خشونت‌گرایی تندروها می‌پاشید و شعله‌های برخاسته از آن دامان اهل قلم آزاداندیش کشور را می‌گیرد.
نکته دیگری که مجبورم کرد مصدع اوقات شوم، اتکا و استناد جنابعالی به پشتیبانی ۹۰ درصدی مردم از مذاکرات و تلویحاً توافق هسته‌ای با آمریکا است؛ و اینکه وقتی ۹۰درصد مردم از وفاق هسته‌ای پشتیبانی می‌کنند جایی برای ابراز مخالفت آن ده درصد باقی نمی‌ماند. جناب آقای رئیس‌جمهور، ۹۰درصد که جای خود دارد، حتی اگر ۹۹٫۹۹درصد مردم از توافق هسته‌ای دولت شما طرفداری می‌کردند، شما باز هم نمی‌توانستید جلوی اظهارنظر آن یک نفر را بگیرید. متأسفانه بسیاری از صاحب‌نظران حکومتی در ایران “لیبرالیسم” را تقلیل داده‌اند به هم‌جنس‌بازی و آزادی‌های جنسی! اساس و بنیان لیبرالیسم بر روی این اصل بنا شده که اگر همه ۷۵ میلیون جمعیت ایران موافق مذاکرات هسته‌ای و رسیدن توافق با آمریکا باشند اما صرفاً یک نفر مخالف باشد، آن ۷۵ میلیون نمی‌توانند مانع از اظهارنظر آن یک نفر شوند. همه لیبرالیسم یعنی اینکه آقای روحانی و ۹۰درصد طرفدارانش نمی‌توانند جلوی اظهارنظر آن ۱۰درصد را بگیرند. همه لیبرالیسم یعنی اینکه آقای روحانی نمی‌توانند به استناد پشتیبانی اکثریت یا به خطر افتادن امنیت ملی، مصالح ملی، منافع ملی، تضعیف روحیه مردم، تشویش اذهان عمومی، تبلیغ علیه نظام، تضعیف نظام و…جلوی ابراز عقیده مخالف را بگیرند. کم نبوده‌اند موارد تاریخی که اکثریت به نحو هراس‌انگیزی در اشتباه بوده؛ و لیبرالیسم همواره نگران درستی عقیده صرفاً به اعتبار پشتیبانی اکثریت از آن بوده.
ایام به کام باد
بیستم مردادماه
منبع: فیس بوک شخصی