خوب به خاطر دارم که پیش از اعدام دردناک 5 زندانی سیاسی کرد به ادعای واهی عضویت در گروهک های تروریستی، تعدادی از گروه ها و افراد مدافع حقوق بشر نسبت به این موضوع هشدار دادند و تلاش کردند تا با راه اندازی کمپین هایی در این حوزه از اعدام این افراد جلوگیری نمایند. ولی متاسفانه حجم این فعالیت ها به نحوی نبود که موجب جلوگیری از این اقدام دردناک گردد و تعدادی از فرزندان عزیز این دیار به چوبه دار سپرده شدند.
پس از آن بود که موجی از اعتراضات عمومی نسبت به این اقدام در فضای رسانه ای منعکس شد. از احزاب سیاسی و گروه های حقوق بشری گرفته تا رهبران جنبش سبز و شخصیتهای سیاسی همه و همه این اقدام را محکوم و نسبت به آن ابراز انزجار کردند. ولی حقیقت آن است که این اقدامات ارزشمند هیچ تاثیری در سرنوشت آن عزیزان نداشت و نمی توانست جان آنها را نجات دهد. نگارنده عمیقا بر این اعتقاد است که اگر نیمی، فقط نیمی از حجم این واکنشها پیش از این اقدام بروز می کرد شاید می شد از این اتفاق دردناک جلوگیری کرد.
شاهد این ادعا آزادی جعفر پناهی است. حجم بالای اعتراضات داخلی و بین المللی و برپایی آکسیون های اعتراضی سراسری در همه جای دنیا باعث گردید تا دستگاه اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی تن به آزادی پناهی دهد. این بدان معناست که اگر همه فعالان سیاسی و حقوق بشری، فارغ از گرایشات عقیدتی و سیاسی شان نسبت به مقوله اعدام افراد بیگناه معترض شوند احتمال جلوگیری از اجرای این احکام به نحو فزاینده ای تقویت می شود.
این روزها بار دیگر زمزمه اعدامهای جدیدی به گوش می رسد. فارغ از انگیزه طراحان این اعدامها (که به نظر می رسد برای ایجاد هر چه بیشتر فضای رعب و وحشت در آستانه سالگرد انتخابات است) به نظر می رسد جامعه دیگر تحمل از دست دادن فرزندان بیشتری را ندارد. گمان من اینست که اعدام یک نفر معادل اعدام تمام جامعه است. مجازات اعدام در هیچ تفکر مذهبی و سیاسی ای که بویی از انسانیت برده باشد قابل پذیرش نیست. چه رسد به آنکه یک نظام سیاسی از آن برای سرکوب مخالفان و ایجاد فضای رعب و وحشت استفاده نماید.
ای کاش برای یک بار که شده پیش از آنکه دیر شود برای جلوگیری از یک فاجعه دست به دست هم دهیم و نگذاریم یکی دیگر از فرزندان این دیار به سرنوشتی دردناک دچار شود. ای کاش به جای اظهار تاسف ها و محکوم کردن هایی که هیچ دردی از کسی دوا نمی کند این بار اقدامی رو به جلو انجام دهیم.
رییس کمیته سیاسی سازمان دانش آموختگان (ادوار تحکیم وحدت)