دلفین مینویی
براساس نظرسنجی آژانس خبری ایلنا در میان طبقه کارگر و نقل آن از سوی سایت روز میرحسین موسوی دارای امتیازات بیشتری نسبت به حریف اصلی خود محمود احمدی نژاد است [۵۲ درصد در برابر ۳۶ درصد].
با توجه به اینکه دو ماه به انتخابات ریاست جمهوری ایران باقی مانده [۱۲ ژوئن]، هنوز برای انجام پیش بینی های درست خیلی زود است. فراموش نکنید که در سال ۱۹۹۷محمد خاتمی، کاندیدای اصلاح طلب نیز با اختلاف بسیار فاحشی برنده انتخابات شد و تعجب همگان را برانگیخت. در سال ۲۰۰۵ حتی بزرگ ترین کارشناس امور ایران نیز فکر آن را نمی کرد که در رقابت انتخاباتی میان احمدی نژاد و رفسنجانی که در آن حضور مردم به اکثریت نرسید، در نهایت شاهد پیروزی احمدی نژاد باشد…
میرحسین موسوی برای نسل جدید چندان شناخته شده نیست [۷۰ درصد از مردم ایران را افراد زیر ۳۰ سال تشکیل می دهند]، ولی ازطرف دیگر، کاملاً در محافل سیاسی دولت نقش دارد. آیت الله خامنه ای او را به خوبی می شناسد و برخی می گویند که او حتی می تواند از حمایت رهبر برخوردار شود.
موسوی بین سال های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۸ نخست وزیر ایران بود؛ منصبی که دیگر وجود ندارد و در آن زمان حکم رییس جمهور ایران را داشت. پس می توان گفت که موسوی برخاسته از نظام است. از دید فوق محافظه کاران حکومت، موسوی خطری برای نظام محسوب نمی شود [برخلاف خاتمی که متهم به گشایش بیش از حد بود]. وی همچنین عضو شورای قدرتمند مصلحت نظام و شورای عالی انقلاب فرهنگی می باشد.
درعین حال، برنامه انتخاباتی او کاملاً متفاوت با سیاست های احمدی نژاد است. موسوی در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود که حدود یک هفته پیش برگزار شد، به شدت نسبت به برنامه هسته ای موضع گیری کرد و سازش ناپذیر ظاهر شد. مسأله هسته ای در واقع به یک عنصر جالب توجه در محافل سیاسی تبدیل شده. ولی او در این کنفرانس مطبوعاتی به انتقاد از سیاست های “افراط گرایانه” و سخنرانی های جنگ طلبانه رقیب خود پرداخت.
او اظهار داشت: “تندروی به ما آسیب های قابل توجهی وارد کرده. ما باید تلاش کنیم تا اعتماد بین المللی را جلب کنیم.” آیا در این جمله می توان به مذاکره احتمالی وی با رییس جمهور اوباما اندیشید؟
او همچنین افزود: “ما در حال بررسی تغییراتی هستیم که آقای اوباما از آنها سخن گفته. اگر تغییر و تحول به واقع در دستور کار باشد، ما مذاکره می کنیم، اگر نه، مذاکره نمی کنیم.”
منبع: فیگارو، ۱۳ آوریل
مترجم: علی جواهری
