حرف/ حرف روز : گفته بودند قرار است سیزده نفر به‌عنوان هیئت همراه با تیم ملی به برزیل برود. ما اولش خوشحال شدیم چون بطورکلی سی و پنج سال است هر جائی که می‌رویم، هیئت همراه‌مان از خودمان مهم‌تر است. البته ما مطمئنیم که “دولت تدبیر و امید” کاری نمی‌کند که آب زیرش برود چه به اینکه جائی هم بخوابد. بر این اساس ما خودمان چند نفر را به‌عنوان هیئت همراه معرفی و “تدبیر و امید” خواهش می‌کنیم برای کم کردن روی رهبری هم که شده “این‌ها” را (اسم بهتری برای‌شان پیدا نکردم) با هر بدبختی‌ای که هست به برزیل بفرستد، اگر برنگشتند هم بخدا ما اصلاً ناراحت نمی‌شویم:
یک- حمید رسایی: ما در جام جهانی، خصوصاً برای بازی با آرژانتین حتماً به دلواپسی حمید رسائی احتیاج داریم. البته همین الآن به‌ما زنگ زدند گفتند مصاحبه کرده گفته برای پایان دادن به «دلواپسی‌ها» نمی‌توانم به برزیل بروم. ایشان البته شر و ور زیاد می‌گوید، امیدواریم که این‌هم یکیش باشد.
دو- حکمت الله قربانی : یک آدم فرهنگی موثری است که برزیل را عین کف دستش بلد است. شما یادتان نمی‌آید، ایشان وقتی دیپلمات ارشد بود، در استخرهای برزیل چنان آبتنی‌ای می‌کرد که قزل آلا نمی‌کرد. در هر حال ممکن است ما در زمان جام جهانی با برزیل دچار “اختلاف فرهنگی” بشویم بعد ایشان الآن در وزارت خارجه پست مهم‌تری داشته باشد وقت نکند پیگیری بکند.
سه- جمشید مشایخی: هنرمندی است که بخدا اگر نرود برزیل من پیت برمی‌دار خودم را آتش می‌زنم. ممکن است الآن بپرسید تا حالا کی با پیت آتش گرفته؟ من توجه نمی‌کنم، ایشان اگر نرود برزیل شما کتف مردانه مسی را ماچ می‌کنید؟ نه، اگر بازیکن ما روی مسی تکل دوپا رفت شما جواب می‌دهی؟
چهار- الهام چرخنده : را آزاد کنید! بفرستید برود همان‌جاها بچرخد. مهم نیست الهام الآن چکار می‌کند یا در برزیل چکار می‌کند، مهم اینست که الهام وقتی برگردد حتماً غوغا می‌کند. بعد یک عکس نشئه از خودش می‌گذارد زیرش می‌نویسد داشششم حضرت سید آیت الله رو عشق است.
پنج- آیت الله مهدوی کنی : را به برزیل بفرستید. البته ایشان الآن یک کمی مریض است پزشکان هم گفته‌اند سطح هوشیاری ایشان “متاسفانه” به بیست درصد رسیده. من نمی‌فهمم، ایشان در تمام عمرش با هفت درصد هوشیاری زندگی کرد، الآن چرا برای بیست درصد ما باید متاسف باشیم؟ ده درصد هوشیاری ایشان که هنر بزرگ آویزان شدن از قدرت را ابعاد تاریخی داده اند، برای همراهی تیم ملی در برزیل کفایت می‌کند.
شش- علیرضا قزوه : پول بلیطش را من می‌دهم، این علیرضا قزوه را همراه تیم ملی بفرستید برزیل. حداقل حسنش این است که در استادیوم دوتا شعر در وصف مقام مظم رهبری می‌گوید که اگر دوتا مصرعش به گوش بازیکنان ایران برسد، همانجا در برزیل پناهنده می‌شوند، وضعیت‌شان از اینی که هست اگر بهتر نشود بدتر هم نمی‌شود.
هفت- لعیا زنگنه : به ایشان بگوئید آب دستش است بگذارد زمین، چادر سر کند و برود برزیل. هم توازن قوا در بخش خواهران هیئت همراه یک کمی برقرار می‌شود، هم ایشان هر جوری شده اهل بیت را می‌فرستد توی زمین ما گل نمی‌خوریم، هم روی این مسعود ده‌نمکی هم کم می‌شود. حالا چرا؟ ما دیگر آن‌را نمی‌دانیم، فقط می‌دانیم که روی ده‌نمکی کم می‌شود.
هشت- احمد خاتمی : البته به زبان خوش جائی نمی‌رود، ولی شما وقتی رسیدید برزیل، بگوئید اینجا “شابدل عظیم” است. شما خیال کردید احمد خاتمی چقدر فرق ریو دو ژانیرو و “شابدل عظیم” را می‌داند؟ احمد خاتمی اگر برود برزیل دیگر این خیال ما راحت می‌شود. اگر هم تیم‌مان حذف شد، همانجا تمام بازیکنان را به زور به بهشت می‌فرستد.هنری که نزد کمتر کسی چون خاتمی- البته احمدشون- هست.
نه- جواد شمقدری : اگر برزیل نرود پس کجا برود؟ همین‌جا روی مخ ما بماند؟ این انصاف است؟ این عاشق بیقرار اصغر فرهادی، شما خیال کردید برای تیم ملی نمی‌تواند کاری بکند؟ بد است ما جام جهانی را بیاوریم تهران، بدهیم رضازاده تقدیم بکند به مرقد امام راحل؟
ده- علم الهدی : را به‌عنوان آخرین همراه بفرستید برزیل. بالاخره تیم ملی کار فرهنگی هم می‌خواهد که خب علم الهدی بلد است. تازه مگر تیم ملی امام جمعه نمی‌خواهد؟ شما آندرانیک تیموریان را از زیر قرآن که رد کردید، یه دو رکعت نماز یومیه هم یادش بدهید، پشت سر هیچکی هم نه، علم الهدی، نماز بخواند لااقل یکی از بازیکنان تیم ملی را به زور به بهشت بفرستید. به زبان خوش که نمی‌روند.
