امکان دارد ایالات متحده و اروپا از الزام ایران به توقف برنامه غنی سازی پیش از آغاز مذاکرات درباره پرونده هسته ای این کشور، صرف نظر کنند. چنین به نظر می رسد که این خبر که اخیراً در روزنامه نیویورک تایمز چاپ شد و سخنگوی کاخ سفید قاطعیت چندانی در تکذیب آن نشان نداد، آزمایشی باشد از سوی دولت اوباما برای چشیدن مزه دهان ایران.
توافق آمریکا و ایران به نفع هر دو طرف تمام خواهد شد زیرا با نزدیک شدن دو کشور آسان تر می توان راه حلی برای مشکل افغانستان و ایجاد ثبات در عراق پیدا کرد. به علاوه این نزدیکی به ایران امکان خواهد داد بر رکود حاکم بر اقتصاد کشور که بخش اعظم آن ناشی از انزوای ایران در جهان است فائق آید.
با اینهمه شانس اینکه ایران بپذیرد از “حقّ” خود برای غنی سازی اورانیوم بگذرد کم یا می توان گفت هیچ است زیرا به اعتقاد مقامات این کشور دلیلی برای ممانعت از دستیابی ایران به این فن آوری وجود ندارد بنابراین برنده انتخابات ژوئن آینده ایران هر که باشد در این موضع که مورد حمایت مردم ایران قرار دارد تغییری به وجود نخواهد آورد.
با این تفاصیل آیا غرب ناچار خواهد شد در خواسته هایش تجدید نظر کند و تنها به درخواست برای کاهش تولید[ اورانیوم غنی شده] و نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی بسنده کند؟ این نظریه ای است که مدت هاست محمد البرادعی، مدیر آژانس
از آن دفاع می کند. امّا در صورت رسیدن به چنین توافقی هیچ کس قادر نخواهد بود مانع از آن شود که ایران، روزی که تصمیم گرفت بمب بسازد، مثل کره شمالی بازرسان آژانس را بیرون نکند.
حتی تصوّر چنین رویدادی هول انگیز است. بعد از فاجعه هیرو شیما تمام قدرت های بالفعل و بالقوه هسته ای سلاح اتمی از هر نوع را سلاحی بازدارنده و مطلقاً دفاعی می دانند. امّا ایران ممکن است نظری سوای این داشته باشد.
منبع: اکسپرس 17 آوریل
