در حالی که مردم ایران غمگین باخت دردناک تیم ملی ایران به کره جنوبی و حذف این تیم از بازی های آسیائی هستند افشین قطبی سرمربی تیم ملی ایران که از کشور رفت در یک افشاگری ضمن عذرخواهی از ملت ایران گفت مدیران ورزش سیاسی هستند و به دنبال نفع خودشان.
تیم ملی ایران در مرحله حذفی جام ملت های اسیا باز به کره جنوبی باخت واز دور بازی ها کناررفت. این باخت با توجه به بازی های این تیم در مرحله گروهی وشکست دادن هر سه حریف برای ایرانیان تلخ تر بود. این دومین تورمنت جام ملت های آسیا است که ایران به کره میبازد وحذف میشود. ناکامی های ایران در راه نیافتن به جام جهانی 21010 نیز حلقه این ناکامی ها را کامل می کند؛شکستی که تحلیگران آن را به دخالت های دولت در فوتبال مرتبط می دانند؛آن هم در حالیکه بابت عزل محمد دادکان توسط معاون رییس دولت بعد از جام جهانی 2006 فدراسیون فوتبال تعلیق هم شد.
روزنامه خبر تنها روزنامه ای است که توانست با افشین قطعی بعد از باخت تیم ملی گفتگو کند. این روزنامه نوشت: یک روز پس از باخت، در اتاقش نشسته و تلفنی میگوید: « دل و دماغ حرف زدن ندارم اما اگر برای مصاحبه نمیآیی، خوشحال میشوم در این ساعتهای آخر با هم باشیم.»
افشین قطبی که در اتاقش در هتل شرایتون مشغول بستن چمدانهایش بودگفت:« تمرینهای تیم ام در ژاپن شروع شده و تصمیم گرفته ام با اتفاقی که افتاد همین امشب بروم ژاپن تا زودتر کارم را آنجا شروع کنم. راستش الان خیلی بیشتر از دیشب ناراحتم. فکر میکنم شانسی را از دست دادم که در چنگ داشتم.»
به نوشته خبر او درست در روزی از افسوس سخن میگوید که در تهران همه درست به همان حسی برگشته اند که ساعتی قبل از بازی با عراق داشتند؛ حس تلخ بی تفاوتی. چه فرقی میکند، عادت کردیم در اینجور مواقع بگوییم همه چیزمان به همه چیزمان میآید. تیم ملی باخت که باخت، مگر قرار بود ببرد؟ لحظه ای ناراحت شدند مردم چون تیم ملی کشورشان باخت، اصلا فوتبال که مهمتر از سقوط هواپیما نیست، اینجا که جان کسی را نگرفتند…
قطبی چمدانهایش را بی خیال شده و نسکافه تعارف میکند:«ترسی ندارم که بگویم عذر میخواهم اما مطمئنم مردم که بازی را دیدند برای رسیدن به چیزی که آنها از من خواسته بودند تمام تلاشم را کردم. روسای ورزش ایران سیاسی اند و هر کاری برای نفع خودشان می کنند. همین.»
همین چند روز پیش خبری از قول عباس ترابیان آمد که: “رئیس دولت هم باید سرمربی تیم ملی را تایید کند.” وی در مصاحبه با هفته نامه تماشاگر گفت: “از آن‌جایی که دولت خرج فدراسیون فوتبال را مانند پرسپولیس و استقلال می‌دهد، حق دارد در مورد سرمربی تیم ملی نظر بدهد. رییس دولت همان‌طور که در انتخاب دایی و قطبی نظر مستقیم داد حالا هم نظر می‌دهد.”
ترابیان در عین حال تاکید کرد که برای فدراسیون فوتبال نظر مردم هم خیلی مهم است: “اعتقاد عجیب و راسخی دارم که مردم بهتر از همه شرایط را تشخیص میدهند و الان هم مردم خواسته‌اند یک مربی خوب و کاردان که تجربه خوبی در سطح بین‌الملل دارد بیاید و شکل فوتبال‌مان را تغییر دهد.”
این دخالت های مستقیم در حالی است که بسیاری از کارشناسان معتقدند فوتبال ایران در طول سالهای گذشته به شدت افت کرده ودلیل این موضوع رادخالتهای مستمر دولت میدانند.
بازحذف شدیم
اشک های مرتضی کرمانی مقدم، هافبک ارزنده دهه 70 فوتبال ایران تمام کادر وقاب را در بر میگیرد. گزارش از آن شبکه کاس قطر است: “باز هم حذف شدیم.”
کنار دست او در این گزارش هم نسلان وبازیکنان قدیمی فوتبال ایرانند که جملگی شان در قهرمانی فوتبال ایران در سال 90 در پکن حضور داشتند. بیست ویک سال پیش.
امیر عابدینی، محمد پنجعلی، مرتضی فنونی زاده، ادموند بزیک، مرتضی کرمانی مقدم، اسماعیل حلالی و فرشاد فلاحت زاده دور یک میز نشسته اند. عابدینی در لباس پیشکسوت شروع می کند: “علت باخت خیلی ساده است؛ روز خوب فوتبال ما نبود و در 90 دقیقه بیش از 75 دقیقه تحت فشار کره جنوبی بودیم. در وقت اضافی نیز خیلی دیر فهمیدیم که یا باید پیروز شویم یا خداحافظی کنیم؛ برای تماشاگران ایرانی ناراحتم و کادر فنی خصوصا سرمربی را مسئول حذف تیم ایران می دانم”.
دوربین این شبکه چرخ میزند وبه قطر وهتل اقامت تیم ملی ایران میرود. نوبت رئیس فدراسیون فوتبال ایران است تا در هتل شرایتون دوحه پاسخگوی سئوالات تلویزیون قطر باشد. عبدالعزیز الیوسف، برای بینندگان توضیح می دهد که می خواهم نظر رئیس فدراسیون فوتبال ایران را درباره انتقاد کارشناسان ایرانی از افشین قطبی بپرسم و از وی سئوال کنم که آیا با آنان هم عقیده است یا خیر. کفاشیان که شال گردن منقش به پرچم ایران را روی گردن انداخته، قبل از اینکه گزارشگر قطری سئوال را به فارسی ترجمه کند می گوید: “متوجه سئوالتان شدم؛ افشین قطبی از همین جا خداحافظی می کند و می رود ژاپن برای مربیگری در یک تیم ژاپنی! از فردا که رفتیم ایران، برای سرمربی جدید صحبت می کنیم.”
گزارشگر به کفاشیان توضیح می دهد سئوالش چیز دیگری بوده است. کفاشیان بعد از شنیدن سئوال می گوید: “صد در صد مسئول است! قطبی سه بازی را برده بود و برای بردن کره جنوبی هم انگیزه داشت. به هر حال او هم زحمت کشیده و الان نمی شود باخت را گردن قطبی انداخت! البته آقای قطبی هم مسئول است اما نمی شود همه تقصیرات را گردن وی انداخت!”
گزارشگر هاج و واج می ماند و ترجیح می دهد با کفاشیان خداحافظی کند.
فردا صبح بر دکه های روزنامه فروشی تیترها جولان میدهند.شرق تیتر زد: “برنامه بر وعده پیروز شد” اشاره این روزنامه به برنامه داربودن تیم کره ووعده پیروزی وقهرمانی قطبی است.
یک روزنامه ورزشی تیتر میزند: “شکست زشت”. همگان هم منتظر مصاحبه های تند وجنجالی هستند که بیشتر از هم افشین قطبی را هدف بگیرد. محمد مایلی کهن منتقدمعمول این چنین مواقعی اما نوک پیکانش را جای دیگری نشانه میرود. مایلی‌کهن به ایسنا میگوید: “شک نداشته باشید تمام مشکل ما در جام ملتها افشین قطبی نبود. عدم شناخت مدیریت فوتبال ما و آماتور بودن آنها باعث شد که قبل از جام ملتها اعلام کنیم به دنبال سرمربی هستیم. من در مصاحبه قبلی هم گفتم که اگر جای رییس فدراسیون بودم، روز قبل از بازی اعلام می‌کردم قرارداد قطبی تمدید میشود. شاید آن زمان نمی‌شد قرارداد را تمدید کرد، اما اعلام همین خبر، هم می‌توانست به تیم ملی شوک وارد کند و هم می‌توانست بازیکنان را متوجه کند که قطبی سرمربی تیم ملی خواهد بود و باید به فرامینش گوش دهند. فکر میکنم مدیریت فوتبال ما کاملا آماتور نشان داد”.
وی ادامه می‌دهد: “در مجموع به نظرم تیم ملی در جام ملتها بد نبود. پیش از مسابقات بعضی‌ها می‌گفتند که ما حتی از گروهمان هم بالا نمی‌آییم، اما ما با حداکثر امتیاز از مرحله گروهی عبور کردیم. متاسفانه تحلیل‌هایی بعد از مسابقات انجام میشود که بعضی اوقات غرایض شخصی هم به حساب میآید، اما ما در مجموع بد نبودیم. من باید به قطبی و همکارانش و بازیکنان تیم ملی خسته نباشید بگویم. نباید باخت کره جنوبی را فاجعه قلمداد کنیم، چرا که مشکل اصلی فوتبال ما در مدیریت آن است”.
اما غلام پیروانی معتقد است که تیم ایران برای باختن وارد گود شده بود.وی به خبر آن لاین گفته است که: “ایران مقابل کره‌جنوبی مستحق پیروزی نبود و برای باختن به میدان رفته بود. کره جنوبی از ایران خیلی قوی تر و حقشان پیروزی بود. شاید دوستان از این حرفم ناراحت شوند اما واقعیت این است که ما نباید می بردیم”.
تحلیل گر آینده نیوز اما اعتقاد دارد که تیم ایران به زمین سفت در این مسابقات نخورده بود وگرنه عیارش زودتر از اینها رومی شد. در بخشی از این نوشته آمده است: “افشین قطبی با جا گذاشتن مهره های کلیدی و بازی سازی چون علی کریمی و فرهاد مجیدی در تهران و به میدان بردن جوان ترها برخی مسائل در خصوص دستخطهای مختلف(!) در نگارش اسامی بازیکنان تیم ملی را به جان خرید، از مرحله گروهی جان به در برد و موفق شد به مرحله یک چهارم نهایی برسد و برابر کره جنوبی قرار گیرد که آخرین خاطره ایران از بازیکنان چشم بادامی اش حذف از جام جهانی بود؛ حذفی که به همت همین افشین قطبی رقم خورد، اما هنگامه تحویل گرفتن تیم ملی (بدون آنکه تحت اجبار یا فشار باشد) عنوان کرده بود، شکستش خواهیم داد و با 9 امتیاز مسافر آفریقای جنوبی خواهیم شد.”
اما منتقد بزرگ قطبی، مجید جلالی است که قبلا از وی وبرنامه هایش انتقاد های بسیاری کرده بود. او به خبر ان لاین می گوید: “او پسر خاله ام نیست. اگر انتقاد داشتم گفتم و حالا خوبی اش را می گویم. کار بزرگ قطبی چرخش بازی بود. کارش برای بازی با امارات را هیچ گاه، هیچ مربی دیگری انجام نمی داد. بازی های تیم ملی در دور مقدماتی نشان می داد برای تیمش برنامه ریزی کرده. یا مثلا در بازی با کره ما هم خلعتبری را در زمین داشتیم، هم رضایی و هم انصاری فرد. این یعنی تیم با فکر دفاعی وارد زمین نشده است. با این وجود تیم ناخودآگاه می رفت عقب چون اصلا تیم ما نمی توانست مالک توپ باشد. ما درصد مالکیت توپ فوتبال مان از فوتبال کره شمالی هم کمتر است، این را باید باور داشته باشیم. راستش اگر مسئولیتی در فدراسیون داشتم قرارداد قطبی را تمدید می کردم. او این تورنمنت نشان داد توان مربیگری در تیم ملی را دارد و نسل خوبی را برای تیمش انتخاب کرد”.
سایت گل در تحلیل این شکست نوشت: “حالا ست که فهمیدیم هنوز فاصله داریم با فدراسیون ِزمان دادکان و نتایج اش. در چنین مرحله ی حساسی ست که معلوم میشود این فدراسیون بیکفایت و رییس همیشه خندانش چه توفیری با دادکان عصبانی و جوشی دارد که لااقل پشت تیم و مربی اش را خالی نمیکرد، با مربی بعدی مذاکره نمیکرد حسن تا این مرحله آمدن این بود که قطبی و نسل جدید بازیکنها خود شان را به همه ثابت کردند؛ و از این بالاتر رفتن، ضرر اش این بود که حضرات فدراسیون و تربیت بدنی به قول معروف آن حیوان نجیب برشان میداشت که نکند آپولوی هوا شده کار آنها ست؟! ته ِدل میشود فکر کرد که همان بهتر که شگفتی بیش از این ادامه پیدا نکردوما باختیم”.
