احمد باطبی
مراسم دومین دوره انتخاب آثار ادبیات نمایشی با بزرگداشت اکبر رادی و اهدای جوایز به برندگان برگزار شد. این مراسم که مجری آن فرهاد آئیش بود، با اجرای موسیقی سنتی آغازو با پخش گزیده‌ای از فیلم سخنرانی زنده یاد اکبر رادی نمایش نامه نویس بزرگ ایرانی ادامه یافت.
عکس: احمد باطبی
دکتر قطب‌الدین صادقی به عنوان اولین سخنران این مراسم به ذکر ویژگی های انسانی و اخلاقی رادی پرداخت وگفت: ”سخن گفتن از مردی که تا بود اکبر بود و راد بود و با راستی زیست سخت است. قصد ندارم از درام شناسی اکبر رادی سخن بگویم اما او یکی از چهره‌های مهم دهه 40 بود که بعد از شکست سال 32 شکل گرفت. دکتر غلامحسین ساعدی، بهرام بیضایی و اکبر رادی کسانی بودند که این مسیر را یافتند و رشد دادند. رادی شاید کسی بود که مستقیم وجدی آن را به سوی جلو پیش راند. آنچه او عنوان کرد نقش روشنفکران بود که نه جرات داشتند و نه توانستند اندکی جهان فردی را تغییر دهند، روشنفکرانی که تنها سهم‌شان شکست بود. آنچه او نوشت ستایش روشنفکران نبود، توضیح دلایل شکست های روشنفکران بود. او شاگردان زیادی تربیت کرده است و آینده نشان می دهد جایگاه واقعی رادی کجاست. او کارش را به عنوان درام نویس خوب انجام می داد. هرگز کار تفننی و میان پرده نمایشی و سفارشی ننوشت. او شخصیت مهربان و فروتنی داشت و به رغم تمام نامهربانی هایی که در حق‌اش شد همیشه جوانمرد زیست.“
علی رضا نادری در ادامه این مراسم با بیان این موضوع که اکبر رادی را تنها برای دوبار، آن هم دو سه ثانیه ملاقات کرده، بخشی از مطلبی را خواند که دو سال پیش برای تولد رادی نوشته بود: “سال 79 در جشنواره نوزدهم فجر او را از نزدیک دیدم. یک بار شب اجرای «سعادت لرزان مردمان تیره روز» یک جمله گفت که من سرشار از احساسم و یک بار هم در دیدار شب آخر که گفت :«در آستانه هزاره جدید هستیم.» همین. جمعا یک دقیقه هم نشد. خیلی از اوقات به او فکر می‌کنم، مجموعه سه جلدی آثارش را با آن رنگ آسمانی‌اش در خانه دارم و گه گاه یکی از رویاهایش را می‌خوانم؛ یکی از مخلوقاتش را. وقتی از من خواستند درباره ایشان و به مناسبت سالگرد به جهان آمدنش مطلبی بنویسم فورا پذیرفتم. فکر کردم حالا که فرصتی پیش آمده آن هم به چنین بهانه‌ای چرا که نه؟ نه نقد و بررسی آثار اوست…پذیرفتم که به این بهانه خجسته پس از سال‌های سال به او، خانواده‌اش و خانواده تئاتر تبریکی بگویم، پانزده روز فرصت داشتم. به گمانم کافی بود که نبود. می‌دانستم آنچه می‌نویسم درباره مردی است که به گفته خودش مقبره دار- معلم ـ زبان فارسی است. می‌دانستم او مردی است که نوشتن، هنرش است…“
در بخش دوم این مراسم لوح سپاس ناشر برتر، توسط ایرج راد به نشر قطره اهدا شد. راد در سخنانی گفت:“بنا نبود که روی صحنه بیایم اما من پنج بار با آثار اکبر رادی به روی صحنه رفتم، پنج بار با شخصیت های رادی زندگی کردم. من نقش خسرو را اولین بار در جوانی در لبخند باشکوه آقای گیل اجرا کردم و آخرین کاری را که از رادی اجرا کردم باغ شب نما بود به کارگردانی هادی مرزبان.“
وی سپس به یاد آوری خاطرات اش از رادی و اجرای نمایش های وی پرداخت.
در ادامه این مراسم جوایز برگزیدگان دومین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایش اهدا شد. برگزیدگان بخش نمایشنامه کوتاه چاپ نشده به ترتیب فرهاد نقدعلی [فسیل یک]، حسن بیانلو[نقش بر آب]، فارس باقری [پروانه‌ای برناقوس]، مهدی کوشکی [باد شیشه‌ها را می‌لرزاند] بودند.
در بخش نمایشنامه‌های منتشر شده به ترتیب محمود ناظری [یک اتاق با دو در]، علیرضا نادری [سه پاس از حیات طیبه نوجوانی نجیب و زیبا]، چیستا یثربی [عاشقانه تا هشت شماره]، نغمه ثمینی [شکلک] انتخاب شدند.
برگزیدگان بخش نمایشنامه بلند چاپ نشده هم به ترتیب عبارت بودند از: آرش عباسی[ورود آقایان ممنوع]، صحرا رمضانیان [آرزوهای عقیم زیر آفتاب]، کوروش نریمانی[والس مرده شوران]، رضا شیروز [ستاره های دارچینی]. در بخش ترجمه منتشر نشده هم دکتر علی غضنفری، خانم منیژه محامدی، شعله آذر و مهندس بهرام فیاض انتخاب شدند.