ماتیاس مورگن تالر
لیویا لوی، سفیر پیشین سوئیس در ایران، در مصاحبه با بازلر سایتونگ به سؤالاتی درخصوص دوران سفارتش در آن کشور پاسخ گفته است. این مصاحبه را در زیر می خوانید.
خانم لوی، شما به تازگی از تهران به سوئیس آمده اید. آیا نگاه شما به سوئیس طی چهار سالی که در ایران بودید تغییر کرده است؟
من بخاطر سوئیس در تهران بودم. به طور مداوم با همکارانم در برن تماس داشتم و در جریان رسانه ها بودم. هر سال نیز یکی دو بار برای تعطیلات به سوئیس می آمدیم. از سوئیس جدا نشده بودیم. با این حال، پس از چهار سال و نیم دوری از خانه، اکنون نگاه متفاوتی پیدا کرده ام.
شما ۵ سال پیش مجبور شدید یک تصمیم سخت بگیرید. به تهران رفتید و کار خود را به عنوان تنها سفیر زن آغاز کردید. آیا این یک نکته منفی بود یا یک امتیاز محسوب می شد؟
متأسفانه در کل چهار سال من تنها زن سفیر در محافل دیپلماتیک ایران بودم. آن را بیشتر به مانند یک امتیاز می دانم. مقامات ایرانی بسیار حرفه ای عمل می کردند و برخورشان با من همواره با احترام همراه بود. از نظر آنها، نه گفتن به یک خانم سخت است. البته اینکه من تنها زن بودم، در ذهن سیاستمداران بهتر می ماند.
ولی شما در اوایل کارتان با تشریفات ایران چندان آشنایی نداشتید…
بله. اولین شام دیپلماتیک با وزیر خارجه وقت، منوچهر متکی، کمی پیچیده شد. تنها محدودیت رسمی این بود که فراموش نکنم مقامات ایرانی با زنان دست نمی دهند، زیرا در قوانین اسلامی لمس کردن زن ممنوع است.
و شما روسری نیز به سر می کردید. آیا کار سختی بود؟
مطمئناً بدون روسری راحت تر بودم، ولی به عنوان یک دیپلمات، از قوانین کشوری که در آن هستم تبعیت می کنم. این کار برای من تازگی نداشت. من در سال ۲۰۰۸، میشلین کالمی ری را در سفرش به تهران که به دلیل قرارداد تأمین گاز انجام شد همراهی کرده بودم. او را به این متهم کردند که چرا روسری به سر کرده، ولی او در هواپیما گفت که براساس قوانین ایران مجبور به انجام این کار بوده و انتخاب دیگری نداشته است. ازسوی دیگر، دختران جوان ایرانی لباس های رنگین و بسیار متنوع بر تن می کنند. جامعه ایران به حد باورنکردنی دارای تنوع است. شما به عنوان خارجی بسیار مورد استقبال قرار می گیرید. جامعه ایران یک جامعه شاد، با روحیه و بسیار تحصیلکرده است.
آیا در مدت اقامت تان در ایران لحظات نگران کننده نیز داشتید؟
خیر. من هرگز از چیزی هراس ندارم. ولی یک سال اول بسیار سخت بود. کمی پس از دریافت منصب ام می بایست پرونده فردی که ملیت ایرانی-آمریکایی داشت و ماه ها بود که در زندان بسر می برد را پیگیری می کردم. سپس شورش های پس از انتخابات روی داد و نمی دانستیم که با افزایش خشونت ها وضعیت سیاسی به کجا ختم خواهد شد. حمله به سفارت بریتانیا در نوامبر ۲۰۱۱ برای محافل دیپلماتیک بسیار نگران کننده بود. در چنین شرایطی باید خیلی مراقب باشید و خود را برای هر سناریویی آماده کنید، زیرا همان طور که می دانید سوئیس حافظ منافع ایالات متحده در ایران است. تظاهرات هایی هم در مقابل سفارت ما انجام شد، ولی خوشبختانه به یورش ختم نشد.
اکنون که منصب خود را در تهران تحویل داده ام، همه کارها برعهده دیپلمات های مرد افتاده است.
منبع: بازلر سایتونگ، ۲۰ ژوئیه
