آقازاده‌ها در تلویزیون
ابتدا برنامهی “ویتامین سه” از یکی از خویشاوند مسئولان حکومتی به عنوان مجری استفاده کرد و حالا برنامه‌ای دیگر به نام “مردم چی می‌گن؟” همین رویه را ادامه داده.
مهدی مظاهری فرزند طهماسب مظاهری رییس سابق بانک مرکزی مدتی است که در برنامه‌ای به نام “مردم چی می‌گن؟” به عنوان مجری حضور پیدا کرده. این برنامه که به تهیه‌کننده‌گی علی زاهدی- سازنده‌ی برنامه‌های نظیر ماه عسل و کوله‌پشتی- روی آنتن می‌رود به مشکلات مردم در حوزه‌ی خانواده می‌پردازد و قصد دارد رفتارهای غیرارزشی را نقد و اصلاح بکند. پیش از این برنامهی “ویتامین سه” از علی مرادی پسرعمو شهاب مرادی به عنوان مجری استفاده کرده بود.
هفته‌ی گذشته آزاده نامداری مجری معروف صدا و سیمای جمهوری‌اسلامی خبر ازدواج خود با یکی دیگر از آقازاده‌ها- سجاد عبادی؛ فرزند رحیم عبادی رییس سازمان جوانان دولت خاتمی- اعلام کرد تا حضور فرزندان مسئولان حکومتی جمهوری‌اسلامی در حوزه‌ی فرهنگ بیش از گذشته بشود.
آقازاده‌ها در سینما
پس از پایان اکران فیلم “خداحافظی طولانی”- به تهیه‌کننده‌گی فرزند الیاس حضرتی- حالا سریال شهرزاد- به تهیه‌کننده‌گی داماد محمد شریعمداری- به زودی در شبکه‌ی نمایش خانه‌گی عرضه خواهد شد.
پس از ورود علی حضرتی فرزند ۲۴ ساله‌ی الیاس حضرتی مدیرمسئول روزنامه “اعتماد” به سینما و تهیه آثاری چون “خداحافظی طولانی”- فرزاد موتمن و “نیم رخ‌ها”- ایرج کریمی- حالا یک آقازاده‌ی دیگر هم وارد دنیای تصویر و نمایش شده است. سیدمحمدهادی رضوی داماد محمد شریعتمداری معاون اجرایی رئیس دولت یازدهم با مشارکت در تولید و سرمایه گذاری سریال “شهرزاد” رسما وارد عرصه تهیه کنندگی شده. این سریال که کارگردان‌اش حسن فتحی است و بازیگرانی مثل ترانه علیدوستی در آن حضور دارند، حدودا ۱۲ میلیاردی هزینه داشته. سیدمحمدهادی رضوی مدیرعاملی یک گروه اقتصادی به نام “فاطمی” را برعهده دارد. این گروه در برگیرنده چندین مجموعه از جمله شرکت صنایع آینده سازان فاطمی نوین، سیستم‌های رسانه‌ای فاطمی، ماشین‌های اداری فاطمی و کارخانجات فاطمی است.
نکته‌ی جالب این‌که طبق قوانین صنفی نه علی حضرتی و نه محمدهادی رضوی اجازه‌ی فعالیت به عنوان تهیه‌کننده را ندارند و با این‌که رسما تهیه‌کننده‌ی این آثار هستند اما نام‌شان زیر چنین سمتی در تیتراژ درج نشده.
کارگردان‌های وزارت اطلاعات در تلویزیون
اولین مجری برنامهی سینمایی هفت در دوره‌ی جدید این برنامه رو در رو مجری فعلی قرار گرفت تا با هم درباره‌ی خط‌مشی “هفت” تازه گفت‌وگو کنند؛ مجریان که هر دو از کارگردان‌های نظام هستند.
فریدون جیرانی و بهروز افخمی با هم شباهت‌های زیادی دارند. هر دو دل‌بسته‌ی سینمای آمریکا هستند، خود را متعلق به سینمای بدنه و تجاری می‌دانند، آخرین اثر تصویری هر دو با سفارش مستقیم وزارت اطلاعات ساخته شده و حالا دیگر هر دو تجربه‌ی اجرای برنامهی سینمایی هفت را هم دارند. سری تازه‌ی برنامهی سینمایی هفت با اجرای بهروز افخمی و به صورت ضبط شده روی آنتن رفت. در بخش ویژه‌ی این برنامه افخمی و جیرانی درباره‌ی فضای سینمای ایران و صدا و سیمای جمهوری‌اسلامی صحبت کردند و افخمی گفت “ در صورتی که برنامه با سانسور مواجه بشود، اجرای هفت را ادامه نخواهم داد!” و جیرانی هم هشدار داد که “این برنامه از تلویزیون دولتی پخش می‌شود که نگاه مثبتی به فیلم‌های روشن‌فکرانه ندارد.”
نکته جالب این‌که دو فصل قبلی برنامهی هفت با اجرای فریدون جیرانی و محمود گبرلو به صورت زنده روی آنتن می‌رفت اما دور جدید این برنامه، ضبط شده و پس از نظارت و بازبینی برای پخش آماده می‌شود.
مقابله با آمریکاستایی در سینما
جشن‌واره‌ی عمار که با هدف تربیت و پروش نسل جدید فیلم‌سازان انقلابی و با حمایت قرارگاه عماریون- وابسته به سپاه- شکل گرفته، در فراخوان ششمین دوره‌اش “مقابله با آمریکاستایی” را به عنوان تم و مضمون ویژه انتخاب کرده.
در فهرست موضوعات فراخوان جدید جشنواره عمار، عنوان ویژه‌ای مرتبط با مسائل روز کشور به چشم می‌خورد که مربوط به روابط “ایران و امریکا” است که زیر عنوان “مقابله با آمریکاستایی” و با ذکر مواردی مثل کودتای ۲۸ مرداد، قانون کاپیتولاسیون، واقعه ۱۶ آذر و کشتار دانشجویان، حمله امریکا در طبس، تسخیر لانه جاسوسی، تحمیل تحریم‌ها بر ایران، حمایت از گروه‌های تروریستی، حمایت از صدام، حمله به هواپیمای مسافربری، تحمیل فتنه ۸۸ و… به عنوان تم و مضمون به فیلم‌سازان برای ساخت فیلم پیشنهاد و توصیه شده.
جشن‌واره‌ی عمار که در دوران دولت محمود احمدی‌نژاد و با بودجه‌ی ویژه‌ای که جواد شمقدری در اختیار فیلم‌سازان جوان و انقلابی و ولایی قرار دارد، شکل گرفت؛ با حمایت گروه‌های تندرو و افرادی چون مهدی طائب، سعید قاسمی، وحید جلیلی و حجت‌الاسلام نبویان به حیات خود ادامه می‌دهد و به زودی قرار است در زمینه‌ی تولید بازی‌های کامپیوتری و کارهای گرافیکی هم فعال بشود. قرارگاه عماریون- وابسته به سپاه- که با ایجاد موسسه‌های ظاهرا هنری مثل دلصدا و موج در زمینه موسیقی و گرافیک فعال است، جشن‌واره‌ی عمار را هم برای تربیت نسل جدید فیلم‌سازان انقلابی و اسلامی راه‌اندازی کرده.
حمله‌ی بسیج به تقوایی و دولت اصلاحات
خبرگزاری بسیج پس از نمایش مستند ناصر تقوایی از صدا و سیما، با حمله به این کارگردان، دوران اصلاحات را عصر حاکمیت جاسوسان سیا و ام آی 6 خواند.
شبکه‌ی “مستند” صدا و سیما در برنامه‌ای به نام “گنجینه” مستندی از ناصر تقوایی به نام “نان‌خورهای بی‌سوادی” را پخش کرده که با اعتراض خبرگزاری بسیج روبه‌رو شده. این خبرگزاری در مقاله‌ای نوشته: “ناصر تقوایی از کارگزاران فساد و تباهی در تلویزیون و سینمای عصر ستمشاهی بوده و کارهای فاسدی چون دایی جان ناپلئون و آرامش در حضور دیگران در کارنامه وی ثبت شده. تقوایی در عصر حاکمیت جاسوسان سیا و ام آی 6 بر دولت موسوم به اصلاحات، ضمن نفوذ به عرصه فرهنگ، موفق به دریافت مجوز ساخت تولید فیلم‌هایی شد که سراسر فحاشی علیه جمهوری اسلامی بود! از آن جمله می‌توان به فیلم کثیف و ضدانقلابی کاغذ بی‌خط اشاره نمود که در آن از نظام مظلوم اسلامی چهره‌ای جنایکار و فاسد ارائه شده است!”
تقوایی که همیشه اظهارات رک و بی‌پرده‌اش با واکنش گروه‌های تندرو مواجه می‌شود، چندی پیش در مصاحبه با روزنامه‌ی شرق از علاقه‌ی سیدمرتضی آوینی به پخش مجدد سریال “دایی جان ناپلئون” از صدا و سیمای جمهوری اسلامی گفته بود.
پرویز کیمیاوی: ۱۷ سال بعد؛ ایران
فیلم “همه جای ایران سرای من است” ساخته‌ی “پرویز کیمیاوی” از سوم آبان در تهران اکران می‌شود. این ساخته‌ی کیمیاوی اولین بار در جشن‌واره‌ی سال ۱۳۷۷ در سینما صحرا- ریولی سابق- و در آخرین روز جشنواره نمایش داده شد؛ در حضور نزدیک به پانزده تا بیست نفر در سینمایی که نزدیک به هزار نفر گنجایش دارد. مدتی پس از این نمایش، تهیه‌کننده‌ی فیلم “مرتضی سرهنگی” فوت کرد و پرویز کیمیاوی هم به فرانسه بازگشت و فیلم بلاتکلیف ماند. در این مدت، “همه‌جای ایران سرای من است” نمایش‌های محدود و نیمه‌خصوصی در سینما تک داشت تا امروز که خبر نمایش سراسری‌اش در گروه هنر و تجربه منتشر شده. کیمیاوی که فیلم‌های درخشان و ارزشمندی مثل “مغول‌ها”، “باغ سنگی” و “پ مثل پلیکان” را کارگردانی کرده، در یکی از واپسین مصاحبه‌های‌اش در ایران گفت “ بعد از ۱۷ سال که به من کار نمی‌دادند فیلمی ساختم که آن هم توقیف شد، دیگر چه انگیزه‌ای برای کارکردن می‌ماند؟ من تا قبل از فیلم ایران سرای من است بارها اقدام به ساخت فیلم کردم اما هر بار با مشکل سناریو و تهیه‌کننده مواجه شدم و به نوعی نمی‌گذاشتند کار کنم.”
یکی از تازه‌ترین آثار تصویری کیمیاوی، یک چیدمان ویدئویی است به نام “دو سه چیزی که از ایران می‌دانم” که در این نشانی قابل دیدن است.
راجر واترز: دیواری دیگر
نمایش مستند “راجر واترز: دیوار” در بریتانیا و دیگر کشورهای جهان از ۲۹ سپتامبر آغاز شده و هواداران گروه پینک‌فلوید و راجر واترز می‌توانند روایتی دیگر از کارهای تاثیرگذار این گروه را بر پرده‌ی سینما تماشا بکنند. گروه پینک فلوید در سال ۱۹۸۳ به کار خود پایان داد و پس از آن راجر واترز آلبوم‌های انفرادی بسیاری منتشر و سعی کرد از زیر سایه‌ی گروه و موفقیت‌های پیشین بیرون بیاید و فضاهای تازه‌تری را تجربه بکند.
این مستند که به کارگردانی واترز و همراهی “شین اوانز” در بین سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ و در هنگام اجرای تور کنسرت دیوار و سفرهای‌اش به کشورهای مختلف ساخته شده، برای اولین‌بار در جشن‌واره‌ی فیلم تورنتو نمایش داده شد.
پیش از این یک روایت سینمایی داستانی هم از گروه پینک‌فلوید به نام “دیوار پینک فلوید” و به کارگردانی آلن پارکر در سال ۱۹۸۲ ساخته شد که نمایش‌اش بازخوردهای مثبتی در اندازه‌های آثار این گروه موسیقی نداشت.
تریلر مستند “راجر واترز: دیوار” را ببینید.
امیر نادری: کندن کوه ِ غربت
تازه‌ترین ساخته‌ی امیر نادری، به نام “کوه” که در یکی از روستاهای دورافتاده‌ی ایتالیا جلو دوربین خواهد رفت. این فیلم که بخش‌هایی از آن در شهرهای کشور “اتریش” ساخته شده، داستان‌اش درباره‌ی یک کشاورز و همسرش است که با قله‌ی دوهزارو ۵۰ متری‌ای که مانع تابیده‌شدن خورشید به زمین‌های‌شان است، مقابله می‌کنند. فضای فیلم به قرن‌ها قبل برمی‌گردد و تصویرگر روستایی‌ست که زیر کوه لاتمار در بخش التو آدیجی ایتالیا واقع است.
آندرآ سارتورتی، بازیگر ایتالیایی که در سریال‌های تلویزیونی‌ای مانند “رمان جنایی” و “مأموریت غیرممکن۳” بازی کرده و کلادیا پوتنزا در این فیلم بازی می‌کنند. یک شرکت ایتالیایی با نام “سترولو” در زمینه عکاسی با نادری همراهی می‌کند و کارلو هینترمان، جراردو پانیچینی، میشل پتوچی و جرومی کالتاگیرونه در کنار ژیواگومدیای ایتالیا و شرکت نیویورکی “سیتریم” از تهیه‌کنندگان “کوه” هستند.
امیر نادری در اواسط دهه‌ی شصت و پس از موضع‌گیری تند و سخت منتقدان مجله‌ی فیلم در مقابل فیلم “دونده” از ایران خارج شد؛ فیلمی که حضور و موفقیت‌اش در جشن‌واره‌های جهانی، فضا را برای دیگر فیلم‌های ایرانی باز کرد.
رامین بحرانی: در جست‌وجو خانه
هشمین فیلم سینمایی رامین بحرانی، کارگردان ایرانی‌الاصل، از ۲۵ سپتامبر در آمریکا و کشورهای دیگر اکران شده و توانسته نظر مثبت منتقدان را به دست بیاورد. “۹۹ خانه” که پیش از این در چند جشنواره مثل جشن‌واره‌ی ونیز نمایش داده شده، داستان‌اش درباره‌ی پدر مجردی است که بی‌کار شده و در کنارش مجبور است که خانه‌اش را هم تخلیه کند و جای دیگری برای زنده‌گی خود، مادرش و پسرش پیدا بکند. امیر نادری، فیلم‌ساز صاحب نام ایرانی، در نوشتن فیلم‌نامه با بحرانی هم‌کاری داشته و نویسنده‌گان فیلم‌نامه توانسته‌اند فضای آمریکا و بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ را به خوبی تصویری کنند.
پیتر بردشو منتقد گاردین درباره‌ی فیلم نوشته: “رامین بحرانی، یک درام پیچیده و قوی را درباره املاک و وعده‌های دروغین در سرزمین رویاها و ورشکستگی روایت می‌کند. رامین بحرانی، خود را به عنوان یک فیلم‌ساز با استعداد در ایالت متحده آمریکا نشان داده و «۹۹ خانه» یک درام هیجان‌انگیز و قوی احساسی درباره وسوسه، شرم، تحقیر و طمع است.”
بحرانی سال‌ها پیش با دومین ساخته‌اش، بیگانه‌گان، در جشن‌واره‌ی فیلم فجر حضور داشت که با بی‌توجهی مسئولان سینمایی و منتقدان ایرانی مواجه شد.
